Το τελευταίο «αντίο» είπαν την περασμένη Δευτέρα στην πολιτική τελετή αποχαιρετισμού, στο Νεκροταφείο του Βύρωνα, σύντροφοι, συγγενείς και φίλοι στον σύντροφο Ευθύμη (Μίμη) Κάτσαρο, που «έφυγε» από τη ζωή την Παρασκευή 10 Μάη. Εκ μέρους της οικογένειας τον αποχαιρέτησε ο γιος του σ. Νίκος Κάτσαρος. Για τη ζωή και τη δράση του μίλησαν εκ μέρους της ΤΕ Νοτίων Συνοικιών Αττικής του ΚΚΕ ο Αλέξης Ματής και εκ μέρους της ΚΟΒ στην οποία ανήκε ο εκλιπών ο Μιχάλης Κορομπίλης.

Ο σ. Μίμης Κάτσαρος γεννήθηκε το 1936 στα Γιάννινα και ήταν το δεύτερο από τα τρία παιδιά των αγωνιστών της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης Δημήτρη και Ευφροσύνης Κάτσαρου.

Μετά την επιστροφή του πατέρα του από το Νταχάου και της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ, η οικογένειά του αναγκάστηκε να φύγει από τα Γιάννινα για να γλιτώσει από το μίσος του αστικού κράτους τη μετεμφυλιακή περίοδο. Κατέφυγε κυνηγημένη στη Νέα Σμύρνη, όπου ο Μίμης ολοκλήρωσε τη φοίτησή του στο Λύκειο Αρρένων Νέας Σμύρνης και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες πέτυχε την εισαγωγή του στο ΕΜΠ, στο Τμήμα Αγρονόμων - Τοπογράφων Μηχανικών. Δούλεψε ως μηχανικός στο Δημόσιο και στη συνέχεια ως ελεύθερος επαγγελματίας. Ο Μίμης μπήκε από νωρίς στην ταξική μάχη, αγωνίστηκε μέσα από τις γραμμές της Νεολαίας Λαμπράκη. Αμέσως μετά την πτώση της χούντας το 1974, οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Διπλωματούχων Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών μετά τη δικτατορία. Λόγω της έντονης συνδικαλιστικής και κομματικής δράσης τόσο του ίδιου όσο και της συζύγου του, το ζευγάρι υπέστη αλλεπάλληλες εκδικητικές δυσμενείς μεταθέσεις.

Παρά τη βεβαρημένη υγεία του, μέχρι πρόσφατα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να συμμετέχει στην κομματική ζωή. Η καθημερινότητά του ήταν δεμένη με τον «Ριζοσπάστη», η ζωή του, η σκέψη και η δράση του ήταν πάντα συνυφασμένα με το ΚΚΕ και τους αγώνες του λαού, μέχρι το τέλος.