Το αντιδραστικό περιεχόμενο των κατευθύνσεων της ΕΕ αποτυπώνεται σε μια σειρά από «καλές πρακτικές» και παραδείγματα που προβάλλει η Επιτροπή στην ίδια Εκθεση:

-- Σε ορισμένες χώρες προβλέπεται ένας περιορισμένος αριθμός ωρών δωρεάν φοίτησης στους παιδικούς σταθμούς και οι γονείς πρέπει να βάλουν το χέρι στην τσέπη για τις υπόλοιπες: Στην Ιρλανδία έχει θεσμοθετηθεί πρόγραμμα που «παρέχει περιορισμένες δωρεάν θέσεις με μερική χρονική κάλυψη (συνολικά 15 ώρες, δηλαδή 5 φορές από 3 ώρες τη βδομάδα) σε ιδιωτικά κέντρα παιδικής φροντίδας», ενώ αν οι εργαζόμενοι γονείς επιθυμούν να αφήσουν το παιδί στο κέντρο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, πληρώνουν για τις «επιπλέον ώρες».

-- Στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι εργοδότες μπορούν να παράσχουν στους υπαλλήλους τους, αντίστοιχα, «κουπόνια καθολικής υπηρεσίας» και «κουπόνια παιδικής φροντίδας», τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν «ως πληρωμή για κατ' οίκον παιδική φροντίδα».

-- Σε άλλες περιπτώσεις, τα κράτη - μέλη έχουν θεσπίσει «φορολογικά κίνητρα» για τις επιχειρήσεις, τα οποία «συνδέονται με την παροχή υπηρεσιών παιδικής φροντίδας στους εργαζομένους τους».