Δύο αδερφές από τη Γαλλία, που έκαναν διακοπές στο νησί, 17 και 19 χρόνων, πνίγηκαν σε πισίνα ξενοδοχείου της Ιαλυσού. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το τραγικό συμβάν είναι ακόμη άγνωστες.

Μάλιστα, στην αρχή το ΕΚΑΒ, που κλήθηκε, παρέλαβε μία κοπέλα που ήταν στην επιφάνεια της πισίνας και είχε ακόμα τις αισθήσεις της. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν, κατέληξε λίγη ώρα αργότερα. Η δεύτερη βρισκόταν στον πάτο της πισίνας και δεν φαινόταν. Οι διασώστες επέστρεψαν ξανά πίσω και την παρέλαβαν. Οι πρώτες πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι η μία κοπέλα προσπάθησε να σώσει την άλλη, αλλά δυστυχώς βρήκαν και οι δύο τραγικό θάνατο. Οι υπεύθυνοι της ξενοδοχειακής μονάδας και συγκεκριμένα ο διευθυντής και ο ναυαγοσώστης, ο οποίος δεν βρισκόταν εκεί αφού είχε λήξει το ωράριό του, θα οδηγούνταν χτες το πρωί στον εισαγγελέα της Ρόδου.

Επίσης, οκτάχρονο κοριτσάκι έχασε τη ζωή του προχτές το απόγευμα σε πισίνα ξενοδοχείου στη Χερσόνησο της Κρήτης. Το κοριτσάκι ανασύρθηκε χωρίς τις αισθήσεις του και παρά τις προσπάθειες γιατρού, αλλά και διασωστών δεν επανήλθε. Διακομίσθηκε νεκρό στο ΠΑΓΝΗ. Πρόκειται για κοριτσάκι από το Ισραήλ που είχε έρθει στην Κρήτη μαζί με την οικογένειά της για τις καλοκαιρινές τους διακοπές.

Ανακοίνωση με αφορμή το τραγικό γεγονός του πνιγμού των δυο νεαρών κοριτσιών εξέδωσε η Γραμματεία Ρόδου του ΠΑΜΕ με την οποία εκφράζει τα συλλυπητήριά της στην οικογένεια των κοριτσιών και επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα:

«Οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες του νησιού έχουν στην πλειοψηφία τους περισσότερες από μία πισίνες, ορισμένες μάλιστα έχουν δεκάδες. Σε πολλές περιπτώσεις οι παραλίες έχουν παραχωρηθεί στα ξενοδοχεία, επομένως έχουν και την ευθύνη της πρόσληψης ναυαγοσώστη για την παραλία. Ωστόσο, η συνήθης πρακτική είναι να προσλαμβάνεται ένας ή δύο ναυαγοσώστες με καθήκον να επιτηρούν τα πάντα, πράγμα πολύ επικίνδυνο.

(...) Αυτό λοιπόν που συνήθως κάνουν τα ξενοδοχεία είναι να δηλώνουν ορισμένους εργαζόμενους τα καθήκοντα των οποίων δεν έχουν σχέση με αυτό το αντικείμενο, έχουμε δει από σερβιτόρους μέχρι διευθυντές, συχνά εξασφαλίζοντάς τους και σχετικό πτυχίο, ώστε να πάρουν τη σχετική άδεια λειτουργίας, αφού γνωρίζουν ότι κανένας έλεγχος δεν πρόκειται να γίνει στη συνέχεια.

Οι ναυαγοσώστες, οι επόπτες, οι εργαζόμενοι που είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον να καθαρίζουν και να προσθέτουν χημικά στις πισίνες (πισινιέρηδες) δουλεύουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες, με μισθούς ψίχουλα αφού οι ειδικότητές τους δεν συμπεριλαμβάνονται σε Συλλογικές Συμβάσεις, χωρίς ρεπό και χωρίς Μέσα Ατομικής Προστασίας.

Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να προσλαμβάνονται πισινιέρηδες και να αναλαμβάνουν καθήκοντα χωρίς καμία εκπαίδευση για την ασφαλή χρήση των επικίνδυνων χημικών και για τους ίδιους και για τους λουόμενους. Τα ατυχήματα δίνουν και παίρνουν, ενώ είναι άγνωστες οι συνέπειες που θα έχει μακροπρόθεσμα στην υγεία των εργαζομένων η επαφή με αυτά τα χημικά.

(...) Επομένως, τα ατυχήματα και κυρίως οι τραγικές συνέπειές τους δεν πέφτουν από τον ουρανό. Δε φταίει η "κακιά η ώρα", ούτε αν τα κορίτσια ήξεραν να κολυμπούν, όπως αναπαράχθηκε σε ορισμένα ΜΜΕ. Η βασική αιτία είναι το κυνήγι του κέρδους, η προσπάθεια συμπίεσης του κόστους, η εντατικοποίηση της δουλειάς.

Η πάλη των εργαζομένων για τα ζητήματα Υγείας και Ασφάλειας μέσα στους χώρους δουλειάς πρέπει να είναι για τις οργανώσεις των εργαζομένων ψηλά στην ιεράρχησή τους. Μόνο αυτή η πάλη μπορεί να βάλει φραγμό στην ασυδοσία της εργοδοσίας που έχει τέτοια τραγικά αποτελέσματα».