Οι διοργανώτριες αρχές, Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) και Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (UEFA) αντίστοιχα, με γνώμονα τα κέρδη που αποφέρουν οι διοργανώσεις αυτές, κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες να αποφευχθούν η αναβολή τους και η συνεπακόλουθη χασούρα, χωρίς όμως να τα καταφέρουν, και έτσι οι δύο διοργανώσεις μετατέθηκαν για το 2021.

Δεν είναι τυχαίο φυσικά που επελέγη η λύση της αναβολής των διοργανώσεων και όχι η ματαίωσή τους, καθώς οι αποφάσεις αυτές πάρθηκαν με γνώμονα όχι το καλό του αθλητισμού αλλά τα κέρδη που αναμένονται από τη διεξαγωγή των διοργανώσεων, ως είθισται στο πλαίσιο του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού. Και αυτά τα δύο όχι μόνο δεν συμβαδίζουν, αλλά έρχονται και σε σύγκρουση, καθώς η μετάθεση τόσο των Ολυμπιακών όσο και του Euro αποτελεί βαρύ πλήγμα για τους αθλητές.

Είναι χαρακτηριστικό π.χ. ότι οι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε Εθνικές ομάδες οι οποίες θα συμμετάσχουν στην τελική φάση του Euro, το 2021, με το νέο πρόγραμμα ουσιαστικά θα βρίσκονται σε συνεχή δράση - είτε με τους συλλόγους τους είτε με τις Εθνικές - για τουλάχιστον 14 μήνες: Από τις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, όταν ξανάρχισαν οι ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, μέχρι και τα τέλη του ερχόμενου - και με ελάχιστες μέρες ξεκούρασης ενδιάμεσα. Δικαιολογημένες, λοιπόν, και οι αντιδράσεις πολλών από αυτούς.

Μπαίνοντας πάντως στο 2021, με τον κορονοϊό να «θερίζει» την Ευρώπη και τους ειδικούς να προβλέπουν άλλη μια πολύ δύσκολη χρονιά ως προς τη διαχείριση της πανδημίας, η επιτυχής διεξαγωγή και των Ολυμπιακών και του Euro - όπως ελπίζουν ΔΟΕ και UEFA - δεν μοιάζει καθόλου βέβαιη.

Η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης της Ιαπωνίας να κλείσει τα σύνορα της χώρας, εξαιτίας του δεύτερου κύματος της πανδημίας αλλά και της ανίχνευσης κρουσμάτων μετάλλαξης του ιού, χτύπησε ένα ακόμα «καμπανάκι» στη ΔΟΕ, καθώς είχε προηγηθεί η ακύρωση της σχεδιασμένης Ολυμπιακής λαμπαδηδρομίας στο Τόκιο, που ήταν προγραμματισμένη για τις 23/3/2021. Εδώ και λίγους μήνες, επίσης, έχουν καταρτιστεί σχέδια που προβλέπουν μειωμένο αριθμό θεατών στα στάδια (προκειμένου να αποφευχθούν οι άδειες εξέδρες, που πάντως δεν έχουν αποκλειστεί ως ενδεχόμενο), δραστικό περιορισμό του χρόνου παραμονής των αθλητών στο Ολυμπιακό Χωριό (να εισέρχονται μόλις 5 μέρες πριν από τα αγωνίσματά τους και να αποχωρούν 48 ώρες μετά) και ανάλογες αναπροσαρμογές στις τελετές έναρξης και λήξης των Αγώνων.

Τα σημάδια είναι ανησυχητικά για τη ΔΟΕ, που θέλει οπωσδήποτε να γίνουν οι Αγώνες το 2021 ώστε να μη χαθούν κι άλλα κέρδη, αλλά τίποτα δεν της εξασφαλίζει κάτι τέτοιο. Μάλιστα βρίσκονται «στον αέρα» ακόμα και τα παχυλά συμβόλαια που έχει υπογράψει με πολυεθνικές - χορηγούς της διοργάνωσης. Στα συμβόλαια αυτά εμπεριέχονται διάφορες ρήτρες που την περασμένη χρονιά αποφεύχθηκε μεν η ενεργοποίησή τους, καθότι αποφασίστηκε η μετάθεση των Αγώνων, σε περίπτωση όμως μη διεξαγωγής τους ούτε το ερχόμενο καλοκαίρι, τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ για τη ΔΟΕ.

Η κατάσταση παραμένει ρευστή ως προς το οργανωτικό κομμάτι, είναι όμως πιο ξεκάθαρη σε ό,τι αφορά το οικονομικό σκέλος της μετάθεσης των Αγώνων: Τους τελευταίους μήνες ο προϋπολογισμός της διοργάνωσης έχει αυξηθεί κατά 3 δισ. δολάρια και αγγίζει πλέον τα 13,5 δισ., λόγω και του πρόσθετου κόστους της συντήρησης των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων για έναν ακόμα χρόνο. Από αυτά, τα 4,5 δισ. αναμένεται να καλυφθούν από τη ΔΟΕ και τους χορηγούς και μένει μια «τρύπα» περίπου 9 δισ. για την οποία καλείται να βρει λύση η ιαπωνική κυβέρνηση, με παλιότερες περιπτώσεις να δείχνουν ότι ο λογαριασμός οδεύει προς τον ιαπωνικό λαό...

Τα σχέδια της UEFA για ένα εορταστικό Euro 2020 σε 12 ευρωπαϊκές πόλεις, στα 60 χρόνια από την πρώτη διοργάνωση, έμειναν στα χαρτιά. Τα ματαίωσε η πανδημία, καθώς το ποδόσφαιρο ήταν από τα πρώτα αθλήματα που χτυπήθηκαν από τον SARS-CoV-2, με πλήθος κρουσμάτων σε παίκτες, προπονητές, μέλη επιτελείων ομάδων και - κυρίως - φιλάθλους.

Οπως και στην περίπτωση των Ολυμπιακών Αγώνων, έτσι και εδώ η πίεση των χορηγών ώστε να μη χαθούν στο σύνολό τους τα προσδοκώμενα κέρδη οδήγησε στο να μετατεθεί το Euro για το 2021, αντί να ματαιωθεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πολυεθνικές - χορηγοί απαίτησαν να μην αλλάξει ο τίτλος της διοργάνωσης, καθώς θα επηρεάζονταν οι επενδύσεις που έχουν πραγματοποιήσει πάνω στη «μάρκα» αυτή, και έτσι το 2021 θα διεξαχθεί διοργάνωση που θα ονομάζεται Euro 2020... Δείγμα, και αυτό, των λεπτομερειών που παίζουν ρόλο όταν πρόκειται για τη διαφύλαξη των κερδών στο εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο.

Από την πλευρά της η UEFA ανακοίνωσε ότι το κόστος μετάθεσης της διοργάνωσης έφτασε στα 200 εκατ. ευρώ. Η χασούρα έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα και οι ιθύνοντες της Συνομοσπονδίας προς το παρόν διατείνονται ότι το Euro θα πραγματοποιηθεί κανονικά το 2021, και μάλιστα με τον τρόπο που είχε αρχικά προγραμματιστεί, δηλαδή σε 12 πόλεις. Η έξαρση της πανδημίας στην Ευρώπη, όμως, με το δεύτερο κύμα, δεν αφήνει σε ησυχία τους διοικούντες το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Ο πρόεδρος της UEFA, Αλεξάντερ Τσέφεριν, σε πρόσφατες δηλώσεις του υπογράμμισε την πρόθεση να μην αλλάξει κάτι στον τωρινό σχεδιασμό, παραδέχτηκε όμως ότι το πρόβλημα παραμένει όσο η Ευρώπη βρίσκεται στη σκιά του κορονοϊού, ενώ αποκάλυψε και ότι εξετάζονται εναλλακτικές λύσεις για τη διεξαγωγή του, π.χ. να γίνει στη Ρωσία, η οποία διοργάνωσε το πρόσφατο Μουντιάλ 2018, σε περίπτωση που θα προκριθεί η λύση της διεξαγωγής σε μία χώρα.

Την ίδια ώρα η UEFA «αγχώνεται» και για τις απαντήσεις που θα κληθεί να δώσει πάνω σε ερωτήματα όπως τι θα γίνει με τους φιλάθλους, την παρουσία τους στις εξέδρες των γηπέδων της διοργάνωσης. Η παράμετρος αυτή είναι κρίσιμη για τα προσδοκώμενα κέρδη από τη διοργάνωση, αλλά μέχρι τώρα το πρόβλημα παραμένει ανοιχτό.

Θυμίζουμε ότι σύμφωνα με το σχεδιασμό της UEFA η τελική φάση του Euro περιλαμβάνει αγώνες 24 ομάδων σε 12 πόλεις: Αμστερνταμ, Μπακού, Μπιλμπάο, Βουκουρέστι, Βουδαπέστη, Κοπεγχάγη, Δουβλίνο, Γλασκόβη, Λονδίνο, Μόναχο, Ρώμη και Αγία Πετρούπολη.