«Για το Σωματείο μας το επόμενο διάστημα αποτελεί περίοδο πολύμορφης κινητοποίησης σε κάθε χώρο με αίτημα τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, την κατάργηση του ν. Χατζηδάκη», τονίζει ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος σε ανακοίνωσή του, παραθέτοντας ενδεικτικά μια σειρά πλευρές από την εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη στους εργασιακούς χώρους.

«Στα νυχτερινά κέντρα δίνει στους εργοδότες το δικαίωμα να παραβιάζουν τις συμφωνηθείσες μέρες και ώρες εργασίας, με κριτήριο τις κρατήσεις. Πρακτικά ο νόμος δίνει το δικαίωμα στον εργοδότη να διώχνει τον μουσικό χωρίς αποζημίωση, μια βραδιά που δεν θα έχει κρατήσεις και επιπλέον να ορίζει αυτός με βάση τις δικές του ανάγκες μέρα αναπλήρωσης. Γνωρίζουμε πως αυτή η πρακτική εφαρμόζεται ήδη ακόμα και σε μεγάλα σχήματα με γνωστούς τραγουδιστές, όπου οι μουσικοί καλούνται να δουλέψουν δυο μέρες με ενάμιση μεροκάματο. Επίσης πολλά σχήματα αναβάλουν συνεχώς την ημερομηνία έναρξης και κάποια ακυρώνουν αφήνοντας ακάλυπτους τους μουσικούς και τις εκατοντάδες απλήρωτες ώρες πρόβας που έχουν προηγηθεί. Στις συναυλίες της καλοκαιρινής περιόδου που πέρασε, υπήρξαν πολλές ακυρώσεις είτε άμεσα λόγω τοπικών περιοριστικών μέτρων είτε λόγω μειωμένων κρατήσεων. Σε όλες τις περιπτώσεις οι μουσικοί δεν αποζημιώθηκαν, παρά το ότι η ακύρωση έγινε χωρίς δική τους υπαιτιότητα.

Στη Λυρική Σκηνή οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου δουλεύουν με ατομικές συμβάσεις, που προβλέπουν εκ περιτροπής εργασία. Δηλαδή ο μουσικός πληρώνεται με ένα χαμηλό ημερομίσθιο, το οποίο δεν αφορά την περίοδο κατά την οποία απασχολείται, αλλά μόνο τις μέρες που έχει πρόβα η παράσταση, αφήνοντας εκτός αμοιβής τον απαραίτητο χρόνο μελέτης και ξεκούρασης. Στην Κρατική Ορχήστρα οι έκτακτοι μουσικοί πληρώνονται με 160 ευρώ για έξι πρόβες και μια συναυλία. Στα σύνολα της ΕΡΤ οι συμβασιούχοι μουσικοί, ενώ καλύπτουν εδώ και δεκαετίες πάγιες και αναγκαίες θέσεις, εξακολουθούν να πληρώνονται με τη συναυλία.

Στα Ωδεία οι εργαζόμενοι πληρώνονται όχι με βάση τη δουλειά που κάνουν αλλά κατά κεφαλή μαθητή, δηλαδή με βάση τα έσοδα του εργοδότη. Για την συντριπτική πλειονότητα ισχύει ωρομίσθια απασχόληση με εξευτελιστική αποζημίωση, ενώ έχουμε και την απαράδεκτη πρακτική γνωστής επιχείρησης που αφαιρεί μέρος της αμοιβής δίνοντας ισόποσα κουπόνια σίτισης».

Καταλήγει ότι η εικόνα «μπορεί να αλλάξει μόνο με τον αγώνα και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας σε κάθε χώρο».