Σε νέα, ακόμα πιο επικίνδυνη φάση περνάει η διαχρονική επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση με το σχέδιο νόμου που παρουσίασε την προηγούμενη βδομάδα η κυβέρνηση για τις επικουρικές συντάξεις, τις οποίες σπρώχνει ανοιχτά στην ιδιωτικοποίηση, παραδίδοντας τις εισφορές και τους κόπους της νέας γενιάς στον τζόγο, δημιουργώντας νέα πεδία δράσης και κερδοφορίας για τους καπιταλιστικούς ομίλους.

Το «πράσινο φως» που έδωσε την περασμένη Τετάρτη το υπουργικό συμβούλιο σηματοδοτεί έναν νέο σταθμό στη στρατηγική της τελευταίας τουλάχιστον 20ετίας, που στοχεύει στην απόσυρση του κράτους από την Κοινωνική Ασφάλιση, στην απαλλαγή της μεγάλης εργοδοσίας από τις υποχρεώσεις της και ευθέως συνδέεται με τα νέα «προαπαιτούμενα» σε βάρος του λαού για τις γενναίες εκταμιεύσεις του πολυδιαφημισμένου Ταμείου Ανάκαμψης προς όφελος του κεφαλαίου.

Με το νέο σύστημα, ισχυροί ασφαλιστικοί όμιλοι και επενδυτικές εταιρείες θα βάλουν στο χέρι ένα γερό κομπόδεμα με σταθερή ροή τα επόμενα χρόνια, που θα δημιουργηθεί από τις εισφορές των νέων ασφαλισμένων και η αξία του θα ξεπερνάει τα 75 δισ. ευρώ. Πρόκειται για τεράστια ποσά, πολλαπλάσια απ' αυτά που χαρίζει στους ομίλους το Ταμείο Ανάκαμψης, τα οποία δίνουν αέρα στο κεφάλαιο για επενδύσεις, ειδικά τώρα που καίγεται να ξεκολλήσει από το βάλτο της κρίσης.

Εκεί ακριβώς εντοπίζει η κυβέρνηση και τον «αναπτυξιακό χαρακτήρα» της μεταρρύθμισης που προωθεί: Στην κλοπή και στο τζογάρισμα των εισφορών των ασφαλισμένων, δείχνοντας ότι η ανάπτυξη για τα κέρδη του κεφαλαίου δεν μπορεί να συναντηθεί πουθενά με τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και με την ανάγκη τους να δουλεύουν λιγότερο και να απολαμβάνουν περισσότερα χρόνια μια αξιοπρεπή ζωή, όπως είναι σήμερα εφικτό, εξαιτίας της αύξησης της παραγωγικότητας και της τεχνολογικής προόδου.

Πρόκειται λοιπόν για «κομβική μεταρρύθμιση του συστήματος Επικουρικής Ασφάλισης», όπως τη χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός, η οποία έρχεται να «χτίσει» πάνω σε όλους τους αντιασφαλιστικούς νόμους και να συμπληρώσει, σαν «δίδυμο αδελφάκι», τις ανατροπές του νόμου Κατρούγκαλου (4387/2016) και την επικαιροποίησή του με τον νόμο 4670/2020 της ΝΔ.

Ο ίδιος ο τίτλος του νομοσχεδίου, «Ασφαλιστική μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά», επιβεβαιώνει ότι στο στόχαστρο μπαίνουν πρωτίστως τα δικαιώματα των νέων εργαζομένων, που παραδίδονται στα κοράκια του χρηματιστηριακού τζόγου και γίνονται βορά στην καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Ομως, δεν αφήνει απέξω και τους υπόλοιπους, καθώς η διακοπή εισφορών των νέων ασφαλισμένων προς το ισχύον σύστημα (Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης & Εφάπαξ Παροχών - ΕΤΕΑΕΠ) θα δημιουργήσει μια νέα οικονομική «μαύρη τρύπα» στην επικούρηση, ύψους 56 δισ. ευρώ, η οποία θα φορτωθεί και πάλι στους φορολογούμενους και θα θέσει σε κίνδυνο τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων και των ασφαλισμένων που θα παραμείνουν σε αυτό. Κανείς λοιπόν δεν πρόκειται να τη γλιτώσει από τις νέες ανατροπές. Γι' αυτό η αντίδραση πρέπει να είναι άμεση, καθολική και ενιαία.

Το σχέδιο νόμου αναμενόταν να αναρτηθεί επίσημα και να τεθεί σε διαβούλευση για δύο βδομάδες, ενώ στη συνέχεια θα πάει για ψήφιση στη Βουλή.

Σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, στο νέο Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης (ΤΕΚΑ), που θα λειτουργεί με βάση την κεφαλαιοποίηση, θα υπαχθούν υποχρεωτικά οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας από 1/1/22 και, σε μια προσπάθεια μεγέθυνσης της πελατείας, προαιρετικά όσοι ασφαλισμένοι είναι κάτω των 35 ετών, αλλά και κλάδοι ελεύθερων επαγγελματιών, που μέχρι τώρα δεν υπάγονται στην Επικουρική Ασφάλιση.

Με «μπαμπούλα» το «δημογραφικό πρόβλημα» και τη «γήρανση του πληθυσμού», τα στελέχη της κυβέρνησης στήνουν το αναγκαίο σκηνικό κινδυνολογίας, ενώ με σημαία τον «ατομικό κουμπαρά», τον οποίο δήθεν οι νέοι ασφαλισμένοι θα τον κάνουν ό,τι θέλουν, επιχειρούν να «χαϊδέψουν τα αυτιά» των νέων, να τους παραπληροφορήσουν και να τους παγιδέψουν.

Διαμορφώνονται ταυτόχρονα όροι για γενίκευση της επίθεσης στο σύνολο της Κοινωνικής Ασφάλισης, στην κατεύθυνση των «τριών πυλώνων», αξιοποιώντας το έδαφος που έχουν στρώσει μέχρι σήμερα οι νόμοι όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων. Αν η κυβέρνηση και η εργοδοσία δεν βρουν πραγματικά τοίχο στα σχέδιά τους.

Οπως είπε και ο υφυπουργός Εργασίας τον περασμένο Μάρτη, «ψήνοντας» τις επόμενες αντιλαϊκές ανατροπές στο σύνολο της Ασφάλισης, το σύστημα στη σημερινή του μορφή προκαλεί «υψηλή συνταξιοδοτική δαπάνη» και «υψηλές μεταβιβάσεις από τον προϋπολογισμό», ρίχνοντας την ευθύνη στους ασφαλισμένους!

Απαριθμώντας τα δήθεν πλεονεκτήματα του νέου ιδιωτικού συστήματος, η κυβερνητική προπαγάνδα ισχυρίζεται πως «ο νέος ασφαλισμένος θα αποκτήσει σημαντικό έλεγχο πάνω στη σύνταξή του και στο τελικό της ύψος. Δεν θα αποφασίζουν άλλοι γι' αυτόν, χωρίς αυτόν...».

Πρόκειται για χοντροκομμένα ψέματα που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ο λεγόμενος «ατομικός κουμπαράς» θα βρίσκεται στα χέρια των «ειδικών» που θα διαχειρίζονται τις εισφορές, οι οποίες θα πρέπει να καταβάλλονται ανελλιπώς για 40 χρόνια. Τα χρήματα αυτά ο ασφαλισμένος δεν θα μπορεί ούτε να τα ακουμπήσει. Η μόνη «ελευθερία» που θα έχει είναι να επιλέξει τον «βαθμό του ρίσκου» για τις «επενδύσεις» που θα κάνουν οι ...ειδικοί!

Στην πραγματικότητα, με τον «ατομικό κουμπαρά» πλέον η επικουρική σύνταξη, η προστασία των γηρατειών, γίνεται απολύτως «ατομική» υπόθεση. Η σύνταξη σταματά να είναι προστασία και μετατρέπεται σε «επένδυση», οι δε ασφαλισμένοι σε «επενδυτές»!

Και επειδή οι επενδύσεις πολλές φορές αποτυγχάνουν, οι μελλοντικοί συνταξιούχοι μπορεί να μετατραπούν σε «αποτυχημένους επενδυτές» και να βρεθούν στον δρόμο! Οσο για τους «αυστηρούς κανόνες» που επικαλούνται, αυτά ας τα πούνε στους χιλιάδες ασφαλισμένους σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, που αντί για σύνταξη έγιναν θύματα των «διακυμάνσεων» του χρηματιστηριακού δείκτη και των καπιταλιστικών κρίσεων, που εξαΰλωσαν κεφάλαια και ασφαλιστικές εταιρείες.

Σε κάθε περίπτωση, είναι τουλάχιστον προκλητικό να προσπαθούν να κολακέψουν τη νέα γενιά με γαλιφιές και ασύστολα ψέματα περί «ελευθερίας» και «επιλογών», αυτοί που την καταδίκασαν να εργάζεται μέσα σε μια εργασιακή ζούγκλα, να επιβιώνει με ψίχουλα, πάντα «προσωρινή» και «ευλύγιστη» και την ώρα που εκτός των άλλων αύξησαν σε βάρος της τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και βάζουν πλώρη για παραπέρα αύξηση και της υπόσχονται «δουλειά μέχρι τον τάφο»!

Μπροστά σε όλα αυτά, ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι «το Ταμείο αυτό θα είναι δημόσιο» είναι τουλάχιστον κοροϊδία, όταν το κράτος δεν δίνει καμία εγγύηση για το ύψος της σύνταξης, πέραν της επιστροφής των εισφορών, κι αυτό με ακάλυπτες επιταγές τεσσαρακονταετίας, όταν δηλαδή οι πρώτοι συνταξιούχοι που σήμερα μπαίνουν στο νέο σύστημα θα χρειαστεί να κάνουν ταμείο. Μέχρι τότε, όμως, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει!

Δεύτερο «πλεονέκτημα» που προβάλλεται, είναι πως με το σύστημα του «προσωπικού κουμπαρά» θα δημιουργηθεί «μια νέα κουλτούρα αποταμίευσης» που θα φέρει επενδύσεις.

Πρόκειται για ανοιχτή ομολογία ότι η κυβέρνηση και συνολικά η Ευρωπαϊκή Ενωση αντιμετωπίζουν την Ασφάλιση σαν εργαλείο χρηματοδότησης των επιχειρήσεων με τζάμπα χρήμα, χωρίς καμιά δέσμευση απέναντι στους μελλοντικούς συνταξιούχους για τις συντάξεις τους. Βλέπουν τους ασφαλισμένους σαν παίχτες στον χρηματιστηριακό τζόγο και τις ανάγκες τους ως μέσο της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, όπως γίνεται δηλαδή με την Υγεία, την Παιδεία κ.λπ.

Ως τρίτο «πλεονέκτημα» το υπουργείο Εργασίας εμφάνισε τον ανυπόστατο ισχυρισμό πως «το νέο σύστημα θα οδηγήσει σε μεγαλύτερες επικουρικές συντάξεις για τους νέους ασφαλισμένους». Με μια σειρά από αριθμούς και διαφάνειες για τις «μεγάλες αποδόσεις» που έχουν οι «επενδυτικές εταιρείες», στήνουν τη φάκα για να «τσιμπήσει» η νέα γενιά.

Οι εργαζόμενοι, όμως, συνολικά οι ασφαλισμένοι γνωρίζουν από την εμπειρία τους ότι και αυτή η κυβέρνηση, που δίπλα στις άλλες διακρίθηκε στο «σπορ» των περικοπών, είναι εχθρική στις δίκαιες διεκδικήσεις για αύξηση των συντάξεων, για συντάξεις που θα εξασφαλίζουν αξιοπρέπεια και προστασία στα γηρατειά, πόσο μάλλον επαρκείς για να καλύψουν τις διευρυμένες ανάγκες των συνταξιούχων μετά από δεκαετίες δουλειάς.

Τώρα η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι βρήκε τον τρόπο για να αβγαταίνουν οι συντάξεις, λειτουργώντας ως πλασιέ των ομίλων που θέλουν να βάλουν στο χέρι τις εισφορές. Τα όσα λέει ακούγονται μόνο σαν διαφήμιση χρηματιστηριακής που μαζεύει πελάτες «πουλώντας» προσδοκίες για μεγάλες αποδόσεις και κρύβοντας συνειδητά τα ψιλά γράμματα του συμβολαίου που λένε ότι καμιά απόδοση δεν είναι εγγυημένη και ότι «καμιά προηγούμενη δεν εγγυάται τις μελλοντικές».

Πρέπει άλλωστε να είναι καθαρό και το εξής: Σε 40 χρόνια από σήμερα το τοπίο στην Ασφάλιση θα είναι τελείως διαφορετικό, όπως ήταν και 40 χρόνια πριν. Το να προβλέπει κανείς μεγαλύτερες συντάξεις με το νέο σύστημα, είναι σαν να παριστάνει την Πυθία και ο μόνος λόγος που το κάνει είναι για να προσπεράσει άβρεχτος τις δίκαιες αντιδράσεις των ασφαλισμένων, που βλέπουν το ναρκοπέδιο στο οποίο τους πετάνε κράτος και εργοδοσία.

Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι και η πρόβλεψη που κάνει η έκθεση για την Επάρκεια Συντάξεων 2021, της Επιτροπής Κοινωνικής Προστασίας της Κομισιόν. Οπως σημειώνει, «οι θεωρητικές προβλέψεις δείχνουν ότι στα περισσότερα κράτη - μέλη, τα άτομα που συνταξιοδοτούνται το 2059 θα έχουν χαμηλότερες συντάξεις σε σχέση με το εισόδημα εργασίας τους από τους συνταξιούχους με παρόμοια σταδιοδρομία το 2019», ενώ «τόσο οι ηλικίες συνταξιοδότησης όσο και οι πραγματικές ηλικίες συνταξιοδότησης πρόκειται να συνεχίσουν να αυξάνονται τις επόμενες δεκαετίες, αν και με σημαντικές διαφορές μεταξύ των χωρών».