Ξεκινώντας, ο ομιλητής ανέφερε:

«Τα "κόκκινα" βιβλία συνοδεύουν, στηρίζουν και φωτίζουν την κόκκινη γραμμή του αίματος ενός αιώνα αγώνων και θυσιών του ΚΚΕ για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η εκδοτική και μορφωτική προσπάθεια του ΚΚΕ, η πολιτική και πολιτιστική παρέμβασή του, διαπερνά ολόκληρη την ηρωική ιστορική διαδρομή του μέχρι σήμερα. Αποτελεί πολύτιμο, βασικό και αναπόσπαστο στοιχείο της επαναστατικής δράσης του, για να γυρίσει ο τροχός της Ιστορίας προς τα εμπρός».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο σκοπό της έκθεσης τονίζοντας:

«Σκοπός της έκθεσης είναι να αναδείξει τη μεγάλη σημασία, την ιστορική πείρα και πάνω απ' όλα τις απαιτήσεις της ταξικής πάλης στο επίπεδο των ιδεών. Να φωτίσει το ρόλο της επιστημονικής κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας για την αποτελεσματική επαναστατική δράση. Να φωτίσει τον ίδιο το ρόλο και την ευθύνη του Κόμματος για τη δημιουργική ανάπτυξη της μαρξιστικής κοσμοθεωρίας, με βάση τα νέα προβλήματα, τις σύγχρονες συνθήκες και την αυτοκριτική εξέταση της ιστορικής πείρας.

Αυτό το ζήτημα έχει ιδιαίτερη σημασία στις σημερινές συνθήκες μεγάλης υποχώρησης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, μετά τη νίκη της αντεπανάστασης και το πισωγύρισμα της Ιστορίας. Εχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα που κλιμακώνεται η ιδεολογική επίθεση της αστικής τάξης, ο βομβαρδισμός της συνείδησης των εργαζομένων ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση εκτός των τειχών του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Σήμερα που ακούμε συνεχώς ότι η ταξική συνεργασία, η εθνική ομοψυχία θα οδηγήσει στην κοινωνική ευημερία, στη βιώσιμη ανάπτυξη για όλους.

Αυτός ο αστικός ιδεολογικός βομβαρδισμός οδηγεί στη μείωση των απαιτήσεων των εργαζομένων, στην παθητικότητα, στον ατομισμό, στον συντεχνιασμό. Υπονομεύει τις ριζοσπαστικές, αγωνιστικές διαθέσεις.

Στις σημερινές συνθήκες η ιδεολογική αντεπίθεση των κομμουνιστών, η δημιουργική προσπάθεια για σύγχρονες μαρξιστικές επεξεργασίες, η θεωρητική ωρίμανση της ίδιας της κομμουνιστικής πρωτοπορίας, η εύστοχη διαπάλη που κλονίζει την αντίληψη του καπιταλιστικού μονόδρομου αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για να τραβηχτούν στην επαναστατική ταξική πάλη ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Η ιδεολογική αντεπίθεση αποτελεί το μεγάλο στοίχημα, τον κρίσιμο παράγοντα για να συσπειρωθούν, να κινητοποιηθούν, να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη, αρκετοί εργαζόμενοι που σήμερα φοβούνται, διστάζουν και ταλαντεύονται.

Η έκθεση φωτίζει καταρχήν ότι το ΚΚΕ, κάτω και από τις πιο δύσκολες συνθήκες διώξεων, παρανομίας, ένοπλου αγώνα, στην ηρωική εποχή του ΕΑΜ και του ΔΣΕ, στις φυλακές και στις εξορίες, δεν έπαψε ποτέ να εκδίδει βιβλία.

Ποιοι παράγοντες έπαιξαν ρόλο για να υπάρξει αυτό το επίτευγμα; Ασφαλώς ότι κατανοούσε σωστά τη σημασία του απαραίτητου εξοπλισμού για να διεξαχθεί με επιτυχία η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη. Ομως αυτό δεν θα αρκούσε για να υπάρξει αυτή η αξιοθαύμαστη αντοχή που υπερνικούσε όλες τις δυσκολίες.

Επαιξαν ρόλο οι ισχυροί δεσμοί του Κόμματος με την εργατική τάξη, το ότι έμπαινε μπροστά σε κάθε μάχη για να εκφράσει τα ιστορικά της συμφέροντα.

Επαιξε ρόλο το γεγονός ότι σε όλη την ιστορική διαδρομή του, παρά τις όποιες αδυναμίες και τα λάθη του, το ΚΚΕ δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι στον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη. Γονάτισε και γονατίζει μόνο μπροστά στους νεκρούς του λαϊκού κινήματος. Συγκρούστηκε και συγκρούεται με όλες τις μορφές της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Επαιξε επίσης ρόλο η συσπείρωση σημαντικών επιστημόνων, λογοτεχνών, δημιουργών, που πέτυχε το Κόμμα με την ηρωική δράση του, όπως ο Γ. Ρίτσος και ο Κ. Βάρναλης, που αποτελούν εμβληματικά παραδείγματα.

Επαιξε πάνω απ' όλα ρόλο η προσπάθειά του να ανταποκριθεί στο ρόλο του ως πολιτικού φορέα της διαλεκτικής ενότητας της θεωρίας και της πολιτικής πράξης. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες της πάλης, μέλη της ΚΕ και του ΠΓ, ο ΓΓ της ΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης, ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, ο Παναγιώτης Μαυρομάτης μετέφρασαν έργα των κλασικών του μαρξισμού - λενινισμού.

Κλείνοντας έναν κύκλο μαθημάτων στην κεντρική κομματική σχολή το Μάρτη του '46, ο Νίκος Ζαχαριάδης συνοψίζει:

"Μα τι τέλος πάντων είναι το ΚΚΕ; Είναι ακριβώς αυτή η μαρξιστική - λενινιστική ενότητα θεωρίας και πράξης στην πάλη για τον κομμουνισμό. Είναι η ενότητα αυτή υψωμένη σε συνειδητό σκοπό και μαζική πάλη, ενάντια στην εκμετάλλευση, για την ανώτερη, την κομμουνιστική οργάνωση της κοινωνίας".

Μέσα στο καμίνι της πιο σκληρής αντιπαράθεσης με τον αντίπαλο, θα αφιερώσει μεγάλο μέρος της ομιλίας του στη σημασία της προσπάθειας να διευρύνονται οι πνευματικοί ορίζοντες κάθε κομμουνιστή και θα τονίσει:

"Ο κομμουνιστής μελετώντας ζωντανά τη θεωρία μας, την ουσία της όχι το γράμμα της (...) έχει υποχρέωση να συμβάλει και ο ίδιος στο παραπέρα δούλεμα της θεωρίας μας, συνεισφέροντας και αυτός από την πείρα του και από τη δουλειά του στη γενική προσπάθεια".

Από τα πρώτα του βήματα, το ΣΕΚΕ αποφασίζει στο 2ο Συνέδριό του το 1920 την ίδρυση εκδοτικής εταιρείας, με την υποχρέωση, όπως αναφέρει η Απόφαση, "των μελών του Κόμματος όπως αγοράσουν τουλάχιστον μίαν μετοχήν". Ηδη από το 1919 έχει εκδοθεί το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, από το Εκδοτικό Τμήμα των Νεολαίων.

Το Νοέμβρη του 1920 αποφασίζεται ο κανονισμός του Εκπαιδευτικού Τμήματος του Κόμματος, που προβλέπει δύο εκπαιδευτικές κατηγορίες, μία για τους φοιτητές και όσους έχουν επιστημονικές γνώσεις και μία για τους εργάτες. Τονίζεται μάλιστα ότι οι μαθητές - μέλη του Κόμματος για να παραμείνουν μέλη πρέπει να ολοκληρώσουν τον εκπαιδευτικό κύκλο.

Ο σταθερός προσανατολισμός στη μορφωτική εργασία επιβεβαιώνεται και στην Απόφαση που αφορά την πορεία προς την μπολσεβικοποίηση του ΚΚΕ το 1924.

Για να κατανοήσουμε τον πρωτοπόρο ρόλο και το βάρος που δίνει το Κόμμα στην εκδοτική και μορφωτική δουλειά, πρέπει να σκεφτούμε τις συνθήκες της εποχής. Οι πρώτοι αστικοί εκδοτικοί οίκοι, όπως του Φέξη, του Βιβλιοπωλείου της Εστίας και του Σιδέρη, εμφανίζονται μόλις στις αρχές του 20ού αιώνα, δεκαετίες μετά την ίδρυση του ελληνικού αστικού κράτους. Σοβαρή μαζική εκδοτική παρέμβαση από την αστική πλευρά εμφανίζεται μόλις την δεκαετία του '20, με το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό του Ελευθερουδάκη και τη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια του "Πυρσού".

Η εκδοτική προσπάθεια του Κόμματος συνεχίζεται σε όλη την περίοδο του Μεσοπολέμου, με το "Λαϊκό Βιβλιοπωλείο" και τις εκδόσεις του "Ριζοσπάστη" σε συνθήκες διώξεων που χαρακτήριζαν την περίοδο από το "Ιδιώνυμο" του Βενιζέλου μέχρι τη δικτατορία του Μεταξά. Η Καίτη Ζεύγου διηγείται χαρακτηριστικά εκείνη την εποχή πως διασώθηκε από τις διώξεις του '35 ένα μέρος από τα βιβλία του "Λαϊκού Βιβλιοπωλείου" σε μια παράνομη αποθήκη και πως στη συνέχεια αξιοποιήθηκαν την περίοδο της γερμανικής κατοχής.

(...) Συγκλονιστική είναι η εκδοτική προσπάθεια την περίοδο της γερμανικής κατοχής, του ΕΑΜ και στη συνέχεια του ΔΣΕ, με τις εκδόσεις της "Κόκκινης Σημαίας", των "Νέων Βιβλίων" το 1945 - 1947 και στη συνέχεια των εκδόσεων της "Ελεύθερης Ελλάδας".

Μέσα σε καθεστώς σκληρών διώξεων, απαγορεύσεων, κατασχέσεων βιβλίων, με τους συγγραφείς να δολοφονούνται και να στέλνονται στις φυλακές και στις εξορίες, γράφεται μια εκδοτική εποποιία παράλληλα με τους μεγάλους αγώνες και τις ηρωικές μάχες. Ας σκεφτούμε μόνο μέσα σε ποιες συνθήκες γράφει ο Ρίτσος στην εξορία τα "Μακρονησιώτικα", το '49, που διασώζονται σε κλειστά μπουκάλια μέσα στο χώμα. Ας σκεφτούμε σε ποιες συνθήκες γράφει ο Ραβάνης - Ρεντής στο βουνό μέσα στους βομβαρδισμούς και σε ποιες συνθήκες ολοκληρώνει ο Ν. Μπελογιάννης τις μελέτες του.

Από τα παράνομα τυπογραφεία, όπως της Καλλιθέας στην Αθήνα, μέχρι τα ποδοκίνητα τυπογραφεία του βουνού, που τύπωναν μέσα στη φωτιά της μάχης, καθώς και από τον εκδοτικό μηχανισμό εκτός συνόρων, στο Μπούλκες και στο Μποροβίτσι, θα γίνουν εκδόσεις για όλες τις ανάγκες του μεγάλου αγώνα. Θα εκδοθούν σημαντικά πολιτικά, ιδεολογικά, λογοτεχνικά, σχολικά βιβλία, ακόμα και εκδόσεις στρατιωτικής εκπαίδευσης.

Συναντάμε μεγάλο εύρος εκδόσεων, από την επανέκδοση του "Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος", την Ιστορία του ΚΚΣΕ και τη βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα, μέχρι το σχολικό βιβλίο Γεωγραφίας για τα παιδιά του Δημοτικού.

Το Δεκέμβρη του '49 αποφασίζεται να εκδοθούν μέσα σε δύο χρόνια τα "Διαλεχτά Εργα" των Μαρξ - Ενγκελς και τα "Ζητήματα Λενινισμού" του Στάλιν, και η απόφαση υλοποιείται χωρίς καθυστέρηση.

Το '51, στην πιο δύσκολη στιγμή μετά την ήττα, η ΚΕ σαλπίζει ξανά σοβαρή ιδεολογικοπολιτική αντεπίθεση με την ιστορική απόφαση να αρχίσει η μετάφραση του "Κεφαλαίου" και των "Απάντων" του Λένιν και του Στάλιν.

Η προσπάθεια του εκδοτικού του ΚΚΕ θα συνεχιστεί επίσης την περίοδο της χούντας, με το λογότυπο "Ελεύθερη Ελλάδα" και στη συνέχεια τα "Νέα Βιβλία", με έδρα τη Δρέσδη της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας. Μπορείτε να δείτε στην έκθεση τις μικρές εκδόσεις με τα καμουφλαρισμένα εξώφυλλα, για να μπορούν να διακινούνται. Αυτές οι μικρές μπροσούρες με έργα των Κλασικών και ντοκουμέντα της εποχής θα συμβάλουν στην επαναστατική διαπαιδαγώγηση των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ σε συνθήκες παρανομίας και σκληρής διαπάλης με το οπορτουνιστικό ρεύμα, που εκδηλώνεται ανοιχτά με τη διάσπαση του 1968. Αξίζει να σταθείτε στη διήγηση του Γιώργη Τρικαλινού, που περιγράφει πώς επιλέχθηκε, αποκτήθηκε και μεταφράστηκε μέσα σε 15 μέρες από τους κρατούμενους στο Παρθένι η μελέτη του Ινστιτούτου Κοινωνικών Επιστημών της ΕΣΣΔ "Ο Λενινισμός και η Σύγχρονη Εποχή". Απ' αυτό το έργο πήρε το όνομά του το εκδοτικό του ΚΚΕ μετά την πτώση της δικτατορίας, δηλαδή η "Σύγχρονη Εποχή".

Σ' αυτήν την κρίσιμη περίοδο μετά την πτώση της δικτατορίας, η εκδοτική δραστηριότητα θα προσπαθήσει να συμβάλει στη διαπάλη για την αντιμετώπιση του "ευρωκομμουνισμού" και του σοσιαλδημοκρατικού ρεύματος που, συγκροτημένο ως ΠΑΣΟΚ, εισέρχεται ορμητικά στο πολιτικό προσκήνιο. Οι εκδόσεις της "Σύγχρονης Εποχής" θα συμβάλουν στην υπεράσπιση του μαρξισμού - λενινισμού, στην αντιπαράθεση με το οπορτουνιστικό ρεύμα, το οποίο αποκηρύττει την αναγκαιότητα της σοσιαλιστικής επανάστασης και τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης, στην κριτική των μικροαστικών θεωριών περί "μητρόπολης - περιφέρειας", στην αντιπαράθεση με το αστικό δόγμα "Ανήκομεν εις την Δύσιν" και με την αστική προπαγάνδα για τις "ευεργετικές συνέπειες" που θα έχει για το λαό η ένταξη στην ΕΟΚ.

(...) Πρέπει επίσης να σημειώσουμε πως η Σύγχρονη Εποχή εκδίδει στις δεκαετίες του '70 και του '80 εκατοντάδες τίτλους και παρουσιάζει το πλήρες έργο "Το Κεφάλαιο" του Μαρξ και τα "Απαντα" του Λένιν. Προσπαθεί να δώσει στο αναγνωστικό κοινό ποιοτικό βιβλίο, όχι μόνο στο περιεχόμενο αλλά και στις άλλες παραμέτρους της παραγωγής. Σε αυτήν την προσπάθεια υπήρξε πολύτιμη η συμβολή του χαράκτη - εικαστικού Γιώργη Βαρλάμου και των λογοτεχνών επιμελητών της "Σύγχρονης Εποχής".

Το ΚΚΕ διάλεξε τον δύσκολο δρόμο της κριτικής αποτίμησης της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και αξιοποίησε ταυτόχρονα τα συμπεράσματα αυτής της προσπάθειας στην πάλη ενάντια στον αντισοβιετισμό και στον αντικομμουνισμό της αστικής προπαγάνδας.

Προσπάθησε να φωτίσει τις θεωρητικές ανεπάρκειες, τις υποχωρήσεις και τις παραβιάσεις των νομοτελειών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης από τις ηγεσίες των κομμουνιστικών κομμάτων στις σοσιαλιστικές χώρες, που οδήγησαν στην οπισθοχώρηση η οποία θεωρητικοποιήθηκε ως "σοσιαλισμός με αγορά" και άνοιξε το δρόμο για τις ανατροπές.

Βάθυνε τη διερεύνησή του στα ζητήματα της επαναστατικής στρατηγικής, φτάνοντας στην περίοδο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Μελέτησε και συνεχίζει να διερευνά τις αιτίες που δεν κυριάρχησε σε όλη τη διάρκεια της Κομμουνιστικής Διεθνούς η θετική πείρα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Ανέδειξε τους λόγους που δεν επέτρεψαν να συνδεθεί αποτελεσματικά η πάλη απέναντι στο φασισμό, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Κυρίως όμως η συγκεκριμένη προσπάθεια, αλλά και συνολικά η ιστορική πορεία του ΚΚΕ, επιβεβαίωσε ένα βασικό συμπέρασμα, που αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για να συνεχίσουμε στον επαναστατικό δρόμο για το σοσιαλισμό τα επόμενα χρόνια.

Επιβεβαίωσε ότι η ανάπτυξη της κοσμοθεωρίας του μαρξισμού - λενινισμού από το ΚΚ είναι αναγκαίος όρος για να διατηρήσει τον επαναστατικό χαρακτήρα του. Επιβεβαίωσε ότι δεν αρκεί η ανιδιοτέλεια, η μαχητικότητα, η διάθεση για θυσίες, η καθημερινή αγωνιστική συνδικαλιστική δράση για να αποφύγουμε τους κινδύνους της ενσωμάτωσης και της περιθωριοποίησης.

Αυτοί οι κίνδυνοι δυναμώνουν γενικά στις μακρόσυρτες, φαινομενικά ειρηνικές, στατικές περιόδους που το Κόμμα της επαναστατικής πρωτοπορίας δρα σε αντίξοες συνθήκες, οι οποίες δεν ευνοούν τη ριζοσπαστικοποίηση και την άνοδο του κινήματος, δεν ευνοούν πολύ περισσότερο την επαναστατική ανατροπή.

Η ζωή απέδειξε τη σημασία της επίπονης θεωρητικής μελέτης των σύγχρονων εξελίξεων στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στην οικονομία, στην πολιτική και κοινωνική ζωή, για να διασφαλιστεί ότι η δράση των κομμουνιστών θα καθοδηγείται πραγματικά από την κομμουνιστική κοσμοθεωρία.

Δεν μπορούμε σήμερα να προσεγγίσουμε ουσιαστικά τα σύνθετα ζητήματα της ψηφιακής οικονομίας, της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, της κλιματικής αλλαγής αναμασώντας απλά κάποια τσιτάτα των Κλασικών. Πρέπει να στηριχτούμε στις θεμελιακές θέσεις, στις νομοτέλειες, στη μέθοδο του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού για να επεξεργαστούμε τα νέα δύσκολα προβλήματα, να αναλύσουμε, να προβλέψουμε και να σχεδιάσουμε την πολιτική μας δράση.

Αντίστοιχα πρέπει να μελετήσουμε αυτοκριτικά τη σύγχρονη και την ιστορική πείρα της ταξικής πάλης, αν δεν θέλουμε να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη.

(...) Με άλλα λόγια, δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίζουμε τη θεωρία στατικά, σαν ένα θρησκευτικό ευαγγέλιο, σαν μια συλλογή δογμάτων που απλά πρέπει να το αποστηθίσουμε. Αντίθετα, έχουμε ευθύνη και υποχρέωση να προχωρήσουμε αποφασιστικά στις σύγχρονες επεξεργασίες, παράλληλα με τη συστηματική προσπάθεια για την αφομοίωση των κατακτημένων θεωρητικών γνώσεων.

Πρέπει να ερευνήσουμε, να αξιοποιήσουμε, να σκύψουμε πάνω από κάθε νέο γνωστικό αντικείμενο το οποίο γεννούν η επιστημονική εξέλιξη και η ιστορική εξέταση της ταξικής πάλης, γενικότερα της εξέλιξης της κοινωνίας.

(...) Γι' αυτό καλούμε κάθε επιστήμονα, κάθε ερευνητή, ιδιαίτερα τους νέους, να αποκτήσουν φιλοσοφικό υπόβαθρο, να γνωρίσουν τη ιστορικο-λογική μέθοδο για την εξέταση των αντιθέσεων που καθορίζουν την κίνηση στη φύση και στην κοινωνία, να απαλλαγούν από τους φραγμούς της μηχανιστικής και της θετικιστικής σκέψης. Καλούμε τους νέους επιστήμονες να γνωρίσουν το μαρξισμό, γιατί αυτός είναι ο δρόμος για να συλλάβουν τις αιτίες και την πραγματική κίνηση κάθε φυσικού ή κοινωνικού φαινομένου που εξετάζουν, δηλαδή αυτός είναι ο δρόμος ουσιαστικής επιστημονικής έρευνας σε κάθε επιστημονικό τομέα.

Ταυτόχρονα, κάνουμε σοβαρή προσπάθεια για τη συστηματική αφομοίωση και διάδοση του μαρξισμού - λενινισμού σε ολόκληρη την εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα. Το καθήκον της διάδοσης απασχόλησε σοβαρά τη σκέψη των ίδιων των Κλασικών.

Ας θυμηθούμε την επιμονή του Ενγκελς για τη συγγραφή του "Μανιφέστου" και τον έπαινο του Μαρξ προς τον Γάλλο εκδότη του για την ιδέα του να εκδώσει το "Κεφάλαιο" σε τεύχη. Η ιστορική πείρα επιβεβαίωσε τη σημασία αυτού του καθήκοντος.

Ο θεωρητικός εξοπλισμός πρώτα απ' όλα των στελεχών, των μελών και των φίλων του Κόμματος δεν αφορά μόνο τη διασφάλιση της ικανότητάς μας για εύστοχη και ουσιαστική διαπάλη με τον αντίπαλο. Είναι αναγκαίος όρος για να διασφαλιστεί η αντοχή των δυνάμεών μας μπροστά στις δυσκολίες του αγώνα. Η θεωρητική γνώση βοηθά να μην επικρατεί κλίμα απογοήτευσης στις σημερινές συνθήκες, που βαραίνει διεθνώς ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων. Φωτίζει τα ιστορικά όρια, τις αξεπέραστες αντιφάσεις του καπιταλισμού που σαπίζει, και οπλίζει με επαναστατική αισιοδοξία τη δράση μας.

Δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε πιο απαιτητικά τη μελετητική προσπάθεια, τη θεωρητική έρευνα, τις σύγχρονες επεξεργασίες και φυσικά την εκδοτική δραστηριότητα τον αιώνα που έρχεται.

Προγραμματίζουμε νέες εκδόσεις που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Αξιοποιούμε την επέτειο των 200 χρόνων από τη γέννηση του Μαρξ και την αντίστοιχη για τον Ενγκελς, για να εκδώσουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια σειρά από σημαντικά έργα τους, με πρώτο σταθμό την αλληλογραφία για το "Κεφάλαιο". Αυτή η προσπάθεια έχει ιδιαίτερη σημασία σε μια περίοδο που εντείνεται η οπορτουνιστική προσπάθεια να εμφανιστεί το έργο του Μαρξ σε αντιπαράθεση με αυτό του Ενγκελς και του Λένιν. Σε μια περίοδο που επιχειρείται συστηματικά να απονευρωθεί ο μαρξισμός από το επαναστατικό του περιεχόμενο.

Καλούμε ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες να γνωρίσουν και να μελετήσουν τις εκδόσεις μας που αφορούν το μαρξισμό, την Ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και της μαχητικής πείρας των μπολσεβίκων, την Ιστορία του ΚΚΕ, τις σύγχρονες επεξεργασίες μας για την οικονομική κρίση, την ΕΕ, την εποχή της ψηφιακής οικονομίας.

Εμπνεόμαστε από την ηρωική διαδρομή, τη μελετητική προσπάθεια και την εκδοτική δραστηριότητα του ΚΚΕ, που πέρασε μέσα από φωτιά και σίδερο, και συνεχίζουμε αταλάντευτα στον ίδιο δρόμο.

Σε μια περίοδο που η αστική τάξη θέλει να σκεπάσει τα πάντα με το πέπλο της ταξικής συνεργασίας και της εθνικής ομοψυχίας, τα "κόκκινα" βιβλία, οι εκδόσεις μας, η ΚΟΜΕΠ, ο "Ριζοσπάστης", είναι τα μεγάλα μας όπλα για το ανέβασμα της ταξικής συνείδησης της εργατικής τάξης, για να ατσαλώνεται η ταξική αδιαλλαξία των κομμουνιστών».