Στις 13 Νοέμβρη, η Τουρκία κατέθεσε επιστολή στον ΟΗΕ, με την οποία εγείρει πλέον επίσημες αξιώσεις, για επέκταση των θαλάσσιων ζωνών της ακόμα και δυτικά της Ρόδου. Το κομβικό στοιχείο που διαφοροποιεί αυτήν την πράξη (κατάθεση επιστολής), από τις αντίστοιχες του παρελθόντος στις οποίες είχε προβεί η Αγκυρα, είναι ότι τώρα διεκδικεί στο υψηλότερο διπλωματικό επίπεδο δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες ακόμη και δυτικά του ορίου του 28ου μεσημβρινού (ο οποίος τέμνει στη μέση τη Ρόδο), αμφισβητώντας ευθέως όχι μόνο την επήρεια του συμπλέγματος του Καστελόριζου και αυτή των Δωδεκανήσων, αλλά και της Κρήτης, ακόμη και της Κύπρου. Είναι πρωτόγνωρο το γεγονός της κοινοποίησης σε τόσο υψηλό διπλωματικό επίπεδο της ιδέας της «Γαλάζιας Πατρίδας», ακόμη και για το ήδη διαμορφωμένο «status» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Πρόσφατα, η Τουρκία συνυπέγραψε μνημόνιο με τη Λιβύη για τον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), που περιπλέκει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις των δύο χωρών.
Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Είναι το αποτέλεσμα ενός πλέγματος αυτοτροφοδοτούμενων επιλογών, που συνθέτουν το πλαίσιο των ελληνοτουρκικών τριβών στο Αιγαίο αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Τα βήματα της πορείας των «διευθετήσεων» στο Αιγαίο, μετά το 1974, καθορίζονται από μια σειρά ελληνοτουρκικών συμφωνιών κορυφής, με καθοριστική συμμετοχή αυτών στη σταδιακή υποχώρηση των ελληνικών κυβερνήσεων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), απέναντι στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης. Αυτές οι συμφωνίες φέρουν έντονα διακριτή την καταστροφική για τα λαϊκά συμφέροντα σφραγίδα της ΝΑΤΟικής λυκοσυμμαχίας.
Στην πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, όπου συμμετείχε και ο κ. Μητσοτάκης, ο γεν. γραμματέας δήλωσε: «Το ΝΑΤΟ δεν αποτελεί μέρος της διαδικασίας αντιμετώπισης αυτών των θεμάτων». Επίσης, ο Τραμπ στην ίδια σύνοδο σε δηλώσεις του είπε: «Μου αρέσει η Τουρκία και τα πάω πολύ καλά με τον Πρόεδρο (Ερντογάν)».
Οι σημαντικότερες απ' αυτές τις συμφωνίες υπήρξαν οι ακόλουθες:
Μετά από αυτές τις εξελίξεις, με καθυστέρηση που γεννάει και ερωτήματα, διότι στις 13/11 κατατέθηκε η τουρκική επιστολή στον ΟΗΕ, στις 27/11 υπήρξε η πρώτη σχετική ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ. Η ελληνική κυβέρνηση αρχικά προσπάθησε να υποβαθμίσει το γεγονός. Δημοσιοποιεί «άσφαιρες» και γενικόλογες αναφορές, για «νομικά αβάσιμους, εσφαλμένους και αυθαίρετους» ισχυρισμούς, που «παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στην περιοχή». Η πραγματικότητα, βεβαίως, είναι διαφορετική. Η Τουρκία είναι μια χώρα που ουδέποτε υπέγραψε τη Σύμβαση του 1982 του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Λέγεται, επίσης, ότι οι δικές της θάλασσες, οι οριζόμενες απ' αυτήν τη συμφωνία, δεν διαθέτουν υδρογονάνθρακες. Μέσα απ' αυτήν τη γνώση, μαζί με τις γενικότερες επιδιώξεις της, σχεδιάζει και υλοποιεί σταδιακά την καταπάτηση, με την ανοχή, ακόμη και με την ενθάρρυνση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, των ελληνικών θαλάσσιων ζωνών. Εφαρμόζει το Δίκαιο της Θάλασσας όπου τη συμφέρει, για παράδειγμα καθορίζοντας τα 200 μίλια ΑΟΖ επιλεκτικά, όπως στη Μαύρη Θάλασσα.
Η στρατευμένη νεολαία μας και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να γνωρίζουν τη θέση του ΚΚΕ όπως αυτή εκφράστηκε στην ημερίδα τον Ιούνη 2018, με θέμα «Οι διεθνείς εξελίξεις, η κατάσταση στην περιοχή και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας», όπου αναφέρει: «Τα νησιά, εκτός από τους βράχους που δεν έχουν οικονομική ζωή, με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, έχουν το ίδιο δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα και σε ΑΟΖ, μέχρι και 200 ν.μ. από τις ακτές, όπως οι ηπειρωτικές περιοχές. Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα αυτό των νησιών. Εστιάζει ιδιαίτερα στο Καστελόριζο, που μαζί με τη Στρογγύλη και το σύμπλεγμα νησίδων και βραχονησίδων στην περιοχή αυτή, είναι το κλειδί για την οριοθέτηση της ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Κύπρο. Πολύ περισσότερο που η λεκάνη αυτή φαίνεται ότι έχει σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Η αμφισβήτηση του δικαιώματος για το Καστελόριζο συνδυάζεται με την αμφισβήτηση για τα Δωδεκάνησα, την Κρήτη και τα υπόλοιπα νησιά στην περιοχή. Το ΚΚΕ τάσσεται ενάντια στην πολιτική της εγκατάλειψης και εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, που καθορίζονται από τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο στη Θάλασσα του 1982. Τα όρια των ζωνών μεταξύ αντικείμενων ή παρακείμενων χωρών προσδιορίζονται με μεταξύ τους συμφωνία».
Τα γεγονότα επιβάλλουν να δυναμώσει ο αγώνας ΤΩΡΑ, για αποδέσμευση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και να κλείσουν οι βάσεις. Να μην επικυρωθεί από τη Βουλή η Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ.
Καμιά εμπιστοσύνη και στήριξη στην κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που πίνουν νερό στο όνομα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.