Το Λαϊκό Μέτωπο δεν έπαιξε σε καμία στιγμή το ρόλο του οργανωτικού κέντρου και του καθοδηγητή των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων. Πέρα από κάποιες εκκλήσεις και, σίγουρα με μερικές εξαιρέσεις, περιορίστηκε στο να δίνει την επίσημη στήριξή του στις διάφορες κυβερνήσεις και να προσπαθεί να επιλύει τις σκληρές αντιπαραθέσεις που υπήρχαν μεταξύ των δυνάμεων που το συγκροτούσαν. Ούτε είχαν πιθανότητα να ευδοκιμήσουν οι επαναλαμβανόμενες προσπάθειες του ΚΚΙ να σχηματίσει μαζί με το PSOE το Ενιαίο Κόμμα του Προλεταριάτου. Αυτά τα στρατηγικά στοιχήματα καθόρισαν το ρόλο του ΚΚΙ. (...) η πείρα δεν επιβεβαίωσε τις αναλύσεις του 7ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς. (...)

Το ΚΚΙ είχε την ευκαιρία να εφαρμόσει άλλη στρατηγική κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ιδιαιτέρως κατά το πρώτο μισό του 1937, έχοντας μετατραπεί στο ισχυρότερο κόμμα και έχοντας τεράστια επιρροή στον Λαϊκό Στρατό και ανάμεσα στους Επιτρόπους του. Ομως, αντί να επιλύσει το ζήτημα της εξουσίας, ως μοναδική μορφή για την εφαρμογή της σωστής πολεμικής πολιτικής που υπερασπιζόταν, ενίσχυσε τη λαϊκομετωπική πολιτική και τις εκκλήσεις για τη δημιουργία του Ενιαίου Κόμματος του Προλεταριάτου, με αποτέλεσμα οι προτάσεις του είτε να μην εφαρμοστούν ή να εφαρμοστούν υπερβολικά αργά.

Η στρατηγική του ΚΚΙ απομακρύνθηκε από τις λενινιστικές διδασκαλίες και από το παράδειγμα της Επανάστασης του Οκτώβρη 1917. Διαχωρίστηκε η αντιφασιστική πάλη από την πάλη για την εξουσία, ανατρέχοντας στη θεωρητικοποίηση της Δημοκρατίας νέου τύπου ή λαϊκής δημοκρατίας, που τοποθετούνταν ενδιάμεσα στην αστική δημοκρατία και στη δικτατορία του προλεταριάτου, που δεν ήταν ούτε μεταβατική μορφή μεταξύ της μίας και της άλλης εξουσίας στις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί από τον πόλεμο. (...)

Η ανάλυση της στρατηγικής κατά τη διάρκεια του ισπανικού πολέμου συνδέεται άμεσα με την πολιτική που είχε εγκρίνει το 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Το Κόμμα μας συνεχίζει να εμβαθύνει στη μελέτη της Ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος στην Ισπανία, για να φτάσει σε συμπεράσματα που θα εμπλουτίζουν τη δική μας επαναστατική στρατηγική στο παρόν. Πιστεύουμε ότι πρόκειται για ένα καθήκον ολόκληρου του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, για αναγκαιότητα για να προετοιμάσουμε τις μεγάλες μάχες που έρχονται».