Κινηματογραφική βδομάδα με φεστιβαλικό «αέρα» είναι αυτή που ξεκινά σήμερα Πέμπτη, καθώς ανοίγουν οι πύλες του 23oυ Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο θα κρατήσει συντροφιά στους κινηματογραφόφιλους μέχρι και την Κυριακή 4 Ιούλη. Το Φεστιβάλ θα λάβει χώρα σε θερινούς κινηματογράφους στη Θεσσαλονίκη, καθώς και διαδικτυακά, μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας online.filmfestival.gr. Θα παρουσιαστούν συνολικά 151 ντοκιμαντέρ από την Ελλάδα και ολόκληρο τον κόσμο, και θα προβληθούν 142 ταινίες διαδικτυακά και 92 ταινίες στους δύο προσωρινούς θερινούς κινηματογράφους που διαμορφώθηκαν για το Φεστιβάλ, στην Προβλήτα Α' Λιμάνι Θεσσαλονίκης και στους 7 ακόμα θερινούς κινηματογράφους της πόλης (Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, «Αλεξ», «Απόλλων», «Ελληνίς», «Ναταλί», «Σινέ Αλσος» του δήμου Νεάπολης - Συκεών, «Σινέ Τζένη Καρέζη» του δήμου Παύλου Μελά). Τα εισιτήρια για τις προβολές στους 9 θερινούς κινηματογράφους θα εκδίδονται αποκλειστικά μέσω ίντερνετ, στο filmfestival.gr και στο viva.gr, με τιμή εισιτηρίου 4 ευρώ. Καθημερινά θα διενεργούνται rapid tests στην προβλήτα Α'.

Αυτή η βδομάδα κινηματογραφικά δεν έχει να προσφέρει κάποια ιδιαίτερη νέα ταινία, όπως θα δούμε παρακάτω, έχει όμως κλασικές επανεκδόσεις που αξίζουν την προσοχή μας. Αλλωστε το θερινό σινεμά είναι ο «παράδεισος» της επανέκδοσης. Ετσι, έρχονται το «Μπλε Βελούδο» του Ντέιβιντ Λιντς, ο «Μπομπ ο Χαρτοπαίκτης» του Ζαν - Πιερ Μελβίλ, ενώ ξεχωρίζει το αριστουργηματικό «Αίνιγμα» του Κλοντ Μιλέρ. Η συμβουλή της στήλης παραμένει να ενημερώνεστε διαδικτυακά πριν αποφασίσετε να πάτε κινηματογράφο για τυχόν νέες προσθήκες επανεκδόσεων ή ταινιών που συνεχίζουν να παίζονται και δυστυχώς δεν έχουν προλάβει να «κόψουν» τα εισιτήρια που αξίζουν, με τη συνεχή και ασταμάτητη διανομή που προσπαθεί να βγάλει τα σπασμένα της πανδημίας. Να σημειωθεί τέλος ότι από 1η Ιούλη εκτός απροόπτου επαναλειτουργούν οι κλειστοί κινηματογράφοι, με πληρότητα 50% και επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή αρνητικού self test, και με υποχρεωτική χρήση μάσκας εντός της αίθουσας.

Κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, μια ομάδα σχεδιάζει να κλέψει έναν θησαυρό που της κατάσχεσε η ισπανική κυβέρνηση και τον τοποθέτησε στο «πιο ασφαλές μέρος του κόσμου»: Το χρηματοκιβώτιο της Τράπεζας της Ισπανίας. Για τον σκοπό αυτό χρειάζεται η συνδρομή ενός ευφυούς νέου μηχανικού, ώστε να λύσει το αίνιγμα του μηχανισμού του χρηματοκιβωτίου, και έτσι κατά τη διάρκεια των 105 λεπτών του τελικού του Κυπέλλου η ληστεία πραγματοποιείται. Το ισπανικό σινεμά αγαπάει τις ληστείες και συχνά τις σκηνοθετεί με τις καλύτερες προθέσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, «Οι Διαρρήκτες» δεν καταφέρνουν να μας κόψουν την ανάσα, οι συνεχείς στημένες ανατροπές δεν σημαίνουν κατ' ανάγκη και καλοδουλεμένο σενάριο.

Η ταινία εξιστορεί τον έρωτα δύο Αμερικανών, του Μίκι και της Κλόι, που γνωρίζονται στην καλοκαιρινή Αθήνα μια νύχτα Παρασκευής. Η Κλόι εγκαταλείπει την καριέρα της στην Αμερική για να ζήσει τον έρωτά της μαζί του. Νησιά, καλοκαιρινές διακοπές και ξέφρενα πάρτι. Η Ελλάδα όπως την έχουν στο μυαλό τους οι τουρίστες. Αυτά συνθέτουν το σκηνικό της ταινίας. Δεν περιγράφεται καμία άλλη πραγματικότητα πέραν της σχέσης τους. Και ενώ η ταινία επιχειρεί να δείξει τη σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων, αυτό δεν γίνεται κατορθωτό. Η ταινία είναι στην αγγλική γλώσσα και γυρίστηκε στην Αθήνα, στην Αντίπαρο και στην Πάρο.

Μία αμερικανοκορεατική οικογένεια μετακομίζει σε ένα τροχόσπιτο στο Αρκανσο, αναζητώντας το «αμερικάνικο όνειρο». Η ταινία τοποθετείται κατά τη διακυβέρνηση Ρέιγκαν και δείχνει την επιθυμία ενός μετανάστη να ξεφύγει από την κακοπληρωμένη δουλειά του, αγοράζοντας ένα κτήμα στη μέση του πουθενά. Ο σκηνοθέτης, φτιάχνοντας μία ημι-αυτοβιογραφική ταινία, μας δείχνει την προσπάθεια ενσωμάτωσης της οικογένειας στην αμερικανική κοινωνία και τις διαφορές στη νοοτροπία μεταξύ του ζευγαριού για τη ζωή τους στη «γη της επαγγελίας». Παρότι καταδεικνύει την πραγματικότητα, εντούτοις έχει μια πολύ «αμερικάνικη» ματιά στους χαρακτήρες, αλλά και στην εξέλιξη της ιστορίας, τόσο που θα μπορούσε να είναι ένας Αμερικανός στη θέση του Κορεάτη μετανάστη.

Το 1948 ο διάσημος δικηγόρος Τζέιμς Λόφλιν αναλαμβάνει την υπεράσπιση της Αμερικανίδας Μίλντρεντ Γκίλαρς («Σάλι του Αξονα»), εκφωνήτριας της ναζιστικής προπαγάνδας του Γιόζεφ Γκέμπελς προς τις ΗΠΑ με στόχο να αποτρέψει την εμπλοκή των Αμερικανών φαντάρων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Μ. Γκίλαρς κατηγορήθηκε για 10 κατηγορίες προδοσίας από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και η ταινία αναφέρεται στην ιστορία της πολύκροτης δίκης. Αν και παρουσιάζει ενδιαφέρον σαν ιστορία, είναι στημένη τόσο γλυκανάλατα και «ρομαντικά», «ξεπλένοντας» ουσιαστικά τη συναίνεση και συμμετοχή της Γκίλαρς στο ναζιστικό έγκλημα. Η κατηγορούμενη «φοβόταν για τη ζωή της» την ώρα που εκατομμύρια πέθαιναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ο Χίτλερ κατακρεουργούσε τους λαούς. Αν είναι δυνατόν.