Λίγο πριν ανέβει ο πρωθυπουργός στο «φόρουμ της ΔΕΘ», η κυβέρνηση με νέες νομοθετικές παρεμβάσεις, πορίσματα επιτροπών, δημόσιες τοποθετήσεις και τροχιοδεικτικές βολές σπεύδει να «κλειδώσει» τα νέα αντεργατικά μέτρα που προωθεί ακατάπαυστα από την έναρξη της πανδημίας, να εξοπλίσει την εργοδοσία με νέα όπλα για την εμπέδωση και παραπέρα γενίκευση της ήδη τεράστιας «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, ενισχύοντας το ήδη τεράστιο αντεργατικό οπλοστάσιο που της έχουν διασφαλίσει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Τα δήθεν «έκτακτα» και «προσωρινά» μέτρα που μονιμοποιούνται και ενισχύονται, σε συνδυασμό με τις «μεταρρυθμίσεις» και τις «διαρθρωτικές παρεμβάσεις» που βρίσκονται στα σκαριά, επιβεβαιώνουν ότι ενιαίος στόχος τους είναι να φορτώσουν ξανά τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους και το λαό, να διαμορφώσουν μια ακόμα πιο εφιαλτική «επόμενη μέρα», με ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και ακόμα «πιο λυμένα» χέρια για τη μεγαλοεργοδοσία.

Στην πραγματικότητα, προωθείται η αξίωση του κεφαλαίου που διατύπωσε χαρακτηριστικά ο ΣΕΒ σε ένα από τα «Δελτία» του, τονίζοντας ότι «τα μέτρα που εφαρμόστηκαν στην κρίση θα πρέπει να ενταχθούν σε ένα ενιαίο πλαίσιο πολιτικής απασχόλησης», αλλά και «να λειτουργούν συμπληρωματικά» με όλα τα υπόλοιπα αντεργατικά μέτρα, τα οποία προκλητικά βαφτίζει «σύγχρονες πολιτικές αποφυγής των απολύσεων, στη βάση διαγνωσμένων αναγκών της αγοράς εργασίας»!

Καθόλου τυχαία, οι προωθούμενες νέες αντεργατικές παρεμβάσεις εστιάζουν σε κομβικές και πάγιες αξιώσεις των επιχειρηματικών ομίλων: Στο χτύπημα του 13ου και 14ου μισθού (Δώρα Χριστουγέννων - Πάσχα και επίδομα άδειας), στις νέες ανατροπές στο καθεστώς των υπερωριών και την παραπέρα υπονόμευση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, στη γενίκευση της τηλεργασίας, στην ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων και - για να υλοποιηθούν με λιγότερα εμπόδια όλα τα παραπάνω - στην προώθηση μέτρων για το παραπέρα χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων.

Σε αυτό το πλαίσιο, πριν από δέκα μέρες, ο υπουργός Εργασίας ανακοίνωσε ότι στα σχέδια της κυβέρνησης ήταν να νομοθετήσει - μεταξύ άλλων - ειδικό καθεστώς για την «αναπλήρωση» του χρόνου υποχρεωτικής απουσίας από την εργασία εξαιτίας της καραντίνας. Στη συνέχεια «διέρρευσε» πως με τις νομοθετικές διατάξεις που θα έφερνε στη Βουλή θα εξανάγκαζε τους εργαζόμενους που μπήκαν σε προληπτική καραντίνα, κατόπιν εντολών του ΕΟΔΥ, να δουλεύουν υπερωρίες μέχρι και 3 ώρες τη μέρα χωρίς πληρωμή όταν επιστρέψουν στη δουλειά!

Μπροστά στις έντονες αντιδράσεις που προκλήθηκαν, η κυβέρνηση κατέφυγε σε ελιγμούς και τώρα «διαρρέει» ότι οι υπερωρίες που θα υποχρεωθεί να εργαστεί ο εργαζόμενος δεν θα αφορούν όλο το διάστημα της καραντίνας ή ότι η ημερήσια υπερωριακή απασχόληση δεν θα ξεπερνά τη μία ώρα (9ωρο), αντί για 3 ώρες (11ωρο), όπως αρχικά είχε διαρρεύσει.

Βέβαια, η ουσία δεν αλλάζει. Σε κάθε περίπτωση αποδεικνύεται πως σταθερή επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να μεταφέρει και σε αυτήν την περίπτωση τα βάρη απευθείας στις πλάτες των εργαζομένων, απαλλάσσοντας πλήρως την εργοδοσία και το αστικό κράτος από οποιοδήποτε «κόστος». Ταυτόχρονα στρώνει το έδαφος για άλλη μια υπονόμευση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, με την έμμεση μετατροπή του 8ωρου σε 11ωρο, ή 9ωρο, «ανοίγοντας» ταυτόχρονα την όρεξη της εργοδοσίας και για άλλες αντίστοιχες... «αναπληρώσεις» σε περιπτώσεις έκτακτης υποχρεωτικής απουσίας του εργαζόμενου.

Αντί δηλαδή να θεσπίσει «ειδική άδεια» με πλήρη κάλυψη του εργατικού μισθού και των ασφαλιστικών εισφορών για τις περιπτώσεις που εργαζόμενοι μπαίνουν υποχρεωτικά σε καραντίνα ώστε να προστατευτεί η δημόσια υγεία, η κυβέρνηση επιλέγει να τους τιμωρήσει φορτώνοντάς τους με απλήρωτες υπερωρίες και εξοντωτικά ωράρια!

Η συγκεκριμένη παρέμβαση βέβαια δεν αφορά μόνο το χρόνο της καραντίνας, αλλά συνολικά το ζήτημα του «κόστους» των υπερωριών, τη μείωση του οποίου απαιτεί το κεφάλαιο.

Ετσι, σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση σχεδιάζει ευρύτερη παρέμβαση συνολικά στο καθεστώς των υπερωριών, τις οποίες ουσιαστικά θα «απελευθερώσει». Συγκεκριμένα, στις διατάξεις που ετοιμάζει θα προβλέπεται οι επιχειρήσεις να μπορούν, χωρίς έγκριση από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, να αυξάνουν τις υπερωρίες ακόμα και πέραν του πλαφόν των 120 ωρών που ισχύει σήμερα ή του ορίου που ορίζεται για κάθε εξάμηνο στο χώρο της βιομηχανίας.

Σε μια στιγμή δηλαδή που η ανεργία «σπάει κόκαλα», σε μια περίοδο που οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στον ΟΑΕΔ ξεπερνούν σταθερά το 1 εκατομμύριο, αντί η κυβέρνηση να κάνει πιο αυστηρό το πλαίσιο των υπερωριών, δημιουργώντας αντικίνητρα στη χρήση τους και προϋποθέσεις για νέες προσλήψεις, έρχεται να προχωρήσει παραπέρα την πλήρη «απελευθέρωση» της υπερωριακής απασχόλησης...

Καθόλου τυχαία η έκθεση της «Επιτροπής Πισσαρίδη» που στήθηκε από την κυβέρνηση κάνει λόγο για ανάγκη «εξορθολογισμού της χρήσης και του κόστους των υπερωριών», αφού, όπως υποστηρίζεται, «η ευελιξία στη χρήση υπερωριών είναι σημαντική για την οικονομική δραστηριότητα», δηλαδή για την κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση προωθεί τη μείωση του Δώρου Χριστουγέννων για όλους τους εργαζόμενους που βρέθηκαν σε αναστολή σύμβασης μέσα στην πανδημία, είτε αυτοί εργάζονται σε επιχειρήσεις που η λειτουργία τους ανεστάλη ύστερα από κρατική εντολή είτε σε επιχειρήσεις που κατατάσσονται στις πληττόμενες και για κάποιο διάστημα έθεσαν τις συμβάσεις εργασίας των απασχολουμένων τους σε αναστολή.

Γι' αυτούς τους εργαζόμενους και για όλο το διάστημα της αναστολής σύμβασης (που σε κάποιους κλάδους συνεχίζεται ακόμα), το Δώρο Χριστουγέννων θα υπολογίζεται όχι επί του κανονικού τους μισθού, αλλά επί του επιδόματος των 534 ευρώ που δίνεται μηνιαία την περίοδο των αναστολών.

Δηλαδή, δεν φτάνει που η κυβέρνηση απάλλαξε τις επιχειρήσεις από την πληρωμή των εργαζομένων τους, μεταφέροντας το βάρος μέσω του προϋπολογισμού στη γενική φορολογία, δεν φτάνει που οι εργαζόμενοι κλήθηκαν (ή καλούνται ακόμα σε μια σειρά από κλάδους) να επιβιώσουν με το επίδομα αντί του κανονικού τους μισθού, έρχεται τώρα η κυβέρνηση να περικόψει και το Δώρο Χριστουγέννων!

Και εδώ όμως ο σχεδιασμός αυτός μόνο περιστασιακός δεν είναι. Προηγήθηκαν η παρέμβαση στο Δώρο του Πάσχα και το ελεύθερο που δόθηκε στις επιχειρήσεις να καθυστερήσουν την καταβολή του. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για κινήσεις που σχετίζονται με τη γενικότερη στόχευση του κεφαλαίου για γενική περικοπή του 13ου και του 14ου μισθού.

Τα παραπάνω συμπληρώνει η απόφαση της κυβέρνησης να επεκτείνει την τηλεργασία μέχρι το τέλος του χρόνου, με μονομερή απόφαση του εργοδότη, παρατείνοντας παραπέρα ένα από τα όπλα της εργοδοσίας με τα οποία ενισχύεται η εντατικοποίηση της εργασίας, υπονομεύεται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας μέσα από τη «συγχώνευση» εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου και ελαφρύνονται οι επιχειρήσεις από σημαντικό μέρος των λειτουργικών εξόδων. Για την παραπέρα παγίωση και γενίκευση της τηλεργασίας η κυβέρνηση ετοιμάζει και σχετική νομοθετική παρέμβαση.

Ως το τέλος του χρόνου επεκτάθηκε και το αντεργατικό πρόγραμμα «Συν-Εργασία», που διευκολύνει την παραπέρα γενίκευση της «ευελιξίας» και μειώνει μέχρι και 20% τον εργατικό μισθό, όπως επίσης επεκτάθηκε το καθεστώς της αναστολής συμβάσεων τουλάχιστον μέχρι το τέλος Οκτώβρη στους κλάδους και τις επιχειρήσεις όπου συνέχιζε να εφαρμόζεται μέχρι το Σεπτέμβρη.

Ταυτόχρονα, με σταθερά βήματα προχωρά η κυβέρνηση το σχέδιό της για το νέο αντιασφαλιστικό χτύπημα, με την πλήρη ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων.

Μετά τις σχετικές αναφορές του πορίσματος της «Επιτροπής Πισσαρίδη», με τις οποίες σηματοδοτήθηκε η επιτάχυνση αυτού του αντιλαϊκού σχεδίου, ήρθαν και οι πρόσφατες δηλώσεις του συμβούλου του πρωθυπουργού Α. Πατέλη, που επιχειρεί να ενοχοποιήσει τους σημερινούς συνταξιούχους και να παγιδεύσει τους νέους («Σταματάμε να παίρνουμε τα λεφτά των νέων και να τα δίνουμε στους ηλικιωμένους»...).

Αποτελεί φυσικά τεράστια πρόκληση το «ενδιαφέρον» της κυβερνητικής προπαγάνδας για τους νέους εργαζόμενους και ανέργους, τους οποίους η πολιτική όλων των κυβερνήσεων του κεφαλαίου τούς καταδικάζει σε ακόμα χειρότερους όρους ζωής, δουλειάς και ασφάλισης, ακόμα και από τους πατεράδες ή τους παππούδες τους.

Πέρα από την προκλητικότητά τους, όμως, οι παρεμβάσεις αυτές δείχνουν και τη στοχοπροσήλωση της κυβέρνησης να ανοίξει διάπλατα το δρόμο στο τζογάρισμα των εισφορών και των συντάξεων των νέων εργαζομένων, μεταφέροντας ταυτόχρονα το κόστος των ανατροπών (περίπου 60 δισ. ευρώ) στις πλάτες των φορολογούμενων, δημιουργώντας υπόβαθρο για παραπέρα μειώσεις στις συντάξεις.

Για την προώθηση όλης αυτής της ολομέτωπης επίθεσης, αναγκαία προϋπόθεση για την κυβέρνηση και το κεφάλαιο είναι το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων.

Σε αυτό το πλαίσιο η κυβέρνηση σχεδιάζει σύμφωνα με πληροφορίες να επαναφέρει το ζήτημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας για την προκήρυξη απεργίας από τα συνδικάτα, με στόχο να ολοκληρώσει την αντιαπεργιακή διάταξη που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ για τον υπερδιπλασιασμό της απαιτούμενης απαρτίας στις συνελεύσεις των συνδικάτων για την ψήφιση απεργίας.

Ταυτόχρονα, στα σχέδια της κυβέρνησης είναι να συμπληρώσει και να βάλει σε εφαρμογή σχετική διάταξη που ήδη έχει ψηφίσει για το «φακέλωμα» των εργαζομένων και των συνδικάτων με τη δημιουργία «ηλεκτρονικών μητρώων» για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις δεν χωρά καμία ανοχή, δεν υπάρχει χρόνος για καθυστερήσεις. Η οργάνωση της πάλης για τη διεκδίκηση σύγχρονων όρων δουλειάς, ασφάλισης και αμοιβής δεν μπορεί να περιμένει. Αυτό ακριβώς το μήνυμα στέλνουν τα ταξικά συνδικάτα, με πρώτο σταθμό την κινητοποίηση των συνδικάτων της Θεσσαλονίκης στις 12 Σεπτέμβρη με αφορμή το «φόρουμ της ΔΕΘ», δίνοντας μια πρώτη αγωνιστική απάντηση σε κυβέρνηση και εργοδοσία ότι στα αντεργατικά και αντιασφαλιστικά τους σχέδια λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο!