«Η ανάπτυξη επιβραδύνεται. Για να διατηρηθεί η δυναμική στο μέλλον θα χρειαστεί υψηλό επίπεδο ανταγωνιστικότητας, καθώς και συνεχής ανοδική σύγκλιση. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες για να ελευθερωθεί το πλήρες δυναμικό ανάπτυξης των οικονομιών μας. Χρειαζόμαστε επίσης κατάλληλα στοχευμένες επενδύσεις για να ενισχυθεί η αύξηση της παραγωγικότητας σε όλες τις χώρες της Ευρώπης».

Αυτό τόνισε ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Β. Ντομπρόβσκις, παρουσιάζοντας την έκθεση για «μακροοικονομικές ανισορροπίες» στην ΕΕ, όπως προβλέπεται στη διαδικασία των «ευρωπαϊκών εξαμήνων», που θα συνεχιστεί μεταξύ άλλων με τη νέα δέσμη ειδικών ανά χώρα συστάσεων για την περίοδο 2019 - 2020.

Την ίδια ώρα, η Κομισιόν διαπιστώνει ότι «η παραγωγικότητα παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, η γήρανση του πληθυσμού εντείνεται και οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις έχουν σημαντικό αντίκτυπο στις αγορές εργασίας».

Τα παραπάνω έρχονται να οξύνουν τα αντιλαϊκά ανακλαστικά, δίνοντας το «σήμα» για κλιμάκωση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και νέο γύρο επίθεσης στους λαούς, ώστε το ευρωπαϊκό κεφάλαιο να κερδίσει πόντους ανταγωνιστικότητας σε σχέση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Σε αυτό το φόντο, η Κομισιόν εγκαινιάζει και το «διάλογο» αναφορικά με το Πρόγραμμα Στήριξης Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων, μέσω του οποίου, με κίνητρο τη χρηματοδότηση νέων κερδοφόρων επενδύσεων, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών θα «τρέχουν» τις αναγκαίες για το κεφάλαιο αναδιαρθρώσεις με φόντο «την ανάγκη προώθησης των επενδύσεων, άσκησης υπεύθυνων δημοσιονομικών πολιτικών και εφαρμογής καλά σχεδιασμένων μεταρρυθμίσεων».

Στο διά ταύτα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εντάσσει και την Ελλάδα στη λίστα με τα κράτη - μέλη που υπάγονται σε «εμπεριστατωμένη επισκόπηση» και μάλιστα για «υπερβολικές ανισορροπίες», δηλαδή σε έναν ακόμα ειδικό εξονυχιστικό έλεγχο, στο πλαίσιο της «κανονικότητας» του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», παράλληλα με το «ενισχυμένο εποπτικό πλαίσιο».

Ολα μαζί σχηματίζουν το «μεταμνημονιακό» μνημόνιο χωρίς τέλος, με το οποίο βρίσκονται αντιμέτωπα τα λαϊκά στρώματα σε όλη την ΕΕ, ανεξάρτητα από το «χρώμα» των αστικών κυβερνήσεων.

Χαρακτηριστικό εξάλλου είναι πως πέρα από τα 3 κράτη (Ιταλία, Ελλάδα και Κύπρο) που σύμφωνα με την απόφαση της Κομισιόν αντιμετωπίζουν «υπερβολικές ανισορροπίες», ακόμη 10 οικονομίες (Βουλγαρία, Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Κροατία, Ιρλανδία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ρουμανία και Σουηδία) σημειώνεται ότι «αντιμετωπίζουν οικονομικές ανισορροπίες», για διάφορους λόγους η καθεμιά. Η Γερμανία, για παράδειγμα, εντάσσεται στη συγκεκριμένη κατηγορία λόγω των μεγάλων πλεονασμάτων στο εμπορικό ισοζύγιο, ζήτημα που βρίσκεται στο «κάδρο» των ενδοαστικών ανταγωνισμών.

Εξίσου ενδεικτικά είναι και τα κριτήρια - δείκτες που καταρτίζει η Γιούροστατ, μέσω των οποίων παρέχεται η αναγκαία «στατιστική υποστήριξη» για την ετήσια έκθεση του «Μηχανισμού Επαγρύπνησης». Αυτά αφορούν το «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος», που με τη σειρά του περιλαμβάνει παραμέτρους όπως το επίπεδο των μισθών και η παραγωγικότητα της εργασίας, η «πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία» κάθε οικονομίας, που αποσκοπεί στην αξιολόγηση της «ανταγωνιστικότητας των τιμών και του κόστους» σε σχέση με τους βασικούς ανταγωνιστές στις διεθνείς αγορές, η «καθαρή επενδυτική θέση» της κάθε οικονομίας, το κρατικό χρέος, το ισοζύγιο συναλλαγών κ.ά.

Οπως ήδη ανακοινώθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της έναρξης του φετινού «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου» σε ό,τι αφορά την ελληνική οικονομία, αυτή «έχει κάνει σημαντικά βήματα για να μειώσει τις ανισορροπίες ροών και να διαχειριστεί τους συναφείς υποτονικής επενδυτικής δραστηριότητας κινδύνους, όμως οι κληροδοτημένες ανισορροπίες αναμένεται ότι θα συνεχιστούν».

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιούροστατ, η «καθαρή επενδυτική θέση» της ελληνικής οικονομίας ως προς τα άλλα κράτη και τις αγορές είναι αρνητική, φτάνοντας στο -142,5% του ΑΕΠ (με ενδεικτικό όριο έως -35% του ΑΕΠ), το μερίδιο των εξαγωγών στην τελευταία 5ετία έχει μειωθεί κατά 10% (όριο μείωσης μέχρι 6%), το κρατικό χρέος έχει απογειωθεί στο 176% του ΑΕΠ, ενώ η επίσημη ανεργία το 2017 έφτασε το 23,3%, με το όριο, όπως θέτουν τον πήχη οι ευρωπαϊκοί «θεσμοί», να διαμορφώνεται στο 10% του εργατικού δυναμικού.

Ταυτόχρονα, η έκθεση της Κομισιόν σημειώνει ότι «θα απαιτηθεί η συνέχιση των πρόσφατων βελτιώσεων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών», δείχνοντας το δρόμο για νέες παρεμβάσεις τόνωσης των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων (εξαγωγικού προσανατολισμού) στη διαρκή κούρσα για την απόσπαση μεριδίων στις διεθνείς αγορές.

Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι «το υψηλό επίπεδο των μη εξυπηρετούμενων δανείων εμποδίζει την αποκατάσταση υγιούς ροής πιστώσεων προς την οικονομία, η οποία είναι απαραίτητη για τη στήριξη της ανάπτυξης μεσοπρόθεσμα», δείχνοντας ξανά προς την κλιμάκωση των εκβιασμών και πλειστηριασμών απέναντι στη λαϊκή κατοικία, ζήτημα που επίσης εντάσσεται στην «εθνική αναπτυξιακή στρατηγική» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Την ίδια ώρα, ο μακροπρόθεσμος προϋπολογισμός της ΕΕ για την περίοδο 2021 - 2027 ενσωματώνει το «Πρόγραμμα Στήριξης Μεταρρυθμίσεων», ύψους 25 δισ. ευρώ (συνολικά στην ΕΕ), για τη χρηματοδότηση των «μεταρρυθμίσεων προτεραιότητας, ιδίως στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», σύμφωνα με ανακοίνωση της Κομισιόν.

Σε αυτό το φόντο, η χρηματοδότηση των επενδύσεων θα αξιοποιηθεί στη «μεταμνημονιακή εποχή» ως ένας επιπλέον μηχανισμός παρακολούθησης και επιτάχυνσης των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων και στην Ελλάδα, που βρίσκονται στον πυρήνα των κατευθύνσεων της ΕΕ. Ενδεικτικά αναφέρονται οι μεταρρυθμίσεις στις «αγορές εργασίας και προϊόντων», η «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», οι «μεταρρυθμίσεις» στη δημόσια διοίκηση.

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα ακόμη εργαλείο στο πλαίσιο της κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής, με «αντάλλαγμα» τις κεφαλαιακές ενισχύσεις για την τόνωση των επιχειρηματικών ομίλων μέσω των προϋπολογισμών και των ταμείων χρηματοδότησης της ΕΕ.

Σε συνδυασμό με το παραπάνω, το «ενισχυμένο εποπτικό πλαίσιο», που εφαρμόζεται ειδικά στην ελληνική οικονομία και παράλληλα με το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο», προβλέπει ότι μόνο σε περίπτωση «θετικής αξιολόγησης» (δηλαδή, εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων) θα μεταβιβάζονται ανά εξάμηνο στον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό τα κέρδη των ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών. Αυτά προέρχονται από τα «ακούρευτα» κρατικά ομόλογα μετά την αναδιάρθρωση (PSI) του 2012.

Η διαδικασία επιστροφής των κερδών θα κρατήσει μέχρι το 2022 και βέβαια θα «κουμπώσει» με τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής, όπου έχουν ενσωματωθεί τόσο τα ήδη υπάρχοντα μνημονιακά όσο και τα επερχόμενα αντιλαϊκά μέτρα.

Με πρόσφατη ανακοίνωσή της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εξήγγειλε την προσαρμογή της λεγόμενης «εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής» σε μια σειρά από μετρήσιμους αντιλαϊκούς στόχους, με γνώμονα την κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων που προβλέπονται στο «ενισχυμένο εποπτικό πλαίσιο».

Δίνοντας «σάρκα και οστά» στον σχεδιασμό αυτό για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων, η κυβερνητική επιτροπή αποφάσισε:

• Τον περαιτέρω συντονισμό της «εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής» με τις διαδικασίες του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», του πλαισίου «ενισχυμένης εποπτείας» και την κατάρτιση του Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων για το 2019, «ώστε να διασφαλίζεται ότι με συνεκτικό και αποτελεσματικό τρόπο τίθενται κοινές προτεραιότητες και υπηρετούνται κοινοί στόχοι».

Να σημειωθεί ότι η κατάθεση «εθνικών προγραμμάτων μεταρρυθμίσεων» προβλέπεται στη διαδικασία των Εξαμήνων. Για το 2019 αναμένεται να ολοκληρωθεί την άνοιξη, ενώ η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη ξεκινήσει την αντιλαϊκή κοπτοραπττική, τόσο για το «πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων» όσο και για το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2019 - 2023, που βέβαια θα έρθει να «κουμπώσει» με τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

• Την εντατικοποίηση και επιτάχυνση της υλοποίησης των πολιτικών και των δράσεων της «αναπτυξιακής στρατηγικής» για την ισχυροποίηση των «θετικών παραγωγικών μετασχηματισμών» που συντελούνται στην ελληνική οικονομία.
• Την επικαιροποίηση της «αναπτυξιακής στρατηγικής», «αξιοποιώντας την έως τώρα εμπειρία και στη βάση των μεγάλων προκλήσεων της 4ης βιομηχανικής επανάστασης και της κλιματικής αλλαγής».

Σε κάθε περίπτωση, η «εθνική στρατηγική» υποτάσσεται στις προτεραιότητες που έχουν θέσει ο ΣΕΒ και οι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι, συμπεριλαμβανομένων βέβαια των τραπεζών. Ταυτόχρονα, η «οικειοποίηση» των αντιλαϊκών μέτρων και αναδιαρθρώσεων που προβλέπονται στη συμφωνία με τους ευρωπαϊκούς «θεσμούς», πλάι με αυτές που περιλαμβάνονται στα «Ευρωπαϊκά Εξάμηνα», βρίσκεται στην προμετωπίδα των αξιώσεων του εγχώριου κεφαλαίου, με στόχο την προσέλκυση ικανής μάζας νέων κερδοφόρων επενδύσεων οι οποίες θα έρθουν να πατήσουν στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής.