Εζησαν για σχεδόν μία βδομάδα τον πύρινο εφιάλτη. Εδωσαν τη μάχη να σώσουν τις ζωές και τις περιουσίες τους, τα δάση γύρω από τα χωριά τους. Είδαν, από πρώτο χέρι, τη γύμνια του κράτους και τώρα βλέπουν την άρνησή του, για ακόμη μία φορά, να δώσει ουσιαστικές αποζημιώσεις, να πάρει μέτρα που θα τους βοηθήσουν να παραμείνουν στον τόπο τους.

Παράλληλα, μεγαλώνει η αγωνία για την επόμενη μέρα, που είναι ακόμη πιο δύσκολη, αφού πολλοί έχασαν τις περιουσίες τους και δεν ξέρουν πού να στηρίξουν την επιβίωσή τους. Με αυτά συνυπάρχει ο φόβος για νέες καταστροφές, αφού ό,τι δεν έκαψαν οι φωτιές υπάρχει ο κίνδυνος να το καταστρέψουν οι πλημμύρες, αν άμεσα δεν γίνουν τα αναγκαία έργα.

Ο λόγος για τα πυρόπληκτα χωριά της Ηλείας, όπως η Νεμούτα, το Χελιδόνι, ο Πλάτανος, η Καυκονία (ή Καυκανιά), που πλέον οργανώνουν τον αγώνα τους για την επόμενη μέρα των πυρκαγιών, αφού όπως επισημαίνουν κάτοικοι, «τα δύσκολα ξεκίνησαν, όπως και η δική μας μάχη για επιβίωση και παραμονή στον τόπο μας».

Εχουν άλλωστε πικρή πείρα και από τις καταστροφικές πυρκαγιές, ειδικά από το 2007 και μετά, αφού πολλοί έχουν χτυπηθεί και δύο φορές από αυτές.

Την περασμένη Δευτέρα, η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Ηλείας πήρε την πρωτοβουλία και συγκάλεσε σύσκεψη για το συντονισμό και την οργάνωση του αγώνα. Συμμετείχαν σ' αυτή φορείς της περιοχής και Επιτροπές Αγώνα που έχουν ήδη συγκροτηθεί στα χωριά και αποφασίστηκε η διοργάνωση συλλαλητηρίου στον Πύργο, στις 2 Σεπτέμβρη, στις 7:30 μ.μ. στην Κεντρική Πλατεία.

«Φτιάξαμε την επιτροπή για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε ό,τι μπορούμε για τα καμένα. Ειδικά στο ζήτημα των ζωοτροφών οι ανάγκες είναι πολύ μεγάλες», τόνισε ο αγροτοκτηνοτρόφος Χρήστος Μάρας, από τη Νεμούτα, επισημαίνοντας πως «οι καταστροφές στα ελαιόδεντρα είναι τόσο μεγάλες που σε ορισμένες περιπτώσεις δεν θα έχουμε ούτε λάδι για το σπίτι».

Αναφερόμενος στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που παίρνονται, σημείωσε: «Η δράση της Ομοσπονδίας είναι σημαντική. Συνεννοηθήκαμε και συμμετέχουμε σήμερα εδώ 15-20 άτομα, που νομίζω πως είναι μια πολύ καλή αντιπροσωπεία για ένα χωριό», συμπληρώνοντας πως «δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την αλληλοβοήθεια για να μπορέσουμε να κερδίσουμε κάτι, να μείνουμε στα χωριά μας».

Ο Νίκος Σιάκουλης, επίσης από τη Νεμούτα, δήλωσε: «Επειδή οι ζημιές είναι πολύ μεγάλες και ειδικά στα ελαιόδεντρα αγγίζουν το 80%, υπάρχει μια σοβαρή ανάγκη, να διεκδικήσουμε ώστε αυτός ο κόσμος που ζει από αυτή τη δουλειά να μείνει στα χωριά του».

Κάνοντας μάλιστα μια εκτίμηση, ανέφερε ότι σε σύνολο περίπου 350 κατοίκων στο χωριό του, οι 150 έχουν υποστεί ζημιές, που ειδικά για τα ελαιόδεντρα δεν επανορθώνονται, αν δεν περάσουν χρόνια, ώσπου να καρπίσουν ξανά. «Διεκδικούμε το κράτος να αναλάβει τη διασφάλιση του εισοδήματός μας για όσο διάστημα χρειάζεται, κάτι για το οποίο και παλεύουμε», συμπλήρωσε.

Ο Κώστας Βουρλούμης, από την επιτροπή των κατοίκων στο Χελιδόνι, τόνισε: «Μας έχουν παραμελήσει. Είμαστε αγρότες, μας έχουν καεί όλα και θέλουμε κάτι να γίνει, γιατί τώρα δεν έχουμε πώς να ζήσουμε», κάνοντας λόγο για ζημιές στις περιουσίες του 70% των κατοίκων του χωριού του.

«Το μέλλον μας είναι αβέβαιο», δήλωσε, σημειώνοντας πως «η πρωτοβουλία που πάρθηκε από την Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων Ηλείας είναι ενδιαφέρουσα και ελπίζουμε να γίνει κάτι».

«Εχουμε την άσχημη εμπειρία από το 2007. Ηταν απόλυτη ανάγκη να συγκροτήσουμε μια ομάδα από τους πυρόπληκτους για να διεκδικήσουμε ό,τι δεν μας έδωσαν τότε», ανέφερε ο Σπύρος Σπυρόπουλος, από τον Πλάτανο, περιουσία του οποίου είχε καεί ξανά και πριν από 14 χρόνια!

«Είναι απόλυτη ανάγκη να διεκδικήσουμε αυτά που μας αξίζουν, να μπορέσουμε να σταθούμε στον τόπο μας. Οργανωνόμαστε όχι μόνο στο χωριό μου αλλά και στα υπόλοιπα. Θέλουμε όλοι σε όλη την περιοχή να αναλάβουμε δράση», τόνισε εξηγώντας τους λόγους που οδήγησαν στη συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα πυρόπληκτων στο χωριό του. «Δεν θα φύγουμε από εδώ, αν συμβεί αυτό θα είναι πολύ μεγάλο κακό για τον τόπο μας», προειδοποίησε.

Μίλησε για τουλάχιστον 15 καμένα σπίτια στον Πλάτανο και ανυπολόγιστες ζημιές σε καλλιέργειες, ζώα και δασικές εκτάσεις, επισημαίνοντας πως το χωριό του για άλλη μία φορά «πλήρωσε» την ανεπάρκεια έργων και παρεμβάσεων δασοπροστασίας - δασοπυρόσβεσης.

«Μετά τη φωτιά η ζωή στα χωριά μας θα είναι πάρα πολύ δύσκολη και δεν πιστεύουμε πως θα μας βοηθήσει το κράτος», είπε ο 32χρονος αγρότης Παναγιώτης Φωτεινόπουλος, από την Καυκακονία, που είδε περίπου 3.000 ελαιόδεντρα από τα 4.000 συνολικά που διαθέτει να γίνονται κάρβουνο, όπως επίσης καλλιέργειες σταφίδας και ζώα.

«Αν είχα τώρα οικογένεια δεν θα μπορούσα να τη ζήσω», τόνισε, συμπληρώνοντας την αναγκαιότητα άμεσης οργάνωσης της πάλης των πληγέντων. «Περιμένουμε τη βοήθεια όλων στον αγώνα μας», κατέληξε.