Για τα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί το να φτάσει η Απόφαση στα χέρια κάθε εργαζόμενου, αγρότη, αυτοαπασχολούμενου, σε κάθε νέο και γυναίκα, που το προηγούμενο διάστημα συναντήθηκαν στα πολλά μέτωπα πάλης, έδωσαν πλάι πλάι σημαντικές μάχες, συζήτησαν τις Θέσεις για το Συνέδριο, αντάλλαξαν απόψεις και προβληματισμούς.

Η εμπειρία της πλατιάς διακίνησης της Πολιτικής Απόφασης το προηγούμενο Σαββατοκύριακο είναι πολύτιμος βοηθός της προσπάθειας που επαναλαμβάνεται με μεγαλύτερο πείσμα, για ακόμα πλατύτερο άνοιγμα, αφού η διακίνηση της Απόφασης, η μετέπειτα μελέτη και αφομοίωσή της είναι η βάση για να μπει στη ζωή, να γίνει πράξη το σύνθημα του Συνεδρίου «Δυνατό ΚΚΕ, νους, καρδιά, οργανωτής της εργατικής - λαϊκής πάλης, για το σοσιαλισμό».

Στην εισαγωγή της Απόφασης για τα καθήκοντα των κομμουνιστών στην εργατική τάξη και το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα και την κοινωνική συμμαχία, αναφέρεται: «Tο 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ εξέτασε τη δουλειά του Κόμματος στην πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος και την κομματική οικοδόμηση στην εργατική τάξη και καθόρισε κατευθύνσεις για τα επόμενα χρόνια.

Στην Απόφαση του προηγούμενου Συνεδρίου τέθηκαν επίσης αρκετά σημαντικά ζητήματα για τον ρόλο του ΚΚΕ στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Σε αυτήν την κατεύθυνση, το 21ο Συνέδριο εξέτασε τη νέα κατάσταση, εντόπισε θετικές πλευρές και υποκειμενικές αδυναμίες που απαιτούν ριζική αντιμετώπιση, ώστε να αντιστοιχίσει το Κόμμα τη δράση του με τις απαιτήσεις που απορρέουν από τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, τους στόχους που έχουμε θέσει».

Η Απόφαση αναλύεται στο κεφάλαιο για την «κατάσταση στο εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα», όπου περιλαμβάνεται η ενότητα για τις ανώτατες συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες, όπου ηγεμονεύει ο κρατικός, κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, του οποίου ο ρόλος ως εργαλείου του κράτους και της εργοδοσίας ενάντια στην εργατική τάξη και τις διεκδικήσεις της, στη χειραγώγηση, ενσωμάτωση, τρομοκράτηση, έχει βαθύνει, αλλά και η ενότητα για τον ασφυκτικό κρατικό έλεγχο στα συνδικάτα που δυναμώνει.

Ακόμα, για την «πάλη για την ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος», με εκτενή αναφορά στην καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ ώστε η κατάσταση υποχώρησης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος να μην είναι καθολική, στη σημαντική θετική και αρνητική πείρα που έχει συγκεντρωθεί, στη «διαμόρφωση διεκδικητικού πλαισίου πάλης στις εργατικές - συνδικαλιστικές οργανώσεις», στην πορεία του ΠΑΜΕ ως κρίσιμου στοιχείου της ανασύνταξης, στο βασικό καθήκον για την ανασύνταξη που είναι η άνοδος του βαθμού οργάνωσης της εργατικής τάξης, στην ανάγκη να συγκροτηθούν Συντονιστικές Επιτροπές σωματείων και άλλων φορέων του κινήματος ή Επιτροπές Αγώνα σε εδαφική βάση, στη συνοικία, στην πόλη.

Η Απόφαση περιλαμβάνει επίσης τα Κεφάλαια:

-- Για την παρέμβαση του Κόμματος στους συμμάχους της εργατικής τάξης και την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας

-- Για τη δράση των κομμουνιστριών στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα (ΟΓΕ)

-- Η δουλειά του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στους νέους και τις νέες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών (Για το μαθητικό κίνημα - την Επαγγελματική Εκπαίδευση και Μαθητεία / Για το φοιτητικό κίνημα / Με το βλέμμα στραμμένο στο σύνολο της ζωής της νεολαίας / Πάλη ενάντια στα ναρκωτικά).

Το κείμενο της Απόφασης στον επίλογο αναφέρει: «Το ΚΚΕ αναλαμβάνει μεγάλα καθήκοντα για την ανασυγκρότηση του κινήματος της εργατικής τάξης, για τη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας. Το 21o Συνέδριο εκτιμά ότι μαζί με τις αρνητικές εξελίξεις υπάρχουν ταυτόχρονα και εφεδρείες στο κίνημα, διάφορες εστίες αντίστασης που πρέπει να βοηθήσουμε εμείς να βγουν στην επιφάνεια και να εκφραστούν με δυναμισμό. Μεγαλώνει η ευθύνη του Κόμματος, όλων των μελών και στελεχών μας.

Δίνουμε τη μάχη της μαζικοποίησης του οργανωμένου εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, πρωτοστατούμε στη σύγκρουση με τη μοιρολατρία και τον φόβο, την απογοήτευση και τον συντηρητισμό, με όλες τις αντιδραστικές αντιλήψεις που δυναμώνουν.

Διανύουμε την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Η σκληρή προσπάθεια των κομμουνιστών και κομμουνιστριών, των αγωνιστών που παλεύουμε μαζί για την επίτευξη των στόχων μας, όλες οι επιμέρους πρωτοβουλίες μας, πρέπει με ενιαίο τρόπο να καταδεικνύουν ότι καμιά εκδοχή της αντιλαϊκής αστικής διαχείρισης στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο δεν δίνει απάντηση και λύση στο βασικό πρόβλημα: Σήμερα, ενώ υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής για εκατομμύρια εργαζόμενους στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, τα αποτελέσματα είναι ακριβώς τα αντίθετα.

Το χάσμα ανάμεσα στο πώς μπορεί να ζει σήμερα ένας εργαζόμενος και στο πώς τελικά ζει όλο και μεγαλώνει. Σήμερα, πλέον, στον 21ο αιώνα, η μελετημένη πείρα μαζί με την ίδια την αντικειμενική εξέλιξη των κοινωνιών μπορούν να μας οδηγήσουν στη νέα κοινωνία, αν οι λαοί το βάλουμε στόχο, αν αποφασίσουμε να δείξουμε την πραγματική μας δύναμη. Ο λαός δεν έχει δοκιμάσει ακόμα τη δύναμή του, επομένως δεν πρέπει να υπάρχει απογοήτευση για την αποτελεσματικότητα των αγώνων: Προέχει η προετοιμασία δυνάμεων για την εργατική - λαϊκή αντεπίθεση.

Μέσα στον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, μέσα στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη συμμετοχή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και σχεδιασμούς, μπορούμε να βρούμε κοινό βηματισμό με χιλιάδες εργαζόμενους, μπορούμε να δημιουργήσουμε ρωγμές στο σημερινό σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, στον συμβιβασμό και τη μοιρολατρία, μπορούμε να συγκροτήσουμε μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, όχι μόνο για να διεκδικήσουμε ανακούφιση από τα σημερινά οξυμένα προβλήματα, αλλά και για να διαμορφώσουμε προϋποθέσεις για τη ριζική ανατροπή, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό».