Είμαι ξενοδοχοϋπάλληλος και δούλευα κατά καιρούς σε διάφορα ξενοδοχεία. Την περίοδο 1994-1996, εργάστηκα ως μαγείρισσα εποχιακά, στο ξενοδοχείο ΚΑΒΟΣ ΒΑΥ, στην Ικαρία.

Δυστυχώς, χωρίς να παίρνω τις αποδοχές που έπρεπε σύμφωνα με τις ώρες που εργαζόμουν(12-14 ώρες καθημερινά και όλες τις Κυριακές), όταν διεκδίκησα τα χρήματα που έπρεπε να είχα πάρει, δεν ξαναπροσλήφθηκα στη δουλιά. Την επόμενη σεζόν διεκδίκησα δικαστικά αυτά που δικαιούμουν.

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Σάμου, από το Μάη του 2000, έχει βγάλει απόφαση, να μου καταβάλει ο εργοδότης μου τα δεδουλευμένα, δηλαδή 6,5 εκατομμύρια δραχμές. Τα 3,5 εκατ. υποχρεούνταν να τα δώσει αμέσως και για τα άλλα 3 εκατ. είχε τη δυνατότητα να κάνει έφεση, όπως και έκανε.

Εχουν περάσει δυο χρόνια και ακόμα δεν έδωσε ούτε δραχμή. Στην έφεση επικαλείται νόμους καινούριους (68/2001-ΑΠ 679/2001 αδημοσ.) και ονομάζει τις υπερωρίες υπερεργασίες και γι' αυτό, λέει, δε δικαιούμαι αμοιβή.

Εγώ κάνω αυτόν τον αγώνα και για μένα, αλλά και για ν' ανοίξει ο δρόμος προς τη σωστή ενημέρωση όλων των εργαζομένων στα ξενοδοχεία της Ικαρίας. θα συνεχίσω και πιστεύω ότι θα δικαιωθώ και στο Εφετείο. Διά της δικαστικής οδού, πήρα και τα ένσημά μου(280), που δε μου τα έβαζε κανονικά ο εργοδότης μου.

Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι μου συμπαραστάθηκαν, συνάδελφους και φορείς(Σωματείο Μαγείρων Αθήνας, Νέα Ικαρία).