«Ο Χώρος Εποπτευόμενης Χρήσης (ΧΕΧ) του ΟΚΑΝΑ στην Αθήνα είναι μία πραγματικότητα, που θα δώσει λύση στο πρόβλημα (...) Πλέον οι εξαρτημένοι συνάνθρωποί μας θα μπορούν με ασφάλεια, με εποπτεία, με καθαρά σύνεργα προασπίζοντας την ατομική τους υγεία αλλά και τη δημόσια υγεία (...) Σήμερα η μείωση της βλάβης εδραιώνεται», ισχυρίστηκε ο πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ, Αθ. Θεοχάρης, στα εγκαίνια του πρώτου ΧΕΧ στην Ελλάδα, ανακοινώνοντας παράλληλα τη διεύρυνση του πλαισίου χορήγησης ναλοξόνης και την ίδρυση και λειτουργία ακόμη 5 κινητών ΧΕΧ σε συνεργασία με τον δήμο Αθηναίων.

Να σημειωθεί ότι εδώ και 25 χρόνια ο ΟΚΑΝΑ δεν έχει δώσει ποτέ στοιχεία για την αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων χορήγησης υποκατάστατων - και ο λόγος που δεν το κάνει είναι επειδή δεν υπάρχουν παρά ελάχιστοι άνθρωποι που έχουν απεξαρτηθεί. Ωστόσο, η αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητα των «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων, με ποσοστά επιτυχίας πάνω από 70%, επιβεβαιώνει ότι η απεξάρτηση είναι εφικτή αν υπάρχουν οι απαιτούμενες σύγχρονες δημόσιες και δωρεάν δομές, με το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό και επαρκή κρατική χρηματοδότηση.

Αντ' αυτού, όλες οι κυβερνήσεις και οι διορισμένες διοικήσεις του ΟΚΑΝΑ (πλέον και του ΚΕΘΕΑ) επικαλούνται για ανθρώπους ανήμπορους να προστατεύσουν τον εαυτό τους «το δικαίωμα του κάθε ατόμου να κάνει επιλογές αναφορικά με την υγεία και τη ζωή του», στην κατεύθυνση της «ατομικής ευθύνης», που απαλλάσσει το κράτος από την ευθύνη για την οργάνωση και χρηματοδότηση της πρόληψης, της θεραπείας και της επανένταξης.

Η συζήτηση για την εφαρμογή του μέτρου των ΧΕΧ στην Ελλάδα έχει ανοίξει εδώ και 15 χρόνια από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ. Με επιστημονικοφανείς «αναλύσεις» οι άνθρωποι που βρίσκονται στη χρήση παρουσιάζονται ως «τελειωμένη υπόθεση» και σπρώχνονται στους χώρους «ελεγχόμενου θανάτου».

Με βάση πάντως την εμπειρία από την ΕΕ, όπου λειτουργούν 78 «shooting rooms» («χώροι να τρυπιέσαι» ή ΧΕΧ), εκ των οποίων οι 45 βρίσκονται στην Ολλανδία, δεν προκύπτει από πουθενά η αποτελεσματικότητα αυτού του μέτρου, τόσο ως προς τη μείωση της χρήσης, όσο και ως προς τη μείωση των θανάτων. Αντίθετα, καταγράφεται σταθερά αύξηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών, ενώ δεν υπάρχει αντίκρισμα στην ένταξη χρηστών σε πρόγραμμα θεραπείας.