Βαρύ τίμημα, με τη φθορά της σωματικής και ψυχικής τους υγείας, πληρώνουν οι γυναίκες εξαιτίας της πολιτικής των κυβερνήσεων και της ΕΕ που ναρκοθετεί τα δικαιώματά τους στις δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες πρόληψης και περίθαλψης, ενώ επιδεινώνει διαρκώς τους όρους δουλειάς και ζωής.

Μια σειρά από πλευρές του προβλήματος αναδείχθηκαν στη συνεδρίαση της Επιτροπής Ισότητας, Νεολαίας και Δικαιωμάτων της Βουλής, την περασμένη Δευτέρα, με θέμα την «επίδραση των κρίσεων στην υγεία των γυναικών».

Οι μεγάλες περικοπές που έχουν συντελεστεί στην κρατική χρηματοδότηση όλα τα προηγούμενα χρόνια, το υποστελεχωμένο και αθωράκιστο δημόσιο σύστημα Υγείας που πιέζεται ασφυκτικά στις συνθήκες ενός ακόμα κύματος της πανδημίας, η μεγάλη μείωση των προληπτικών ελέγχων μέσα στην πανδημία, οι καθημερινές καταγγελίες των υγειονομικών και των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων για την κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία, είναι μερικά από τα δεδομένα που διαμορφώνουν το έδαφος στο οποίο οργανώθηκε η συζήτηση.

Ωστόσο, οι πομπώδεις διαπιστώσεις για την «υγειονομική κρίση» που βρίσκεται σε εξέλιξη και το αποτύπωμά της, οι διαπιστώσεις για τη σημασία των προληπτικών εξετάσεων στην εξέλιξη μιας σειράς μορφών καρκίνου στις γυναίκες, τα μεγάλα λόγια για την ενημέρωση και την πρόληψη που «σώζουν ζωές», έμειναν στον «αέρα», αφού δεν συνοδεύτηκαν από κανένα μέτρο για την ενίσχυση της κρατικής χρηματοδότησης, την πραγματοποίηση προσλήψεων υγειονομικού προσωπικού και τη μονιμοποίηση των χιλιάδων συμβασιούχων, την επαναλειτουργία δομών Υγείας στις οποίες μπήκε τα προηγούμενα χρόνια «λουκέτο», την ουσιαστική ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που είναι εντελώς αποψιλωμένη.

Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι την ώρα που η Επιτροπή συζητούσε για τα παραπάνω, ο κρατικός προϋπολογισμός για το προσεχές έτος προβλέπει τη μείωση της χρηματοδότησης για την Υγεία κατά 450 εκατομμύρια ευρώ.

Την ίδια στιγμή που τα νοσοκομεία της χώρας μετατρέπονται κάθε μέρα όλο και περισσότερο σε μιας νόσου, όπως είχε συμβεί και κατά τη διάρκεια της προηγούμενης έξαρσης της επιδημίας, η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Μ. Γκάγκα, απέδωσε σε ...ψυχολογικούς κυρίως λόγους τη μειωμένη προσέλευση σε αυτά για την πραγματοποίηση προληπτικών διαγνωστικών εξετάσεων, αλλά και για την παρακολούθηση χρόνιων νοσημάτων.

Συγκεκριμένα, μιλώντας στην Επιτροπή ισχυρίστηκε πως η πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας μειώθηκε «γιατί υπήρχε πάρα πολύς φόβος για την προσέλευση στα νοσοκομεία». Ειδικά στο πρώτο κύμα, «είδαμε να μειώνονται πάρα πολύ οι επισκέψεις, όχι τόσο επειδή είχαν διακοπεί οι υπηρεσίες (...) όσο γιατί ο ίδιος ο κόσμος φοβόταν πάρα πολύ να πάει στο νοσοκομείο», ανέφερε. Οσο για τη σημερινή εικόνα, η αναπληρώτρια υπουργός εμφανίστηκε μάλλον ...αισιόδοξη, αφού έσπευσε να ανακοινώσει πως «η πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας έχει αποκατασταθεί για όλο τον κόσμο».

Προφανώς σε έναν άλλο, μαγικό κόσμο, που τον ξέρει μόνο η κυβέρνηση και όπου δεν υπάρχουν σχεδόν 200 διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, ούτε αναβολές του 80% των χειρουργείων ούτε αναμονή έως και μερικούς μήνες για ένα ραντεβού στα ιατρεία.

Γι' αυτό, εξάλλου, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι «όλα πάνε καλά» στο σύστημα Υγείας, η ίδια η υπουργός έσπευσε να υπογραμμίσει τη σημασία που έχουν οι «οδηγίες» που πρέπει να δίνονται σε όλους ώστε «να κάνουν και αυτοέλεγχο» και «να έχουν το νου τους για την υγεία τους», κάνοντας συστάσεις στην κατεύθυνση της «αυτοδιάγνωσης» και «αυτοφροντίδας» που προωθείται από την ΕΕ.

«Η εργασία, η κοινωνική στήριξη και το υψηλό εισόδημα είναι παράγοντες που ωφελούν το επίπεδο υγείας. Αντίθετα, η επισφαλής εργασία, το χαμηλό εισόδημα και η ελλιπής εκπαίδευση επιβαρύνουν την υγεία του πληθυσμού», παραδέχτηκε από την πλευρά της η υφυπουργός Εργασίας, Μ. Συρεγγέλα. Παίρνοντας τη σκυτάλη της κοροϊδίας και του εμπαιγμού, απαρίθμησε μια σειρά από κυβερνητικά μέτρα που όχι απλά δεν προασπίζουν τα δικαιώματα των γυναικών στη δουλειά, αλλά επεκτείνουν την «ευελιξία» στο όνομα της «ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής».

«Από τη στιγμή που η Υγεία είναι εμπόρευμα κι από την ώρα που μπαίνει το κέρδος στην ιατρική πράξη, στο φάρμακο, στο νοσοκομείο, στην τεχνολογία, δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει ταξική αντιμετώπιση των γυναικών. Αυτό δεν μπορούμε να το παραγνωρίσουμε ως ουσία», ξεκαθάρισε η Λιάνα Κανέλλη, βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της Επιτροπής.

Στην παρέμβασή της στάθηκε στην αντίληψη του Κόμματος για το δημόσιο σύστημα Υγείας και την ιδιαίτερη θέση που πρέπει να έχουν σε αυτό οι υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Χαρακτήρισε την πανδημία «ένα άθλιο, μοιραίο σχεδόν, μπλέντερ που ανακάτεψε αυτό που λέμε δημόσια υγεία», με αποτέλεσμα να φέρει στην επιφάνεια τα εκρηκτικά προβλήματα των μεγάλων ελλείψεων, τις συνέπειες της εισαγωγής ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία των νοσοκομείων και των άλλων δομών, τις επιπτώσεις της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας.

«Δεν γίνεται να ψάχνουμε φθηνές λύσεις και να κοστολογούμε την υγεία των γυναικών, να κοστολογούμε την πρόληψη», σημείωσε, στηλιτεύοντας την αντίληψη των κυβερνήσεων και της ΕΕ που βλέπουν τη χρηματοδότηση της Υγείας σε όλες τις βαθμίδες ως «κόστος» και συναρτούν κάθε σχετική δαπάνη με το «όφελος» που προσδοκούν από αυτή.

«Οταν το ΚΚΕ λέει λοιπόν δημόσιο σύστημα Υγείας και να προσέξουμε την Πρωτοβάθμια Υγεία, δεν εννοεί να κατεβάσουμε το κόστος. Δεν εννοεί να κάνουμε πρόληψη για να μη μας κοστίζει ακριβότερα η θεραπεία μετά», ανέφερε μεταξύ άλλων, αναδεικνύοντας τις σύγχρονες ανάγκες των γυναικών στην κοινωνική προστασία του γυναικείου οργανισμού και της μητρότητας.

Στην ίδια κατεύθυνση, επισήμανε τη γύμνια της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που γίνεται ακόμα πιο έντονη όταν στα κενά και τις ελλείψεις αντιπαρατεθούν οι ανάγκες των γυναικών για υπηρεσίες οικογενειακού προγραμματισμού, προγεννητικού ελέγχου, παρακολούθησης της εγκυμοσύνης. «Πείτε μου σε ποιο Κέντρο Υγείας υπάρχει οργανωμένο Γυναικολογικό Τμήμα, το οποίο να είναι εκτός από γυναικολογικό - ιατρικό και συμβουλευτικό, να βοηθά τη νέα κοπέλα που βρίσκεται με ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, με εχεμύθεια, με τρόπους συμβουλευτικούς ουσιαστικούς, με άλλα πράγματα;», αναρωτήθηκε ενδεικτικά.

Η βουλευτής του Κόμματος επισήμανε ακόμα τις επιπτώσεις που έχουν στη σωματική και ψυχική υγεία των γυναικών η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, η μόνιμη ανασφάλεια και αβεβαιότητα που αντιμετωπίζουν, η επέκταση της «ευελιξίας» αλλά και της τηλεργασίας. Οσον αφορά την τελευταία, στηλίτευσε το γεγονός ότι παρουσιάζεται συχνά ως μια μορφή εργασίας την οποία «προτιμούν» οι γυναίκες, την ίδια στιγμή που έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο χιλιάδες εργαζόμενες μητέρες.