Στα Γιάννενα, στα τείχη του κάστρου οι Οργανώσεις της ΚΝΕ ανάρτησαν πανό που απαιτεί «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», με τους στίχους από το τραγούδι «Κραυγή» του συγκροτήματος «Κοινοί Θνητοί»: «Μια κραυγή μωρού, κι ένα του δάκρυ έπνιξε τη Γη απ' άκρη σ' άκρη. Πέφτουνε νεκροί, συνάνθρωποί μας, και συνενοχή είναι η σιωπή μας». Παράλληλα έφτιαξαν και ένα επιδαπέδιο σχετικό γκράφιτι.

Μέλη και φίλοι της ΚΝΕ στον Βόλο, με πανό και εξόρμηση στην παραλία της πόλης, ενημέρωσαν τον λαό της πόλης και απαίτησαν να σταματήσει άμεσα το έγκλημα που διαπράττει το κράτος - δολοφόνος Ισραήλ. Αντίστοιχη εξόρμηση έγινε και στα Τρίκαλα, ενώ πικετοφορία - μαζική εξόρμηση έγινε και στην Κομοτηνή.

Παράλληλα, τα Στέκια Πολιτισμού της ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα απευθύνουν κάλεσμα εικαστικής δημιουργίας (γκράφιτι, ζωγραφική, χαρακτική, σκίτσο κ.ά.) ως έκφραση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, με «όπλο» την Τέχνη! Τα έργα μπορούν να φωτογραφηθούν και να σταλούν μαζί με τα στοιχεία των δημιουργών στα email των Στεκιών μέχρι 31 Μάη. Θα ακολουθήσει η έκθεσή τους στα Στέκια της ΚΝΕ σε κάθε πόλη.

Στο μεταξύ, την ώρα που το Ισραήλ μακελεύει τους Παλαιστίνιους και η κυβέρνηση κάνει πλάτες στο κράτος - δολοφόνο, η ΟΝΝΕΔ Αιτωλοακαρνανίας «θίχτηκε» τάχα από την κριτική που άσκησε η ΚΝΕ για την ανάρτηση του αντιπροέδρου της, που πήρε θέση υπέρ του εγκλήματος στην Παλαιστίνη. Και επιβεβαιώνοντας την καταγγελία της ΚΝΕ, με διάφορες ασυναρτησίες για το «δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης» υπερασπίζεται τη θέση του αντιπροέδρου της, λέγοντας ότι «με το κράτος του Ισραήλ η εμβάθυνση των διπλωματικών μας σχέσεων είναι πραγματικότητα και η συνεργασία είναι κρίσιμη και πολυεπίπεδη».

Με αφορμή τα παραπάνω ο Μιχάλης Νταβλούρος, Γραμματέας του Τομεακού Συμβουλίου Αιτωλοακαρνανίας της ΚΝΕ, σε άρθρο του που έδωσε στη δημοσιότητα αναφέρει μεταξύ άλλων: «"Δεν ξέρω τι να κάνω. Είμαι μόνο 10 ετών. Νιώθω άρρωστη, γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτα! Το βλέπετε όλο αυτό; Τι περιμένετε να κάνω; Είμαι μόνο 10 ετών. Δεν το αντέχω άλλο. Θα ήθελα να είμαι γιατρός για να βοηθήσω τον λαό μου. Αλλά δεν μπορώ, είμαι απλά ένα παιδί. Δεν ξέρω τι να κάνω. Φοβάμαι, αλλά όχι τόσο πολύ. Θα έκανα τα πάντα για τον λαό μου, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Είμαι απλά 10 ετών. Οταν τα βλέπω όλα αυτά κυριολεκτικά κλαίω κάθε μέρα. Τι κάναμε για να το αξίζουμε αυτό; Η οικογένειά μου λέει ότι απλά μας μισούν. Οτι απλά δεν τους αρέσουμε επειδή είμαστε μουσουλμάνοι. Βλέπετε όλα τα παιδιά γύρω μου; Είναι απλά παιδιά! Γιατί να τους ρίχνετε βόμβες; Δεν είναι δίκαιο! Δεν είναι δίκαιο!".

Αυτά τα λόγια ανήκουν σε ένα δεκάχρονο κορίτσι από την Παλαιστίνη. Κλαίει με λυγμούς μιλώντας στα ΜΜΕ, μπροστά από ένα ολοσχερώς κατεστραμμένο, μετά από βομβαρδισμό, σπίτι. Στο σημείο όπου σκοτώθηκαν οκτώ παιδιά και δύο γυναίκες.

Η ΟΝΝΕΔ Αιτωλοακαρνανίας μιλά στην ανακοίνωσή της για το δικαίωμα της προσωπικής γνώμης και έκφρασής της. Η ΚΝΕ δεν απαγόρευσε ποτέ σε κανέναν το δικαίωμα της έκφρασης, υπάρχει όμως και το δικαίωμα της πολιτικής αντιπαράθεσης, για το ποιος έχει δίκιο υπέρ του ελληνικού λαού και κάθε λαού.

Αλήθεια, τι απαντούν σε αυτό το παιδί και στα 41 έως τώρα νεκρά παιδιά της Γάζας, δεν είχαν αυτά τα παιδιά το ελεύθερο δικαίωμα να ζήσουν;».

Καταλήγοντας μεταφέρει το κάλεσμα της ΚΝΕ προς τη νεολαία να σκεφτεί «τι μπορούμε να περιμένουμε με αυτούς τους "συμμάχους", που διαπράττουν εγκλήματα πολέμου και έχουν στρατό κατοχής;», «να γυρίσει την πλάτη στα παιδιά της κυβέρνησης, που κάνουν πλάτες στους δολοφόνους, και να σταθούν αλληλέγγυοι στο λαό της Παλαιστίνης».