Χρόνο με το χρόνο και μήνα με το μήνα, τα τραπεζικά επιτόκια χορηγήσεων και καταθέσεων γίνονται όλο και πιο τοκογλυφικά. Οι μεγάλοι κερδισμένοι, από τη μέχρι σήμερα μείωσή τους, ήταν οι τράπεζες αλλά και οι μεγάλες εμποροβιομηχανικές επιχειρήσεις, καθώς επωφελούνταν από το προνομιακό επιτόκιο τόσο των δανείων (ήταν μειωμένο μέχρι και 4 μονάδες) όσο και των καταθέσεων (για μεγάλα ποσά καταθέσεων το επιτόκιο ήταν πολύ πάνω από το απλό επιτόκιο καταθέσεων ταμιευτηρίου). Αντίθετα, οι μεγάλοι χαμένοι, ήταν και παραμένουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα των εργαζομένων (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες, επαγγελματοβιοτέχνες - έμποροι κλπ.), που είδαν τα επιτόκια καταθέσεων ταμιευτηρίου να μειώνονται με γοργούς ρυθμούς σε αντίθεση με τα επιτόκια των στεγαστικών, αγροτικών, καταναλωτικών δανείων που μειώνονταν με ρυθμό χελώνας.

Αδιάψευστος μάρτυρας για τα παραπάνω - ότι δηλαδή οι μεγάλοι κερδισμένοι από την πορεία των επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων ήταν οι πλούσιοι και οι μεγάλοι χαμένοι οι φτωχοί, αποτελούν και τα εξής:

Πρώτον, τα προκλητικά μεγάλα ποσοστά αύξησης των κερδών, που εμφανίζουν στους ισολογισμούς τους οι τράπεζες και οι μεγάλες εμποροβιομηχανικές επιχειρήσεις. Μιλάμε για ποσοστά αύξησης κερδών, που είναι πολλαπλάσια (δεκαπλάσια, εικοσαπλάσια ή και περισσότερο) του πληθωρισμού και των ποσοστών ονομαστικής αύξησης των μισθών, των συντάξεων, καθώς και των εισοδημάτων των αγροτικών νοικοκυριών και των ΕΒΕ.

Δεύτερον, τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, σχετικά με την «ψαλίδα» ανάμεσα στα επιτόκια καταθέσεων και χορηγήσεων, αλλά και ανάμεσα στα επιτόκια και τον πληθωρισμό. Τα στοιχεία αυτά, αποτελούν και την καλύτερη απόδειξη, για τα «μεγάλα ψέματα» των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ότι δήθεν με την απελευθέρωση των επιτοκίων και γενικότερα του τραπεζικού συστήματος (που άρχισε να εφαρμόζεται από τα μέσα της δεκαετίας του '80 και ολοκληρώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '90) οι μεγάλοι κερδισμένοι θα είναι οι εργαζόμενοι.

Τρίτον, το γεγονός ότι οι εκπρόσωποι της ολιγαρχίας του πλούτου στην Ελλάδα (τραπεζίτες, μεγαλέμποροι και μεγαλοβιομήχανοι, πολυεθνικό κεφάλαιο) καθώς και οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί (Ευρωπαϊκή Ενωση, ΟΟΣΑ, ΔΝΤ), χειροκροτούν και δημόσια την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν την κυβέρνηση Σημίτη.

Με βάση τα παραπάνω, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι και τα οφέλη από τη μεγάλη μείωση των επιτοκίων (κατά μέσο όρο γύρω στις 5 μονάδες) που θα πρέπει να προχωρήσουν μέσα στο 2000 οι εμπορικές τράπεζες για να προσεγγίσουν το μέσο όρο των επιτοκίων των άλλων χωρών - μελών της ΕΕ (αποτελεί κριτήριο που πρέπει να εκπληρώσει η Ελλάδα για να ενταχθεί στην ΟΝΕ) θα τα καρπωθούν οι οικονομικά ισχυροί και τα σπασμένα θα τα πληρώσουν οι οικονομικά αδύνατοι.