Περιμένει λοιπόν ο κ. υπουργός προτάσεις από τους κ.κ. Πρυτάνεις στη σύνοδό τους στις 23/2/02, ένα πλήρες πλαίσιο προτάσεων για το νέο ευρωπαϊκό τοπίο και εν πάση περιπτώσει προειδοποιεί ότι μέχρι τον Ιούνιο όλα θα είναι έτοιμα!

Μέχρι τον Ιούνιο ζητούν και οι Πρυτανείες (π.χ. του Πανεπ. Πατρών) από τα Πανεπιστημιακά Τμήματα, τις Σχολές (που θα συγκεράσουν τις απόψεις των Τμημάτων που υπάγονται σε αυτές) και τελικά από τη Σύγκλητο το «επιχειρησιακό πρόγραμμα» του Πανεπιστημιακού Ιδρύματος για την επόμενη δεκαετία.

Ο σοβαρός προγραμματισμός ήταν και είναι πάντα απαραίτητο στοιχείο για την ορθολογική ανάπτυξη οργανισμών όπως εκπαιδευτικά ιδρύματα, μονάδες παροχής υγείας και κοινωνικών υπηρεσιών, επιχειρήσεις κλπ. (αρκεί να μη λέγονται πεντάχρονα πλάνα βέβαια). Ομως προγραμματισμός σε ποια κατεύθυνση; Για ποιους σκοπούς;

Στο μεταξύ η άναρχη, χαοτική κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της διπολικής (πλέον) Ανώτατης Εκπαίδευσης έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις με τραγελαφικά φαινόμενα.

Για παράδειγμα ανακοινώνεται ότι από το Σεπτέμβρη 2002 ξεκινάει το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου στην Τρίπολη με 2 Τμήματα της «υβριδικής» Σχολής Θετικών Επιστημών και Τεχνολογίας (Υπολογιστών, και Επικοινωνιών). Πώς όμως θα ξεκινήσει; Ο πρόεδρος του Πανεπιστημίου αυτού ζητάει από ενδιαφερόμενα μέλη ΔΕΠ των υπολοίπων Πανεπιστημίων, που το επιθυμούν, να αποσπαστούν ή να μεταταγούν (να φύγουν δηλαδή από την Πάτρα ή την Κρήτη και να πάνε στην Τρίπολη). Ισως η είδηση για τη μετατροπή σε πολιτικό του αεροδρομίου της Τρίπολης να βοηθάει την επικοινωνία των ιπτάμενων καθηγητών, μεταξύ άλλων.

Οι δήμαρχοι Πύργου και Αμαλιάδας σε κοινή συνέντευξη Τύπου ανακοινώνουν τη συμφωνία τους για την πρόταση ίδρυσης από ένα τμήμα ΤΕΙ σε κάθε πόλη ως μαγιά για την ανάπτυξη στη συνέχεια ολοκληρωμένου ανώτατου ιδρύματος στην περιοχή.

Το Αγρίνιο επίσης κάνει σχετικές προτάσεις δημιουργίας νέων τμημάτων.

Ξαφνικά από φέτος, τα τμήματα Γραφικών Τεχνών (Σύρος) και Πληρ. Και Επικοιν. Συστημάτων (Καρλόβασι) μετονομάζονται και μετατρέπονται σε Πολυτεχνικά Τμήματα Μηχανικών...

Και εκτός των άλλων μας προέκυψε και το σχέδιο νόμου για τα Ινστιτούτα Διά Βίου Εκπαίδευσης - ΙΔΕ (ομάδα εργασίας του ΥΠΕΠΘ υπό τον ειδικό γραμματέα κ. Κλάδη). Τι είναι τα ΙΔΕ; Διαφαίνεται ότι πρόκειται για ένα νέο μόρφωμα μέσα στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ που θα (αυτο)διοικείται από έναν Αντιπρύτανη με μια ομάδα μελών ΔΕΠ, που θα συμπεριλάβει τα διάφορα ΚΕΚ (Κέντρα Κατάρτισης), θα χορηγεί πιστοποιητικά επιμόρφωσης, αλλά και πτυχία, και, για να γίνει εύπεπτο από τους Πανεπιστημιακούς, θα εργάζονται σε αυτό μέλη ΔΕΠ και διοικητικοί υπάλληλοι του Πανεπιστημίου ή ΤΕΙ στο οποίο δημιουργείται το ΙΔΕ με επιπλέον αμοιβή.

Πτυχία λοιπόν από συμπράξεις ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, πτυχία όπως τα ξέρουμε μέχρι τώρα, πτυχία από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, διατμηματικα πτυχία, πτυχία από τα ΙΔΕ, από τα παραρτήματα ξένων Πανεπιστημίων κλπ. κλπ. κι όλα αυτά σύντομα θα περνάνε από αξιολογήσεις, πιστοποιήσεις και ψάξιμο για εργασία με το βιβλιάριο των πτυχίων και πιστοποιητικών υπό μάλης.

Αυτή η μεθοδευμένη αταξία - πολυδιασπορά - διεύρυνση κάθε είδους και ποιότητας παροχής ανώτατης εκπαίδευσης εξυπηρετεί βραχυπρόθεσμα σε μεγάλο βαθμό την ελληνική άρχουσα τάξη και την ομοταξία τους στην ευρωπαϊκή ένωση γιατί:

• Θα υπάρχει ένα μικρό ποσοστό ιδρυμάτων που θα παρέχει ολοκληρωμένες σπουδές για να εκπαιδεύονται τόσα όσα στελέχη απαιτούνται για την αναπαραγωγή της και την κυριαρχία της, κυρίως για τους γόνους της και «άμα λάχει» και για κάποιους εν δυνάμει ταξικά γενίτσαρους.
• Η πλειοψηφία των νέων ανθρώπων θα απασχολείται στη συνεχή κατάρτιση (με ευθύνη του καθένα ως προς τις επιλογές του) και μερική απασχόληση, με αποδοχή της μοίρας τους, ελπίζοντας (η άρχουσα τάξη) ότι έτσι θα μειωθούν και οι αντιδράσεις τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
• Αναβάλλεται η διόγκωση της ανεργίας προσωρινά.
• Ικανοποιούνται οι ενοικιαστές φοιτητικής στέγης, οι μαγαζάτορες, οι τοπικές αρχές με την προσωρινή αναστολή του οικονομικού στραγγαλισμού οι πρώτοι και με την αύρα της ματαιοδοξίας που συνεπάγεται η έστω και υποτυπώδης παρουσία Πανεπιστημιακών δρώμενων στην περιοχή τους, οι δεύτεροι.
• Το γενικό μορφωτικό επίπεδο του λαού υποβαθμίζεται, αντικαθίσταται με υποπροϊόντα πάσης φύσεως και μετατρέπεται ο λαός (έτσι τουλάχιστον ελπίζουν) σε εύκολα χειραγωγήσιμη μάζα.

Είναι ξεκάθαρο γιατί όχι μόνο δεν πραγματοποιείται, αλλά και ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί ούτε κατά προσέγγιση από μια κυβερνητική εξουσία που όλα τα βάζει στην υπηρεσία της ελεύθερης (τι τεράστιο ψέμα!) αγοράς.

Το δυσάρεστο είναι ότι η κοντόφθαλμη προσέγγιση στο ζήτημα αυτό σημαντικών συντελεστών της Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, συνδεδεμένο με κάποιες παροδικές παροχές σε ορισμένες κατηγορίες, δημιουργεί ένα κλίμα ηττοπάθειας σε μεγάλο αριθμό μελών ΔΕΠ, υπαλλήλων, αλλά και φοιτητών, έτσι που να «περπατάει» η πολιτική αυτή σχετικά εύκολα.

Οπως όμως κάποτε με την πληρωμή των θαφτικών των αγροτικών προϊόντων επιχείρησαν και εν πολλοίς κατάφεραν να εκμαυλίσουν αρκετά μέλη της αγροτιάς, ας σκεφτούν και οι εκπαιδευτικοί ότι τα κονδύλια των επιμισθίων, των ΕΠΕΑΕΚ, των αμοιβών για κατάρτιση μέσω ΚΕΚ, των μελετών για την απορρόφηση κονδυλίων έχουν ημερομηνία λήξης και το τοπίο μετά θα είναι σαν μια χωματερή.

Τέλος, επειδή οι διαπιστώσεις όσο σωστές και αν είναι (αν είναι) από μόνες τους δεν καταφέρνουν και πολλά, ας ξαναγεμίσουμε αμφιθέατρα και δρόμους και ας απαιτήσουμε πραγματική παιδεία και δουλιά για όλους.