«Στον Νίκο Εγγονόπουλο χρωστάμε ένα μεγάλο κομμάτι από την ευσυνειδησία μας. Τη μυθοποιητική ανασύνταξη των γνωστικών και συναισθηματικών μας εμπειριών. Τη διάπλαση της πνευματικής μας ευαισθησίας και την άρθρωση του λόγου της, όχι βέβαια σύμφωνα με κάποιες αρχές καθιερωμένες από το κίνημα του υπερρεαλισμού -όπως υποστηρίζεται αβασάνιστα- αλλά με τη διάθλαση των εντυπώσεων που απορροφά η συνείδηση μέσα σ' ένα καλειδοσκόπιο ελληνικής κατασκευής. Οι γραμμές των σχεδίων παραμένουν στέρεες, τα σχήματα καθαρά και τα χρώματα ανεξίτηλα, οι εικόνες του διαυγείς και η ποιητική τους διάσταση αναμεταδόσιμη. Τα θέματα και η εκφραστική τους είναι περασμένα από τις μυλόπετρες που αλέθουν συστηματικά τα ανθρώπινα βιώματα και τις ιστορικές μνήμες».

Με τα παραπάνω, μεταξύ άλλων στο συνοπτικότατο πρόλογό του, στο καλαίσθητο λεύκωμα «Νίκος Εγγονόπουλος, ο βυζαντινός», ο διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη, Αγγελος Δεληβοριάς, ορίζει εύστοχα τη γνήσια ελληνική «ταυτότητα» αλλά και την «ποίηση» της ζωγραφικής του Νίκου Εγγονόπουλου, «μαθητή» των Παρθένη, Κόντογλου και Ξυγγόπουλου. Το συλλεκτικό λεύκωμα (250 αριθμημένα αντίτυπα, βιβλιοδετημένα με μεταξωτό ύφασμα), παρουσίασαν προχτές στο Μουσείο Μπενάκη ο καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Νίκος Ζίας (υπογράφει την εισαγωγή του λευκώματος), ο Αγ. Δεληβοριάς και τη Λένα Εγγονοπούλου (συνεκδότρια με την Ερριέτη Εγγονοπούλου - Λεδάκη του λευκώματος, με χορηγία της εταιρίας ΕΚΟ - ΕΛΔΑ).

Στο λεύκωμα περιέχει: 49 έργα βυζαντινής τεχνοτροπίας του Εγγονόπουλου (41 αυγοτέμπερες, 7 σχέδια, 1 σινική μελάνη (αρκετά φιλοτεχνήθηκαν στα χρόνια 1932 -1938), από τα οποία τα περισσότερα είναι αδημοσίευτα και ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές και είκοσι ποιήματα του Εγγονόπουλου.