Η αρχή της νέας χρονιάς σημαδεύεται από μια μεγάλων διαστάσεων και υψηλού κόστους προπαγανδιστική εκστρατεία για το ευρώ, το οποίο κυκλοφόρησε επισήμως με τη μορφή των χαρτονομισμάτων και των κερμάτων από την 1η του Γενάρη 2002. Η κυβέρνηση, όλοι οι θιασώτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι τράπεζες, πολλές επιχειρήσεις και τα μέσα ενημέρωσης βομβαρδίζουν την «κοινή γνώμη» για τις ευεργετικές συνέπειες από την εισαγωγή του νέου νομίσματος τόσο στην οικονομία της χώρας, όσο και στην ευημερία του ελληνικού λαού.

Ωστόσο, από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του ευρώ έγιναν αισθητές για τους εργαζόμενους οι πρώτες παρενέργειες, με ένα κύμα ανατιμήσεων σε σειρά προϊόντων, τις οποίες οι επιχειρήσεις δικαιολόγησαν ως αποτέλεσμα των «στρογγυλοποιήσεων».

Οσον αφορά στο τι σημαίνει το ευρώ για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, και γενικότερα για τα λαϊκά στρώματα, αρκεί να υπολογίσει κανείς τι στοίχισε σ' αυτούς η πολιτική της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης, που είχε στόχο τη «σύγκλιση» και τη δημιουργία του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.

Λιτότητα, μείωση της αγοραστικής δύναμης, αύξηση της ανεργίας, υπονόμευση της παραγωγικής βάσης της χώρας, μαζική καταστροφή των μικρομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, απώλεια εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Αυτή είναι η άλλη όψη του ευρώ, για την οποία η κυβέρνηση και τα φερέφωνά της δε βγάζουν τσιμουδιά.