Με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων του Πτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Αρτας πραγματοποιήθηκε η 24ωρη απεργία που προκήρυξε το Σωματείο τους από τα μεσάνυχτα του περασμένου Σαββάτου. Η απεργία έγινε μετά από Γενική Συνέλευση του Σωματείου, σε συνέχεια και κλιμάκωση της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης στις 9 Νοέμβρη. Συγκεκριμένα, η ΓΣ αποφάσισε 24ωρη προειδοποιητική απεργία με αιτήματα 20% αύξηση στους μισθούς, καταβολή των επιδομάτων γάμου και ανθυγιεινής εργασίας, καταβολή τριετιών για τους εργαζόμενους που προσλήφθηκαν μετά το 2012 και διατήρηση των θέσεων εργασίας. Παράλληλα έπεσε στο κενό η προσπάθεια της εργοδοσίας να ακυρώσει με ασφαλιστικά μέτρα την απεργία, την Παρασκευή, με την απόρριψή τους από το Μονομελές Πρωτοδικείο Αρτας.

Το πρωί του Σαββάτου οι εργάτες συγκεντρώθηκαν έξω από το εργοστάσιο, με τη συμπαράσταση εκπροσώπων από το Εργατικό Κέντρο Αρτας. Στη Γενική Συνέλευση που έγινε έξω από την επιχείρηση, πρόσθετα με τα αιτήματά τους οι εργαζόμενοι έθεσαν ζήτημα υπεράσπισης του 8ωρου, αφού έχει παγιωθεί η 10ωρη εργασία, σύμφωνα με τις προβλέψεις του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη. Ο πρόεδρος του Σωματείου, Παναγιώτης Κυρτσιάς, πρότεινε τη συνέχιση του αγώνα με τη λήψη απόφασης για νέα 48ωρη απεργία αν η διοίκηση της επιχείρησης δεν απαντήσει ικανοποιητικά στα αιτήματα του Σωματείου μέχρι τα μέσα Γενάρη, πρόταση που υπερψηφίστηκε ομόφωνα. Αντίστοιχα, ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αρτας, Γιώργος Αλιφτήρας, μετέφερε την αποφασιστική στήριξη του ΕΚ στον αγώνα των εργαζομένων.

Ακολούθησε συνάντηση του Σωματείου και μελών του ΔΣ του ΕΚ Αρτας με τη διοίκηση της εταιρείας, όπου ο διευθυντής σε έντονο ύφος απαίτησε από τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη στους στόχους της εταιρείας, με πρόσχημα ότι πρόκειται για «συνεταιρισμό μικρών πτηνοτρόφων» που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, «δεν είναι αντίπαλοι, είναι μια οικογένεια». Οι εργαζόμενοι απάντησαν μαχητικά ότι η υπομονή τους εξαντλήθηκε, η επιχείρηση καταγράφει συνεχείς χρονιές κερδοφορίας χωρίς να κερδίζουν τίποτα, ενώ είναι αυτοί που έκαναν πίσω από τις ανάγκες τους, αποδεχόμενοι τις μειώσεις μισθών την προηγουμένη δεκαετία, με την ένταξη της επιχείρησης στο καθεστώς εκκαθάρισης χρεών.