«Και αυτό τον χρόνο και τα επόμενα χρόνια, ο Θάνος θα είναι "παρών" με το έργο του, με αυτά που έλεγε, με αυτά που άφησε ως τεράστια παρακαταθήκη στην ελληνική κοινωνία και βεβαίως τον αγώνα που έδωσε, όχι μόνο τον προσωπικό αγώνα για την υγεία του, με παλικαριά και θάρρος, αλλά κυρίως στον τομέα του Πολιτισμού, στον τομέα των κοινωνικών διεκδικήσεων και το ότι ήταν "παρών" μέχρι την τελευταία ώρα του, σε όλες τις δράσεις, τις κινητοποιήσεις, τις δραστηριότητες του κινήματος.

Οπωσδήποτε, αυτό που χαρακτήριζε τον Θάνο ήταν ότι ήταν εξεγέρτης ο ίδιος, ήταν διεκδικητής του ακατόρθωτου. Εγραψε και τραγούδησε για την επανάσταση, για την ανάσταση του ανθρώπου, αλλά και για τη φιλία, τη συντροφικότητα, τον έρωτα, την αγάπη, τον αγώνα του ανθρώπου μέσα στο διάβα της ζωής του και το όνειρο, που τελικά έλεγε ότι μπορεί να γίνει πραγματικότητα, αυτό που συνήθιζε να λέει ότι παλεύουμε, ονειρευόμαστε ως την τελευταία μας στιγμή. Κι αυτό ο ίδιος το έκανε πράξη.

Και προσωπικά ήταν και αξιολάτρευτος άνθρωπος. Ηταν καλός φίλος, ζεστός άνθρωπος. Ακουγε. Μιλούσε. Εδινε το στίγμα του...

Βεβαίως ο κάθε άνθρωπος έχει και διαφωνίες και διαφορετικές απόψεις. Αλλά υπάρχουν οι διαφωνίες οι γόνιμες, αυτές που υπάρχουν ανάμεσα σε φίλους, σε συντρόφους, στις οικογένειες που συζητάνε, λέει ο καθένας τη γνώμη του, όμορφα, γίνεται η διαπάλη, η θεωρητική, η πολιτική για τα διάφορα ζητήματα, ακούγονται διαφορετικές απόψεις, αλλά τελικά καταλήγουμε σε κάποιο κοινό στόχο. Γιατί έχουμε κοινά οράματα, κοινά ιδανικά και κοινούς στόχους. Εχουμε κάτι να υλοποιήσουμε σήμερα, αύριο, στο μέλλον. Αρα αυτό είναι που ενώνει κι αυτό είναι που σταματάει τη διαφωνία και την κάνει όχι υποφερτή, αλλά την κάνει απαραίτητη, έτσι ώστε να πας κι ένα βήμα μπροστά. Γιατί χωρίς συζήτηση, χωρίς διαπάλη, χωρίς προβληματισμό, δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε ο αγώνας, ούτε η ίδια η κοινωνία.

Το χαρακτηριστικό του ήταν ότι από το 3ο Φεστιβάλ το 1977, τότε που είχαν κυκλοφορήσει - ιδιαίτερα από το '75 μέχρι το '77 - πάρα πολλοί δίσκοι, πάρα πολλά τραγούδια του και τα παρουσίαζε στο Φεστιβάλ, ήταν στην Οργανωτική του Επιτροπή στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Αυτό συνέχισε. Η μουσική του ήταν σε όλα τα Φεστιβάλ, ακόμα και κάποια χρόνια που δεν ήταν με τη φυσική του παρουσία. Και φυσικά όλα τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι έκλεισε αυτήν τη διαδρομή, τρεις μήνες πριν φύγει από τη ζωή, με μια μεγάλη συναυλία για το πολιτικό τραγούδι στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Αυτή ήταν και η τελευταία του συναυλία.

Και βεβαίως δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τη μεγάλη συμβολή του που είχε στα Επιστημονικά Συνέδρια. Και για τον Γιάννη Ρίτσο, που τον είχε και ως δάσκαλο, τον δίδαξε, και για τον Μπρεχτ, τον Ναζίμ Χικμέτ, γιατί ο Θάνος είχε και μια διεθνή διάσταση στο έργο του. Δεν ήταν απλά ένας από τους λίγους κορυφαίους δημιουργούς και συνθέτες στη χώρα μας, ήταν και με διεθνή αναγνώριση και είναι».