Κάνουμε μουσική για να τη μοιραζόμαστε με φίλους, κάνουμε μουσική γιατί δεν μπορούμε αλλιώς και για να γεμίσουμε τις ώρες μας. Δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε χωρίς τους επαγγελματίες συνεργάτες που εξασφαλίζουν πως οι νότες και η τέχνη μας ακούγονται και φαίνονται όπως πρέπει. Αυτούς που μαζί με τόσους άλλους έναν χρόνο τώρα ζουν στην εργασιακή αφάνεια, πέφτοντας στα κενά του κυβερνητικού σχεδιασμού. Οι εργαζόμενοι πίσω από τα φώτα, τις κάμερες και τις κονσόλες του Πολιτισμού ζητούν τα αυτονόητα και στις 14 Μάρτη, μετά από έναν μακρύ χρόνο, ξαναβρισκόμαστε μαζί τους στη σκηνή του «Gagarin» για να ακουστούν.