Συνεχίζονται οι συγκλονιστικές καταθέσεις στη δίκη για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, τον Ιούλη του 2018 με 104 νεκρούς, επιβεβαιώνοντας την ανυπαρξία μηχανισμού πρόληψης και έγκαιρης αντιμετώπισης της φωτιάς, απόρροια της διαχρονικής υποβάθμισης των υπηρεσιών δασοπροστασίας και πυρόσβεσης.

Χτες στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο η Γεωργία Ξυραφάκη και ο Γιάννης Φιλιππόπουλος περιέγραψαν τις τραγικές στιγμές που έζησαν κατά την πυρκαγιά αναζητώντας τους ηλικιωμένους γονείς του δεύτερου και τις 9χρονες δίδυμες κόρες τους, Σοφία και Βασιλική, πορτρέτα των οποίων είχαν τοποθετηθεί στα κάγκελα μπροστά από την αίθουσα του δικαστηρίου.

Η μητέρα τους, Γεωργία, εξιστόρησε πώς βρήκε τελικά νεκρά τα κορίτσια της, αγκαλιασμένα με τους δύο παππούδες τους, στο οικόπεδο της οικογένειας Φράγκου. Αναφέρθηκε επίσης σε όσα έγιναν τις ώρες που ακόμα αναζητούσαν τα παιδιά τους, όταν είδαν σε βίντεο που κυκλοφόρησε στα μέσα ενημέρωσης δύο παιδιά που τους έμοιαζαν. «Μας είπαν πως υπήρχαν πολλά παιδάκια όντως στο πρώτο αλιευτικό, αλλά δεν είχαν καταγράψει ονόματα. Εκεί αναπτερώθηκε το ηθικό μας, είπαμε θα τα βρούμε τα παιδιά μας, κάποιος θα τα έχει φροντίσει. Πήγαμε στο αστυνομικό τμήμα και προσπαθούσαμε να μάθουμε κι εκεί πληροφορίες».

Απ' την πλευρά του ο Γιάννης, πατέρας των κοριτσιών και γιος των δύο ηλικιωμένων, είπε χαρακτηριστικά: «Εκαναν προσπάθειες να με σταματήσουν, αλλά μόνο αν με πυροβολούσαν θα με σταματούσαν. Ηταν παντού φωτιά, απελπίστηκα, γύρισα μήπως βρω κάποιον να ρωτήσω. Δεν υπήρχε Πυροσβεστική, αστυνομία. Δεν έβρισκα κανέναν. Εκεί στον δρόμο υπήρχε ένα βενζινάδικο στη Ραφήνα και τους λέω, τι κάνετε εδώ, φύγετε, είναι επικίνδυνο. Εγώ που είμαι ένας απλός πολίτης, και τους έδιωξα. Κατέβηκα στο λιμάνι της Ραφήνας τους έψαχνα, τίποτα...». Και συνέχισε: «Μας έστειλαν στο Γουδί. Τρέχουμε στο Γουδί, μπαίνουμε μέσα και μας άρχισαν διάφορα. Λέω, ψάχνουμε τα δίδυμα παιδιά μας και τους γονείς μας, πείτε μας τι πρέπει να κάνουμε». «Στο οικόπεδο με τα 26 πτώματα ήταν το πρώτο αμάξι του πατέρα μου, αφού έκαναν έρευνες βρήκαν μία άμορφη μάζα, η μανούλα μου από κάτω, τα κορίτσια στη μέση και τον πατέρα μου από πάνω. Υποψιαστήκανε πως πρόκειται για την οικογένειά μου, αλλά έπρεπε να το αποδείξουν με DNA», είπε σε άλλο σημείο της κατάθεσης του ο κ. Φιλιποπουλος και πρόσθεσε: «Χάρη στην σύζυγό μου και την αγάπη που μας ενώνει είμαι ακόμα ζωντανός. Μπορέσαμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας, μισοί πεθαμένοι, μισοί καμένοι, μισοί ζωντανοί. Τους πήγαν σε επικίνδυνο μέρος, χωρίς να υπολογίσουν τις συνέπειες. Η δική μου οικογένεια πήγε τσάμπα... Αυτό το χωράφι θα μείνει ένα νεκροταφείο. Εάν εκείνη η μέρα δεν ήταν Δευτέρα και ήταν Κυριακή, θα είχαμε χιλιάδες θύματα».

Με το βραχιόλι της μητέρας της στο χέρι κατέθεσε και η αδελφή του Γ. Φιλιππόπουλου, Ελένη: «Πήγα σε εκείνο το οικόπεδο. Γύρω από εκεί θάνατος, όλα καμένα. Οι σοροί τους βρέθηκαν 122 μέτρα από το αμάξι, που σημαίνει ότι τρέξανε να πάνε προς την πορτούλα προς τη θάλασσα. Ο πατέρας μου μέχρι εκείνη τη στιγμή πήγε από πάνω τους για να τους προστατέψει»...

Στη δίκη κατέθεσε επίσης η Βαρβάρα Γεωργακοπούλου, που έχασε τον σύζυγό της, λέγοντας ότι δεν υπάρχει χειρότερο αίσθημα από το να αφήνεις πίσω σου τον άνθρωπό σου νεκρό. «Δεν μπορώ να τον αφήσω, τους λέω. Μου λένε "δεν γίνεται, να μείνετε, έχουμε εντολή να εκκενώσουμε την ακτή"...».

Τέλος η Ειρήνη Ορφανού, που έχασε την αδερφή της, ανέφερε: «Ολα αυτά τα χρόνια υπήρχαν πολλές φωτιές, αλλά επί της Μαραθώνος πάντα υπήρχαν πυροσβεστικά. Εκείνη τη μέρα η αδερφή μου ήταν μόνη της. Δεν υπήρχε άνθρωπος να πάει να τη βοηθήσει. Κατέβηκε τα σκαλιά και εκεί έμεινε»...