Το παράδοξο της ιστορίας είναι ότι, μετά από έφεση που άσκησε η γαλλική ομάδα, δε συνυπολογίστηκε στον τελικό χρόνο του Λοέμπ η ποινή των 2΄, που του είχε επιβληθεί στο β΄ σκέλος, επειδή το πλήρωμα της Citroen είχε αντικαταστήσει τα ελαστικά του αυτοκινήτου σε χώρο που δεν επιτρεπόταν. Δεύτερος, μέχρι τουλάχιστον την εκδίκαση της έφεσης, είναι ο Μάκινεν, με Subaru, που μετά την ανακοίνωση της ποινής του Λοέμπ δεν πίεσε το αυτοκίνητο, ώστε να αποφύγει μια έξοδο ή κάποιο μηχανικό πρόβλημα. Το αποτέλεσμα ήταν ο Μάκινεν να τερματίσει στη δεύτερη θέση της γενικής κατάταξης, μόλις 45,9 δέκατα πίσω από τον Λοέμπ. Ετσι η νίκη καθορίστηκε από την ισχύ ή όχι της ποινής. Η έφεση της Citroen θα εκδικαστεί στο Παρίσι από μια ομάδα πέντε δικαστών από ουδέτερες χώρες και η τελική απόφαση θα ανακοινωθεί μετά από πολλές βδομάδες. Αν τελικά η ποινή του Λοέμπ ισχύσει, τότε ο οδηγός της Citroen θα είναι δεύτερος, 1,6 δέκατα μόλις μπροστά από τον οδηγό της Ford, Κάρλος Σάινθ, που ήταν τρίτος στο Μόντε Κάρλο. Ακολούθησαν ο άλλος οδηγός της Ford, Κόλιν ΜακΡέι, στην πέμπτη θέση βρίσκεται το πλήρωμα της Peugeot με οδηγό τον Γκρόνχομ, ενώ την εξάδα κλείνει ο Σόλμπεργκ με Subaru.

Στα δυσάρεστα συμπεράσματα, εκτός από τα αγωνιστικά παρατράγουδα, και τα οργανωτικά. Η τηλεοπτική εμπορευματοποίηση των Ράλι έχει αλλάξει ριζικά τη σχεδίασή τους κατατείνοντας στο να ομογενοποιήσει τους αγώνες, αφαιρώντας τους τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά τους. Αξιοσημείωτη είναι η δραματική μείωση των χιλιομέτρων, ώστε να γίνουν όλα σύμφωνα με τα ωράρια της τηλεόρασης.