Τη «μάσκα» του Ρομπέν των Δασών, ενάντια στην ανεργία και την κοινωνική αδικία, φόρεσε την περασμένη Πέμπτη η κυβέρνηση, εκφράζοντας -δημόσια- την ευαισθησία της στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Στα πλαίσια αυτά, ακούσαμε τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη να δηλώνει πως η νέα δέσμη των «ώριμων» φορολογικών μέτρων που αποφάσισε η Κυβερνητική Επιτροπή «έχει γνώμονα την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, την αύξηση της απασχόλησης, την απλοποίηση των διαδικασιών, αλλά προπαντός τη δικαιότερη κατανομή του εισοδήματος»! Με απλά λόγια, ο κύριος πρωθυπουργός προσπάθησε να μας πείσει πως η νέα δέσμη των φορολογικών μέτρων, αποφασίστηκε με γνώμονα τη μείωση της ανεργίας και γενικότερα το καλό των εργαζομένων.

Αν η παγκόσμια ιστορία διδάσκει πως τα μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας, έγιναν στο όνομα της δημοκρατίας, της ελευθερίας και προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οικονομική ιστορία της Ελλάδας διδάσκει ότι οι κυβερνώντες εμφάνιζαν τα πιο αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα σαν φιλολαϊκά. Σ' αυτό συνηγορεί και η πρόσφατη οικονομική ιστορία της Ελλάδας. Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ας δούμε τα αποτελέσματα των φορολογικών και άλλων μέτρων που θέσπισε η κυβέρνηση με πρόσχημα τη μείωση της ανεργίας και τη δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών.

Πριν παραθέσουμε τα συγκεκριμένα μέτρα (κρατικές επιχορηγήσεις, επιδοτήσεις επιτοκίων κλπ) που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να θυμίσουμε ότι, με βάση τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδας (ΕΣΥΕ), το 1996 ο συνολικός αριθμός των απασχολούμενων στην Ελλάδα ήταν 3.871.900 άτομα και ο συνολικός αριθμός των ανέργων 446.400 άτομα, που σημαίνει επίσημο ποσοστό ανεργίας 10,3%.

Δε θα ανατρέξουμε στο 1996, αλλά σε μερικά από τα νέα προνόμια που νομοθέτησε η κυβέρνηση στην τελευταία τριετία σαν κίνητρα στο μεγάλο κεφάλαιο για την αύξηση της απασχόλησης -που τα πλήρωσαν οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα- μεταξύ των οποίων:

• Η μείωση του συντελεστή φορολογίας κερδών κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες, που θεσμοθετήθηκε πρόπερσι. Ο σχετικός νόμος προέβλεπε τη μείωση του συντελεστή φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων (ΑΕ και ΕΠΕ) που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο από 40% (που ήταν το 1999) σε 37,5% για τα κέρδη του 2000 και σε 35% για τα κέρδη του 2001.
• Η μείωση του ποσοστού Φόρου Συγκέντρωσης Κεφαλαίου κατά 50% ήτοι από 1% σε 0,5%, που αφορούσε κυρίως τις μεγάλες επιχειρήσεις.
• Η πριμοδότηση των δαπανών μισθοδοσίας των επιχειρήσεων, σε βάρος του ΙΚΑ. Συγκεκριμένα, το 1999 με το νόμο 2753 θεσμοθετήθηκε έκπτωση από το φορολογητέο εισόδημα των επιχειρήσεων του 50% των δαπανών που καταβάλουν για ασφαλιστικές εισφορές, σαν κίνητρο για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
• Η μείωση της κύριας εργοδοτικής εισφοράς για τους εργαζόμενους και νεοπροσλαμβανόμενους του ιδιωτικού τομέα κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες (από 13,3% σε 11,3%) με τακτικές μηνιαίες αποδοχές μέχρι 200.000 δραχμές, σε βάρος και πάλι του ΙΚΑ. Η ρύθμιση αυτή, αφορά όλους τους εργαζόμενους που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό (από 1ης Απριλίου 2001 τέθηκε σε ισχύ η σχετική διάταξη του νόμου 2874/2000). Με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, μειώνεται το κόστος των επιχειρήσεων για τον κατώτατο μισθό κατά 1,76% (σε σχέση με πριν τη ρύθμιση) και παράλληλα μειώνεται κατά 15% η εργοδοτική εισφορά.
• Οι γενναίες επιχορηγήσεις (ζεστό χρήμα) που απολαμβάνουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και προέρχονται τόσο από το ελληνικό δημόσιο (κρατικός προϋπολογισμός) όσο και από τα κοινοτικά ταμεία (με τις εντάξεις έργων στο Β' ή Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης).
• Η γενναία μείωση της φορολογίας των κερδών -10 ποσοστιαίες μονάδες- που θεσμοθετήθηκε φέτος σαν κίνητρο για να προχωρήσουν οι συγχωνεύσεις των μεγάλων επιχειρήσεων. Με τη ρύθμιση αυτή, ο συντελεστής φορολογίας των κερδών των ΑΕ και ΕΠΕ -που για φέτος είναι 37,5%- θα είναι 27,5% για τις επιχειρήσεις που αποφασίσουν να συγχωνευτούν.
• Η μείωση του κόστους χρηματοδότησης των επιχειρήσεων από τις τράπεζες με την κατάργηση του Ειδικού Φόρου Τραπεζικών Εργασιών (ΕΦΤΕ) που ήρθε να προστεθεί στα επιδοτούμενα προνομικά επιτόκια που απολάμβαναν οι επιχειρήσεις για νέες επενδύσεις.

Τα παραπάνω -και πολλά άλλα- μέτρα, που θέσπισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ την τελευταία 3ετία, όχι μόνο δεν αύξησαν την απασχόληση, αλλά τη μείωσαν παραπέρα. Προκειμένου να καρπωθούν τα οφέλη από τα νέα προνόμια που θέσπισε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ σαν κίνητρο για νέες προσλήψεις και άρα την αντιμετώπιση της ανεργίας, πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες προχώρησαν σε απολύσεις του απασχολούμενου προσωπικού και στη συνέχεια σε... νέες προσλήψεις. Αδιάψευστος μάρτυρας τα στοιχεία της ΕΣΥΕ (αφορούν το Δ' τρίμηνο κάθε έτους), σύμφωνα με τα οποία:

• το σύνολο των απασχολούμενων ήταν 3.942.500 άτομα το 1998, μειώθηκε σε 3.897.500 άτομα το 1999 και διαμορφώθηκε σε 3.932.400 άτομα το 2000.
• το σύνολο των -επίσημα εγγεγραμμένων- ανέργων, από 502.000 που ήταν το 1998, εκτινάχτηκε στις 553.000 το 1999 και διαμορφώθηκε σε 471.800 άτομα το 2000.
• το επίσημο ποσοστό της ανεργίας στην Ελλάδα, από μονοψήφιος αριθμός που ήταν στη δεκαετία του '80 και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90, ήταν 11,3% το 1998, ανέβηκε στο 12,4% το 1999 και φαίνεται να έπεσε στα 10,7% πέρσι.

Ενδιαφέρον, παρουσιάζουν και τα εξής στοιχεία του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ), που καταγράφουν την επίσημη κίνηση των «απολύσεων - προσλήψεων - εθελούσιων αποχωρήσεων» προσωπικού στον ιδιωτικό τομέα. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, χρόνο με το χρόνο αυξάνει ο αριθμός των προσλήψεων παράλληλα με τον αριθμό των απολύσεων και των εθελούσιων αποχωρήσεων.

Συγκεκριμένα:

• Το 1999 αναγγέλθηκαν 886.168 προσλήψεις, καταγγέλθηκαν 477.166 συμβάσεις (δηλαδή απολύθηκαν από τις επιχειρήσεις που απασχολούνταν) και αποχώρησαν «οικειοθελώς» 131.277 εργαζόμενοι.
• Το 2000, οι αναγγελθείσες προσλήψεις αυξήθηκαν κατά 10,4% και ανήλθαν στις 978.266, οι απολύσεις αυξήθηκαν κατά 12,1% ανήλθαν στις 534.805, ενώ κατακόρυφη αύξηση (22,9%) κατέγραψε ο ΟΑΕΔ και στις «εθελούσιες αποχωρήσεις» που ανήλθαν στις 341.195.

Τα παραπάνω στοιχεία -σε συνδυασμό με την καθημερινή σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι άνεργοι οι μερικά απασχολούμενοι και «απασχολήσιμοι»- αποτελούν την καλύτερη απόδειξη, ότι τα μέτρα που λανσάρει η κυβέρνηση σαν φιλεργατικά- φιλολαΪκά και κινούνται δήθεν στην κατεύθυνση αντιμετώπισης της ανεργίας, είναι μέτρα που βοηθούν τις επιχειρήσεις να εντείνουν το βαθμό εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας και γενικότερα των εργαζομένων. Αδιάψευστος μάρτυρας τα στοιχεία των επιχειρήσεων, ποιοι δείχνουν ότι τα φανερά καθαρά κέρδη τους, αυξάνονται κάθε χρόνο με διψήφιο ποσοστό και ρυθμό πολλαπλάσιο του πληθωρισμού (ενώ οι ονομαστικές αυξήσεις μισθών είναι καθηλωμένες γύρω στο 2%), αλλά και δήλωση που έκανε προχτές ο υπουργός Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης, ο οποίος-επιχειρώντας να δικαιολογήσει το νέο μποναμά που δίνει η κυβέρνηση στο μεγάλο κεφάλαιο- είπε: «Οι επιχειρήσεις, λοιπόν, το 2002 έχουν μια μεγάλη πρόκληση, να αξιοποιήσουν τις γενναίες φορολογικές μεταρρυθμίσεις στις οποίες προβαίνει η κυβέρνηση με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς τους»,,,