Μια ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα έκθεση φιλοξενείται έως τις 27 Νοέμβρη στις Αίθουσες Τέχνης του δήμου Αθηναίων (Ξενοφώντος 7, Σύνταγμα). Πρόκειται για το «Απρόοπτο της δημιουργίας» του Δημήτρη Γαβαλά (1940 - 1998), ενός σεμνού και συνάμα πολυτάλαντου δημιουργού, που, όπως σημειώνει στον κατάλογο η Ντόρα Ηλιοπούλου - Ρογκάν «υπηρέτησε την τέχνη διττά, αφού πέρα από το ότι συνέδραμε μέσ' από το χυτήριό του - σταυροδρόμι αναφοράς για τους Ελληνες γλύπτες - την πλαστική τέχνη, ήταν ο ίδιος άξιος και ενδιαφέρων γλύπτης όπως μας αποκαλύπτει η τωρινή έκθεση, ταμένη στη μνήμη του από τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Εκθεση - χαιρετισμός στον άνθρωπο, στο διακριτικό όσο και ουσιαστικό συνοδοιπόρο των πιο αξιόλογων Ελλήνων γλυπτών καθώς και στην καλλιτεχνική προσωπικότητα του ιδίου που την ανέπτυξε σε μια διαπασών ιδίως τα τελευταία χρόνια πριν από τον πρώιμο θάνατό του».

Ο Δ. Γαβαλάς γεννήθηκε το 1940 στο χωριό Πλατειά της Τήνου. Τελείωσε τη Σχολή Καλών Τεχνών Τήνου, έχοντας δασκάλους τους Δανιήλ Αλεξάνδρου, ζωγράφο και Βασίλη Παράσχο, γλύπτη. Συνέχισε στη Σιβιτανίδειο Σχολή Αθηνών και στο προπαρασκευαστικό τμήμα της Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας. Ειδικεύτηκε στη χαλκοχυτική, τορευτική και γυψοτεχνία.

Το 1962 ιδρύει στο Μαρούσι το καλλιτεχνικό χυτήριό του, όπου Ελληνες γλύπτες είχαν τη δυνατότητα να χυτεύσουν τα έργα τους για πρώτη φορά στον ελλαδικό χώρο. «Δίνει τη ζωή του» γράφει η σύντροφος της ζωής του Μαργαρίτα Γαβαλά στον κατάλογο, «γίνεται η ψυχή του χυτηρίου, είναι άνθρωπος πρακτικός και πειραματίζεται». Ωρες ατελείωτες, χυτεύει τα έργα γλυπτών όπως των: Μ. Τόμπρου, Λ. Λαμέρα, Γ. Παπά, Γ. Ζογγολόπουλου και άλλων νεότερων καλλιτεχνών μας. Είναι εκείνος που πρώτος κατάργησε τη χρήση καυσόξυλων για τη διαδικασία της αποκέρωσης, αντικαθιστώντας τη με τη χρήση του υγραερίου. Επίσης πρώτος χρησιμοποίησε το πετρέλαιο για το λιώσιμο του μετάλλου κατά τη διάρκεια της χύτευσης. Βελτιώνοντας την ποιότητα της χύτευσης, χυτεύει έργα των: Γκίκα, Ι. Παρμακέλη, Θ. Παπαδημητρίου,κ.ά.

Στις 18 Σεπτέμβρη 1989 στο χυτήριό του, οι Αμερικανοί και Σοβιετικοί λιώνουν κράμα μετάλλου από τους πυραύλους τους. Με το κράμα αυτό χυτεύτηκαν δύο ασπίδες και ένα αγαλματίδιο της Ειρήνης, το οποίο και στέλνεται στο διάστημα. Το 1996 βραβεύεται από το Σύλλογο Γλυπτών Ελλάδας για την πολυετή προσφορά του.

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας της ζωής του φιλοτέχνησε τη σειρά «Το Απρόοπτο της δημιουργίας», που αποτελεί την τελευταία του συμβολή στα εικαστικά δρώμενα της πατρίδας μας.

Οπως σημειώνει στον κατάλογο ο γλύπτης Χαράλαμπος Δαραδήμος: «Ανιχνεύοντας τα έργα αυτής της τελευταίας περιόδου του Δ. Γαβαλά, με τις αισθήσεις να αιωρούνται και τις νοητικές σχηματοποιήσεις να ακροβατούν δημιουργικά από την αναπόφευκτη συνομιλία, διαπιστώνεις μια δύναμη δομής και λειτουργίας που μαρτυρά τον ιδιαίτερο κάθε φορά τρόπο γένεσής τους. Μια λειτουργία καταγραμμένη ως μορφή που αντηχεί σημάνσεις δυνάμεων που δρουν μέσα στην ύλη, δυνάμεις που μετεωρίζονται ανάμεσα στην παγίωση και τη μεταλλαγή, χαρακτηριστικό των κόσμων που βρίσκονται σε διαρκές γίγνεσθαι».

Στο χώρο της έκθεσης λειτουργεί και έκθεση εκπαιδευτικού χαρακτήρα, όπου παρουσιάζεται η διαδικασία χύτευσης ενός γλυπτού από μέταλλο με συνοδεία οπτικοακουστικού υλικού, σε επιμέλεια Χ. Δαραδήμου.