Η ανεπάρκεια των Εστιών σε σχέση με τις τεράστιες ανάγκες των φοιτητών για στέγαση έχει οδηγήσει πολλές φορές τους φοιτητές στο αίτημα της υπενοικίασης ξενοδοχείων, και κατά καιρούς αυτό πράγματι έχει προχωρήσει. Μπορεί όμως να λειτουργήσει μόνο ως προσωρινή λύση, όταν παράλληλα υπάρχει ένα πρόγραμμα ανέγερσης σύγχρονων Εστιών για τη δωρεάν στέγαση όλων των φοιτητών που έχουν ανάγκη.

Η Μαρία Χρυσουλά, φοιτήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, περιγράφει την εμπειρία της από τη διαμονή σε ένα τέτοιο ξενοδοχείο, πριν πάρει δωμάτιο στη ΦΕΠΑ: «Το βασικότερο πρόβλημα στα ξενοδοχεία ήταν ότι ήμασταν μια ώρα μακριά από τη σχολή και ήταν τεράστια η ταλαιπωρία καθημερινά για παρακολούθηση μαθημάτων. Δεύτερον, το θέμα της σίτισης ήταν επίσης δύσκολο, καθώς δεν υπήρχε δυνατότητα σίτισης στο ξενοδοχείο, επομένως θα έπρεπε να πηγαινοερχόμαστε στο εστιατόριο της Φιλοσοφικής για ένα πιάτο φαγητό, αλλιώς δίναμε τα λεφτά μας στο ντελίβερι, αφού το ξενοδοχείο δεν πρόσφερε ούτε πρωινό. Μάλιστα στο δωμάτιο δεν υπήρχε καν χώρος για να αγοράσω π.χ. και να βάλω ένα φουρνάκι. Δεν υπήρχε η δυνατότητα να πλένουμε τα ρούχα μας, οπότε τα κάναμε όλα στο χέρι, στον νιπτήρα ενός μικρού μπάνιου. Ενα ακόμα τραγικό ήταν ότι δεν επιτρεπόταν να φιλοξενήσουμε στο δωμάτιο κανέναν, ούτε καν τους γονείς μας!

Μετά απ' όλα αυτά βγαίνει εύκολα το συμπέρασμα ότι ακόμα και να βρεθούν ξενοδοχεία για τη στέγαση των φοιτητών, και πάλι προκύπτουν μια σειρά προβλήματα.

Οι φοιτητές πρέπει να μένουν σε φοιτητικές εστίες που θα είναι κοντά στις σχολές τους, με φυσιολογικές συνθήκες διαβίωσης, όπως σίτιση. Δεν είναι δυνατόν ολόκληρο ΕΚΠΑ να εξαρτάται από τη διάθεση των ιδιωτών και των ξενοδόχων, αν θα θελήσουν να στεγάσουν φοιτητές, σε ποιες συνθήκες κ.λπ.».