Η Λέσχη Φίλων του ΚΚΕ στην Τσεχία αποχαιρετά με θλίψη την συντρόφισσα ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟΥ - ΠΕΤΣΙΝΗ, από το Πευκόφυτο, που «έφυγε» από τη ζωή στις 30 Αυγούστου 2021, σε ηλικία 93 ετών, στην Πράγα.

Ηταν πολιτικός πρόσφυγας στην Τσεχοσλοβακία και επαναπατρίσθηκε το 1990, στην Αθήνα. Σε δύσκολες συνθήκες επανασυνδέθηκε με το ΚΚΕ και την ΚΟ Μενιδίου, συνεχίζοντας να υπερασπίζεται το Κόμμα και τα ιδανικά και τις αξίες του σοσιαλισμού που έζησε, ενώ τα τελευταία χρόνια επέστρεψε και πάλι στην Τσεχία.

Από πολύ μικρή συμβάλλει στον αγώνα ενάντια στους εισβολείς στη διάρκεια της Κατοχής από τις γραμμές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, ως μέλος της ΕΠΟΝ από το 1943, υπό την καθοδήγηση του αδερφού της Λουκά. Ως υπεύθυνη οικονομικών του χωριού της, οργάνωνε τους νέους και νέες να βοηθάνε τους αντάρτες του ΕΛΑΣ πλέκοντας γάντια, κάλτσες, μαζεύοντας τρόφιμα, μεταφέροντας σημειώσεις. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας (1945) περνάει στην παρανομία. Συμβάλλει στους αγώνες του ΔΣΕ, όπως κάνουν και όλα τα μεγαλύτερα αδέρφια της, τα οποία ήταν μαχητές του ΔΣΕ. Το 1947 παίρνει μέρος σε συγκέντρωση στο χωριό Ανταρτικό και θέλει να καταταχτεί στον ΔΣΕ. Η οργάνωση της αναθέτει να βοηθάει ως τραυματιοφορέας και στον εφοδιασμό ρουχισμού και τροφίμων στους μαχητές του ΔΣΕ.

Το 1948 της ανέθεσε την ευθύνη να συνοδέψει τα παιδιά (από 5 έως 12 ετών) της περιοχής, από το Δίλοφο και τα χωριά των Γρεβενών, ως ομαδάρχισσα «μάνα». Στη διάρκεια του μεγάλου και δύσκολου ταξιδιού, μέσω Αλβανίας και Γιουγκοσλαβίας, με τελευταίο προορισμό την Τσεχοσλοβακία, η Πετρούλα, σαν κλώσσα, φύλαγε και πρόσεχε τα 15 της παιδιά προστατεύοντάς τα, για να φτάσουν στον προορισμό και να πετύχουν αυτό που της ορίσανε οι γονείς τους: «Να τα επιστρέψεις, είσαι η μάνα τους τώρα... Να μας τα φέρεις πίσω σπουδαγμένα...». Με την αποστολή αυτή, φτάσανε στο Μίκουλοφ και από εκεί η Πετρούλα πήγε στο Ας όπου δούλεψε φροντίζοντας τα παιδιά αυτού του παιδικού σταθμού. Ηταν μάλιστα ιδιαίτερα υπερήφανη μιας και τα περισσότερα «παιδιά» της επιστρέψανε στην πατρίδα τους σπουδαγμένα!

Αργότερα και για τρία χρόνια έμεινε ακίνητη στο νοσοκομείο, μέχρι το 1953, όπου δεν σταμάτησε να βοηθάει στον αγώνα - έπλεκε, κεντούσε για τους πολιτικούς φυλακισμένους στην Ελλάδα. Το όνειρό της ήταν να σπουδάσει και η ίδια, να γίνει δασκάλα. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε λόγω της ασθένειάς της. Οταν βγήκε από το νοσοκομείο, εργάστηκε, μεγάλωσε την κόρη της και συμμετείχαν σε όλα τα δρώμενα της Ελληνικής Κοινότητας της Πράγας. Δεν συμβιβάστηκε ποτέ με τις αλλαγές που ακολούθησαν την αντεπανάσταση στην Τσεχοσλοβακία - Τσεχία και ήταν έτοιμη «να πάρει το όπλο στο χέρι ακόμα και στα γεράματα», όπως έλεγε συχνά. Αυτή ήταν η μάνα, γιαγιά, θεία, η κομμουνίστρια Πετρούλα από το Πευκόφυτο.

Καλό ταξίδι, συντρόφισσα Πετρούλα!

Η Λέσχη Φίλων του ΚΚΕ στην Τσεχία εκφράζει τα πιο θερμά συλλυπητήρια στην κόρη της Νατάσα, στα εγγόνια Θωμά και Βερόνικα, στα τέσσερα δισέγγονα, σε όλους τους οικείους της.