ΦΩΤΟ

Η συντρόφισσα ΣΟΦΙΑ ΑΔΑΜΙΔΟΥ, που «έφυγε» τόσο πρόωρα και αναπάντεχα από τη ζωή και συγκλόνισε με το χαμό της όσους έχουν πορευθεί μαζί της, άφησε πίσω της πλούσιο συγγραφικό και θεατρικό έργο. Η σεμνότητα, το ήθος και η συντροφική αλληλεγγύη τη διέκριναν στη σύντομη ζωή της. Ο,τι και να πει κανείς για την Σοφία θα είναι λίγο. Θα λείψει από το Κόμμα μας, θα λείψει σε μας τους συντρόφους που τη γνωρίσαμε.

Στη μνήμη της η Αγγελική Τουμανίδου, η Τότα Σκουδούλα και η Λένα Γκόνη προσφέρουν 50 ευρώ μέσω ΚΟΒ Χαϊδαρίου.

***

Στην απουσία του πολυαγαπημένου μου ξαδέλφου ΝΙΚΟΥ ΜΗΤΡΟΜΑΡΑ προσφέρω στο ΚΚΕ, μέσω της Κομματικής Οργάνωσης Αλίμου, το ποσό των 150 ευρώ.

Τζούλια Σακελλαρίου

***

ΦΩΤΟ

Στη μνήμη του ΗΛΙΑ Δ. ΚΡΙΘΑΡΟΥΛΑ και προς τιμήν του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ προσφέρουμε 50 ευρώ στο Κόμμα όπου έμεινε πιστός και αταλάντευτος μέχρι το τέλος της ζωής του, στο Κόμμα που του έδωσε τη δύναμη να αγωνιστεί και να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια.

Τα παιδιά του Δημήτριος και Σπύρος Κριθαρούλας

***

ΦΩΤΟ

Στη μνήμη του ΝΙΚΟΛΑΟΥ Δ. ΚΡΙΘΑΡΟΥΛΑ και προς τιμήν του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ προσφέρουμε 50 ευρώ στο Κόμμα που τίμησε με τους αγώνες και τις θυσίες του.

Τα παιδιά του Στέλιος Θεοδωρίδης και Τζένη Κριθαρούλα

***

ΦΩΤΟ 2

Ο Κωνσταντίνος Ποτόλιας στη μνήμη των γονιών του ΕΥΔΟΚΙΑΣ και ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, από τη Γραβούνα Καβάλας, προσφέρει στην ΤΟ Καβάλας του ΚΚΕ το ποσό των 50 ευρώ.

***

ΦΩΤΟ 2

Στη μνήμη των ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ και ΓΙΩΡΓΟΥ (Τζώρτζη) ΤΟΡΙΚΟΓΛΟΥ, αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, που φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν γι' αυτή τους τη δράση και μέχρι το τέλος της ζωής τους παρέμειναν πιστοί στις αρχές και τα ιδανικά του ΚΚΕ, προσφέρουμε 50 ευρώ στην ΚΟΒ Περισσού Β/Δ Τομέα και 50 ευρώ στην ΚΟΒ ΠΦΥ Τομέα Υγείας - Πρόνοιας της ΚΟ Αττικής για την ενίσχυση του Κόμματος.

Η κόρη και εγγονή τους Παυλίνα και Μαρία Πρεβελιανάκη

***

ΦΩΤΟ

Στην άληστη μνήμη του ήρωα του αντιδικτατορικού αγώνα, μεγάλου αγωνιστή της ειρήνης και των ιδεωδών του σοσιαλισμού και αγαπημένου συντρόφου ΜΙΧΑΛΗ ΣΠΥΡΙΔΑΚΗ, που η απώλειά του άφησε δυσαναπλήρωτο κενό, προσφέρω 100 ευρώ στο ΚΚΕ, μέσω της ΚΟΒ Β' ΠΕΣΥ.

Γιάννης Διαμαντόπουλος

***

ΦΩΤΟ

Στη μνήμη του ΗΛΙΑ ΤΥΡΟΚΟΜΑΚΗ (φωτ.), από Μέλαμπες Ρεθύμνου, και του ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΤΡΟΥΛΛΙΝΟΥ, από το Ηράκλειο, μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού στην ομάδα του Γιάννη Ποδιά, καπετάνιου 65 - 70 μαχητών που βρέθηκαν στον Ψηλορείτη το 1947. Το τρίτο δεκαήμερο του Ιούνη, ύστερα από σκληρές μάχες γύρω από τη Λοχριά, εγκλωβισμένοι από 2.500 εθνικόφρονες ομάδες και Χωροφυλακή, δόθηκε εντολή να φύγουν από τον κλοιό όπως μπορούσαν, σε μικρές ομάδες. Πολλοί τα κατάφεραν, όχι όλοι. Εκεί σκοτώθηκε και ο Γιάννης Ποδιάς. Τον Θεόφιλο Τρουλλινό και τον Ηλία Τυροκομάκη τους συλλάβανε, τους βασάνισαν και αρχές Ιούλη, τους δολοφόνησαν στα Βοριζοκάμαρα.

Στη μνήμη όλων των παραπάνω επωνύμων και ανωνύμων ο 94χρονος Γιάννης Τυροκομάκης προσφέρει στο ΚΚΕ 100 ευρώ, μια μικρή συμβολή για την ανακαίνιση των γραφείων στον Περισσό και προς τιμήν του 21ου Συνεδρίου του τιμημένου ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Πετρούπολης.

***

ΦΩΤΟ

Αλλη μια απώλεια από τη γενιά των αγωνιστών της Αντίστασης και του ΔΣΕ. Τη γνώρισα στο Βαλτσέλε της Ρουμανίας όταν μικρό παιδί άκουγα τις αφηγήσεις πολέμου στο σπίτι μας και στο σπίτι τους. Στα εννιά μου χρόνια φύγαμε οικογενειακά σε άλλη πόλη. Δεν τους ξαναείδα. Εμειναν οι παιδικές μου αναμνήσεις χαραγμένες στη μνήμη μου. Μετά από πολλές δεκαετίες συνάντησα τη «θεία» ΛΕΥΚΗ ΚΑΝΑΚΗ (το πατρικό της Αδαμίδου) εδώ στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Η συνάντησή μας ήταν συναρπαστική και γεμάτη εκπλήξεις. Τότε έμαθα πως γεννήθηκε το 1927 στο Κολχικό του Λαγκαδά. Ηταν στην ΕΠΟΝ του χωριού μαζί με τ' αδέρφια της. Επαιρνε μέρος σε όλες τις εκδηλώσεις της ΕΠΟΝ. Αργότερα κυνηγημένη η οικογένειά της φεύγει στο Βουνό. Εντάχτηκαν πατέρας και αδερφές της στον ΔΣΕ.

Η Λευκή πήρε μέρος σε πολλές μάχες του Εμφυλίου. Στα Κερδύλλια τραυματίστηκε βαριά στο μηρό. Πέρασε τα σύνορά μας και από Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία έφτασε στη Ρουμανία. Στα νοσοκομεία της Ρουμανίας γνώρισε και τους γονείς μου. Παντρεύτηκε τον αγωνιστή Κανάκη Χρήστο από τη Ραψάνη Θεσσαλίας και απέκτησαν δύο παιδιά.

Επαναπατρίστηκαν μετά το '80. Εδώ στην Ελλάδα το τραύμα την πονούσε. Ερεθιζόταν και προκαλούσε πρήξιμο και πόνο. Σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης έδειξαν οι ακτίνες τη σφαίρα σφηνωμένη στο κόκαλο. Με δύο χειρουργικές επεμβάσεις βγάλανε τη σφαίρα του Εμφυλίου ολόκληρη. Γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό τρέξανε να δούνε το ξένο, μεταλλικό σώμα στο κορμί της. Ακουγαν από πρώτο χέρι την ιστορία του Εμφυλίου και τα παθήματα των κυνηγημένων. «Ζούσα όλα τα χρόνια με τη σφαίρα... ζούσαμε μαζί 35 χρόνια ξενιτιάς», μου έλεγε κι εγώ με γουρλωμένα μάτια την άκουγα. Δεν ήξερα ότι είχε τραύμα. Σκέφτηκα τα ρούχα που κρύβανε την Ιστορία... Τραύματα που δεν φαίνονταν, όπως της μητέρας μου και της Λευκής, ήταν πολλά. Τα παιδικά μου μάτια σταματούσαν με πόνο στο κομμένο πόδι του μπαμπά μου, του Χρήστου Κανάκη, στα κομμένα χέρια και στους τυφλούς που ζούσαν κοντά μας στο χωριό Βαλτσέλε της Ρουμανίας.

Στη μνήμη της αγωνίστριας ΛΕΥΚΗΣ ΚΑΝΑΚΗ προσφέρω με την αδερφή μου για το «Σπίτι του Αγωνιστή» 50 ευρώ.

Αννα και Ουρανία Κεφαλέλη

***

ΦΩΤΟ

Στη μνήμη της ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ, που «έφυγε» πρόωρα από τη ζωή και που αγωνίστηκε μαζί με το ΚΚΕ για το δίκιο των εργαζομένων και του λαού, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ προσφέρουμε στο Κόμμα, αντί για στεφάνι, 60 ευρώ μέσω της Τομεακής Επιτροπής Λήμνου.

Κώστας, Ανδρέας, Ευρυδίκη, Ελένη

***

ΦΩΤΟ

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΡΓΥΡΗΣ, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, εκτελέστηκε στη Χαλκίδα το Δεκέμβρη του 1948. Καταδικάστηκε σε θάνατο από Εκτακτο Στρατοδικείο στη Χαλκίδα. Αγωνίστηκε ενάντια στο μοναρχοφασισμό, για μια Ελλάδα δίκαιη, σοσιαλιστική, λαοκρατούμενη. Μετά τη Βάρκιζα οργανώθηκε στην Περιφερειακή Εύβοιας (ΚΚΕ) (Μήτσος Καπόλος) και συνδέθηκε με το Βουνό (τον καπετάν Ανάποδο), στέλνοντας γράμματα κρυμμένα στα πέταλα των αλόγων κι έτσι τα έστελναν οι αντάρτες στο βουνό. Συνελήφθη όμως. Παρά τα βασανιστήρια δεν κιότεψε, δεν υπέγραψε δήλωση μετάνοιας. Ετσι πέρασε στο πάνθεο των ηρώων όπως χιλιάδες άλλοι ανώνυμοι κομμουνιστές.

Στη μνήμη του και προς τιμήν του 21ου Συνεδρίου του Κόμματος, προσφέρουμε στο τιμημένο ΚΚΕ 100 ευρώ, μέσω της ΚΟΒ Μαλαγαρδή Κορυδαλλού.

Ο αδερφός Αντώνης Αργύρης

Ο ανιψιός Κωνσταντίνος Αργύρης

***

ΦΩΤΟ 2

Στις 15 Απρίλη 2021 «έφυγε» ξαφνικά από τη ζωή η πολυαγαπημένη και αξέχαστη ΕΛΕΝΗ ΚΑΤΣΗ - ΠΑΧΗ, μητέρα, γιαγιά, προγιαγιά, αδερφή και θεία, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης, Αετόπουλο, μέλος της ΕΠΟΝ και μαχήτρια του ΔΣΕ. Ελένη, δεν έφυγες, είσαι πάντα μαζί μας, κοντά μας!

Γεννήθηκε στην Ανω Κτιμένη Καρδίτσας (Δρανίστα) στις 24 Σεπτέμβρη 1930. Προερχόταν από αγροτοκτηνοτροφική και αγωνιστική οικογένεια, που δόθηκε ολοκληρωτικά στην Αντίσταση. Ο πατέρας της, Νίκος, μέλος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, διετέλεσε πρόεδρος του Λαϊκού Δικαστηρίου του χωριού και μέλος του Γραφείου της ΚΟΒ. Ο μεγαλύτερος αδερφός της, Κώστας, από τους πρώτους μαχητές του ΕΛΑΣ, σκοτώθηκε το 1944 στην Καΐτσα. Δυο αδέρφια της, Μήτσος και Πέτρος, στον εφεδρικό ΕΛΑΣ λειτουργούσαν ως σαμποτέρ. Τα άλλα δυο αδέρφια, Βούλα και Γιώργος, ήταν μέλη της ΕΠΟΝ, ενώ η μητέρα στην Εθνική Αλληλεγγύη ζύμωνε ψωμί και φρόντιζε τους τραυματίες αντάρτες. Η Ελένη, ως γραμματέας των Αετόπουλων, διαδραμάτισε πολύ μεγάλο ρόλο στη δράση τους.

Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας η οικογένεια δέχθηκε τη λυσσασμένη επίθεση των ληστοσυμμοριτών. Ο αδερφός της Μήτσος βγαίνει αντάρτης τον Ιούλη του 1946. Ενα χρόνο αργότερα ακολουθεί ο αδερφός τους Πέτρος. Μόλις το έμαθε η συμμορία επιτέθηκε στο σπίτι της. Τον πατέρα της τον έστειλαν φυλακή στα Κύθηρα, όπου κρατήθηκε 12 χρόνια. Από το σπίτι παρέμειναν μόνο οι τοίχοι, το άδειασαν και στη συνέχεια το κάψανε. Για τα υπόλοιπα τρία αδέρφια δεν έμεινε τίποτα άλλο, παρά ο δρόμος του βουνού.

Το Σεπτέμβρη του 1947 μαζί με τα αδέρφια της, Γιώργο και Βούλα, κατατάχτηκαν στα τμήματα του Αρχηγείου Αγράφων. Η Ελένη εντάχθηκε στην 105η Ταξιαρχία Πάνου Τσομπολίδη, τάγμα Ηλία Αλευρά, λόχος Σωτήρη Οικονόμου. Πήρε μέρος σε αρκετές μάχες, ξεκινώντας από απλή μαχήτρια. Στη συνέχεια ανέλαβε ομαδάρχης με το βαθμό του λοχία στο 3ο τάγμα της 108ης Ταξιαρχίας και έφτασε μέχρι και το βαθμό της ανθυπολοχαγού. Υπηρέτησε μαζί με τον λοχαγό ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΧΗ (Γράμμος), μετέπειτα σύζυγό της και στο ανεξάρτητο συγκρότημα του Σμόλικα. Είχε αξιοσημείωτη συμβολή στην ασφαλή διέλευση και απομάκρυνση από τις εμπόλεμες περιοχές παιδιών ανταρτών του ΔΣΕ (σκοτωμένοι, φυλακισμένοι κ.τ.λ.) ηλικίας 4 - 12 ετών, με τη θέληση των γονιών ή των συγγενών τους, για μια καλύτερη ζωή στις γειτονικές χώρες των Λαϊκών Δημοκρατιών.

Ελαβε μέρος σε πολλές δύσκολες μάχες, σε αρκετές η διμοιρία της αποτελούσε την εμπροσθοφυλακή (στο θρυλικό Κλέφτη, στα υψώματα του Γράμμου Μπουχέτσι-Αρένα, Μικρή Αρένα, Χαλίκι-υψόμετρο 2.522, στη Γουμάρα, στο Εφταχώρι κ.α.). Τραυματίστηκε πέντε φορές. Σε καμία όμως από αυτές δεν λύγισε και δεν τα παράτησε. Πάλεψε μέχρι τέλους για τις αξίες της, για μια καλύτερη και ελεύθερη Ελλάδα.

Το 1949, μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ, πέρασε στην Αλβανία και έπειτα στη Σοβιετική Ενωση, στην Τασκένδη. Το 1953 παντρεύτηκε τον Ιωάννη Παχή και μαζί το 1955 - '56 τελείωσαν την Κομματική Σχολή «Νίκος Μπελογιάννης». Το 1956 γεννήθηκαν οι δύο κόρες, η Αγνή και η Ελευθερία.

Κατά την παραμονή της στην Τασκένδη εργάστηκε σε εργοστάσιο παραγωγής πλαστικών ειδών μέχρι τη συνταξιοδότησή της. Επί 10 συναπτά έτη διετέλεσε Α' Γραμματέας της ΚΟΒ του χώρου δουλειάς της και από το 1972 μέλος του Γραφείου της Κομματικής Επιτροπής της Τασκένδης. Τιμήθηκε με πλήθος βραβείων, μεταξύ των οποίων μετάλλιο για «Εργατική Γενναιότητα» στα 100 χρόνια από τη γέννηση του Β. Ι. Λένιν, 4 φορές «νικήτρια της σοσιαλιστικής άμιλλας» και πολλά άλλα. Η καλλιτεχνική της δραστηριότητα ήταν έντονη, τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου για την εμψύχωση των μαχητών - συντρόφων, όσο και κατά τη μεταπολεμική περίοδο σε κάθε εκδήλωση που οργάνωνε η τοπική Οργάνωση του Κόμματος.

Το 1983, μετά από αρκετά χρόνια αναγκαστικής προσφυγιάς, επαναπατρίσθηκε και εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στη Λάρισα. Αμέσως συνδέθηκε με την Κομματική Οργάνωση του ΚΚΕ. Επίσης αποτέλεσε μέλος της Ενωσης Γυναικών Λάρισας (μέλος ΟΓΕ) και έπαιξε ενεργό ρόλο στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα. Για τη σημαντική προσφορά της στον αγώνα ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση σε βάρος των γυναικών της λαϊκής οικογένειας τιμήθηκε σε εκδήλωση του συλλόγου για τα 40 χρόνια της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας.

Στη μακρόχρονη (73 έτη) πορεία της ως μέλους του ΚΚΕ παρέμεινε ακλόνητη και αλύγιστη σε όλες τις επιθέσεις που είχαν σκοπό τη διάσπαση του Κόμματος (π.χ. 1990 - 1991). Για τη συμβολή της στη μακρόχρονη πορεία του Κόμματος τιμήθηκε με συμβολικό αναμνηστικό στην πολιτιστική - πολιτική εκδήλωση που οργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Λάρισας για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ.

Στη μνήμη της οι κόρες της Αγνή και Ελευθερία, οι γαμπροί της και τα εγγόνια της προσφέρουν 300 ευρώ στο ΚΚΕ μέσω της ΤΕ Λάρισας, 100 ευρώ στον «Ριζοσπάστη», 100 ευρώ στο περιοδικό «Εθνική Αντίσταση» και 100 ευρώ στο Παράρτημα Λάρισας της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Επίσης, η οικογένεια της Κατερίνας Κατσή - Τσίρη στη μνήμη της θείας της ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΤΣΗ - ΠΑΧΗ προσφέρει στο ΚΚΕ 150 ευρώ.

Στη μνήμη της ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΤΣΗ - ΠΑΧΗ η αδελφή της Γεωργία Κατσή - Κουσιώρα προσφέρει 50 ευρώ στο ΚΚΕ μέσω της ΤΕ Λάρισας και 50 ευρώ στον «Ριζοσπάστη».

Στη μνήμη της θείας τους ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΤΣΗ - ΠΑΧΗ τα ανίψια της Αλέξανδρος και Νικόλαος Μαυρίδης προσφέρουν στο ΚΚΕ 50 ευρώ.

Στη μνήμη των παππούδων τους, αγωνιστών και μαχητών του ΔΣΕ, ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΤΣΗ - ΠΑΧΗ, αξιωματικού του ΔΣΕ και ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΧΗ (Γράμμος), λοχαγού του ΔΣΕ, τα εγγόνια τους Νίκος και Γιάννης προσφέρουν 200 ευρώ για τη διατήρηση - συντήρηση του μνημείου - μουσείου για τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας στο χωριό Θεοτόκος του Γράμμου.