Στη ζωή, το έργο και τη δράση του Ι. Β. Στάλιν αναφέρεται με σχετική επιστολή του και με αφορμή την επέτειο του θανάτου του, στις 5 Μάρτη 1953, ο αναγνώστης μας Νίκος Νταμπίκης. Ενώ ο αγωνιστής Νίκανδρος Κεπέσης γράφει για το βιβλίο του Στάλιν «Τα οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ».

Γράφει, ανάμεσα στα άλλα, ο Ν. Νταμπίκης: «... Ο Ι. Β.Στάλιν ήταν στενός συνεργάτης του Β. Ι. Λένιν και άξιος και σταθερός συνεχιστής του έργου του. Από τα νεανικά του χρόνια ανέπτυξε μια αξιόλογη επαναστατική δράση στην Υπερκαυκασία και στο σοσιαλδημοκρατικό εργατικό Κόμμα της Ρωσίας, όπου μπαίνει επικεφαλής της ομάδας της Τιφλίδας. Στηρίζει με θέρμη, ζήλο και πίστη τις λενινιστικές αρχές και ιδέες και παίρνει μέρος στην επανάσταση του 1905. Επανειλημμένα συλλαμβάνεται και εξορίζεται πολλές φορές μα, πάντα, δραπετεύει από την εξορία. Εκεί έγραψε το βιβλίο του: "Ο Μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα". Είναι γνωστή η συνεισφορά του Στάλιν στην αντιμετώπιση του εθνικού ζητήματος, στην αντιμετώπιση των ανισοτήτων και της καταπίεσης των λαών του πολυεθνικού κράτους με την πολιτική του ΚΚΣΕ.

Στην επανάσταση του Οχτώβρη του 1917, ο Ι. Β. Στάλιν πήρε ενεργό και δραστήριο μέρος, όντας μέλος του ΠΓ, μέλος του επαναστατικού Συμβουλίου και μέλος της πρώτης σοβιετικής κυβέρνησης σαν λαϊκός επίτροπος των εθνοτήτων. Μετά το θάνατο του Λένιν, επικεφαλής της καθοδήγησης της νεαρής τότε Σοβιετικής Δημοκρατίας, έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στο δυνάμωμα της οικονομικής και αμυντικής ισχύος της. Ανειρήνευτος ήταν ο αγώνας του ενάντια στις οπορτουνιστικές απόψεις, ενώ τα ηγετικά του προσόντα φάνηκαν πιο καθαρά στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

Ο Στάλιν έγραψε σειρά βιβλίων. Παρά τα όσα τον κατηγορούν, μετά το θάνατό του, προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στο σοβιετικό κράτος, στο λαό του, στο Διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα, στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες των λαών».

Αναφερόμενος, ειδικότερα, στο βιβλίο του Στάλιν: «Τα οικονομικά προβλήματα στο σοσιαλισμό» και πιο συγκεκριμένα στο σημείο που πραγματεύεται «το χαρακτήρα των οικονομικών νόμων του σοσιαλισμού», ο Νίκανδρος Κεπέσης επισημαίνει:

«... Ο μαρξισμός, υποστήριζε ο Στάλιν, θεωρεί ότι: Οι νόμοι της πολιτικής οικονομίας του Σοσιαλισμού της ΕΣΣΔ είναι αντανάκλαση της αντικειμενικής νομοτέλειας, στα κεφάλια των ανθρώπων. Οι νόμοι αυτοί είναι αντικειμενικοί. Δε δημιουργούνται ούτε μετασχηματίζονται από τους ανθρώπους, σ' αντίθεση με όσα υποστηρίζουν οι δυο αυτοί σύντροφοι οικονομολόγοι που με όσα υποστηρίζουν μπαίνουν στο δρόμο του "υποκειμενικού ιδεαλισμού". "Φυσικά οι άνθρωποι μπορούν ν' ανακαλύψουν αυτή την αντικειμενική νομοτέλεια και να τη γνωρίσουν. Και στηριζόμενοι σ' αυτήν, να τη χρησιμοποιήσουν για το συμφέρον της κοινωνίας. Ομως δεν μπορούν ούτε να τη "δημιουργήσουν" ούτε να τη "μετασχηματίσουν"... Και ο Στάλιν προχωρεί:

"Ας υποθέσουμε ότι παραδεχόμαστε για μια στιγμή την άποψη της λαθεμένης θεωρίας, που αρνιέται την ύπαρξη αντικειμενικής νομοτέλειας στην οικονομική ζωή στο σοσιαλισμό και που διακηρύχνει ότι υπάρχει δυνατότητα να "δημιουργηθούν" οικονομικοί νόμοι ή να "μετασχηματιστούν" οικονομικοί νόμοι. Πού θα κατέληγε κάτι τέτοιο; θα κατέληγε -λέει ο Στάλιν- στο να πέσουμε στο βασίλειο του χάους... Θα κατέληγε στο να καταργήσουμε την πολιτική οικονομία σαν επιστήμη, γιατί η επιστήμη δεν μπορεί να ζήσει και να αναπτυχθεί χωρίς να παραδεχτεί ότι υπάρχουν οι αντικειμενικές νομοτέλειες αυτές, χωρίς να μελετάει τις νομοτέλειες αυτές. Και αν καταργήσουμε την επιστήμη, θα χάναμε τη δυνατότητα να προβλέψουμε την πορεία των οικονομικών γεγονότων στην οικονομική ζωή της χώρας. Θα χάναμε δηλαδή τη δυνατότητα να ασκήσουμε και την πιο στοιχειώδικη οικονομική καθοδήγηση"... Αυτό τελικά έγινε μετά το θάνατό του... και φθάσαμε στη διάλυση της ΕΣΣΔ με την επέλαση της αντεπανάστασης.

Θα ήθελα μέσα από την καρδιά μου να συστήσω στους νέους κομμουνιστές να αγοράσουν το βιβλίο κι όχι μόνο να το μελετήσουν κατά μόνας αλλά και με παρέες να το συζητούν κεφάλαιο με κεφάλαιο».