Σε μια περίπτωση, εργαζόμενοι στον Τύπο καταγγέλλουν ότι στον απόηχο της αναπροσαρμογής του κατώτερου μισθού από την κυβέρνηση, ο εργοδότης τούς επιβάλλει ατομικές συμβάσεις με μισθούς 586 ευρώ μεικτά, λέγοντας ότι αυτό το ποσό προβλέπει ο νόμος για εξάωρη εργασία. Τους κοροϊδεύει δηλαδή ότι τους κάνει και χάρη μειώνοντάς τους το ωράριο, με τις ανάλογες βέβαια αποδοχές, όταν είναι βέβαιο ότι θα δουλεύουν περισσότερες ώρες και ότι θα είναι μόνιμα και «stand by» για όποτε τους χρειαστεί το αφεντικό τους. Σε μια άλλη περίπτωση, εργαζόμενος σε αλυσίδα super market καταγγέλλει ότι με την ανακοίνωση της αναπροσαρμογής του κατώτερου μισθού, η εργοδοσία τούς έκανε μεν την αύξηση, αλλά τους έκοψε κάποια από τα επιδόματα που τους έδινε έως τότε, για να έρθει ξανά ο μισθός «ίσα βάρκα - ίσα νερά». Τα δυο αυτά περιστατικά, που σίγουρα δεν είναι μεμονωμένα, επιβεβαιώνουν αυτό που καταγγέλλει το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή: Οτι όσο διατηρείται ανέγγιχτο το αντεργατικό νομικό πλαίσιο, με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και τις κάθε είδους διευκολύνσεις στις επιχειρήσεις, η εργοδοσία πάντα θα βρίσκει τρόπους να παρακάμπτει ακόμα και το πενηντάρικο που παρουσιάζει η κυβέρνηση ως «αύξηση» στον κατώτερο μισθό.