Την Κυριακή 22 Γενάρη, στις 9.30 το βράδυ, οι «Alcedo Folk Band» δίνουν ραντεβού στο «Six dogs» (Αβραμιώτου 6-8, Αθήνα), για να παρουσιάσουν το πρώτο τους μουσικό άλμπουμ. Δέκα ξεχωριστά και ιδιαίτερα τραγούδια επιλεγμένα με άποψη, μέσα από το πολύ ευρύ ρεπερτόριό τους. Mε χαρακτήρα «πολυεθνικό» (multi ethnic) και χρώματα ποικίλα από «πατρίδες χωρίς σύνορα», οι «Alcedo» ανακαλύπτουν ομοιότητες και χτίζουν πάνω σε αυτές τη μουσική τους...

Με αφορμή την παρουσίαση του πρώτου τους δίσκου μιλήσαμε με τον Στέφανο Χατζηαναγνώστου, μέλος του συγκροτήματος.

-- Ο καθένας σας έχει τη δική του πορεία στον χώρο της μουσικής. Τι είναι αυτό που σας οδήγησε να φτιάξετε και την μπάντα;

-- Σίγουρα μια κοινή καλλιτεχνική ανάγκη. Εχουμε διαφορετικές αφετηρίες σαν καλλιτέχνες και σαν άνθρωποι, άλλοι είμαστε περισσότερο της κλασικής παιδείας και άλλοι μάθαμε να παίζουμε «στην πιάτσα» που λέμε. Ολοι έχουμε κοινή αγάπη για τη μουσική και διαφορετική αισθητική αντίληψη. Βρήκαμε όμως πολύ γρήγορα τα κοινά μας πατήματα μέσα σε αυτή την ομάδα. Το πάντρεμα των ήχων κλασικών οργάνων όπως το φαγκότο, το βιολί, η τούμπα και το φλάουτο με την παραδοσιακή μουσική (folk music) μας έκανε όλους ξανά παιδιά που ανακαλύπτουν τα νέα τους «παιχνίδια». Αυτά τα παιδιά που όλοι έχουμε μέσα μας, μετατράπηκαν σε μια ιδιαίτερη μουσική παρέα, όπου όλοι μας βρήκαμε δημιουργικό και εκφραστικό καταφύγιο. Ανακαλύψαμε αυτά που μας ενώνουν σαν μουσικούς, σαν καλλιτέχνες και σαν ανθρώπους, σε μια εποχή που θέλει να προβάλει αυτά που χωρίζουν τον κόσμο.

-- Πείτε μας λίγα λόγια για το περιεχόμενο του δίσκου...

-- Είναι η πρώτη μας δισκογραφική απόπειρα. Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από αυτό που χαρακτηρίζει τη μουσική μας, δηλαδή την παραδοσιακή μουσική από όλο τον κόσμο. Ο δίσκος περιλαμβάνει 10 τραγούδια, επιλογές από τις ρίζες διαφόρων λαών, με ιδιαίτερο βάρος στο ελληνικό στοιχείο. Εμφανώς αλλαγμένα υπό το πρίσμα της δικής μας άποψης, θα δείτε ένα μεσαιωνικό μαδριγάλι να παντρεύεται με ένα κρητικό πεντοζάλι, θρακιώτικους σκοπούς να συνομιλούν με άλλες μουσικές, σεφαρδίτικα τραγούδια, νησιώτικα, μικρασιάτικα, με απροσδόκητη ενορχήστρωση, και κάπου να κάνει την εμφάνισή του και ο Μπαχ...

Ο δίσκος μας λέγεται «Το Αμίλητο Κουτί» και έχει πάρει το όνομά του από το ομώνυμο τραγούδι που έχουμε, βασισμένο σε μια αναγεννησιακή μελωδία. Να πούμε ότι σε φυσικό προϊόν δεν έχουμε βγάλει cd, αλλά ένα πολύ όμορφο ξύλινο κουτάκι (αμίλητο) με booklet και ένα USB stick που περιέχει μέσα το υλικό του άλμπουμ, αδημοσίευτα βίντεο από συναυλίες μας και μερικές εκπλήξεις... Θα μπορέσετε να το βρείτε στην παρουσίασή μας, που θα κάνουμε στις 22 Γενάρη στο «Six Dogs», με ελεύθερη είσοδο.

-- Ενα μουσικό άλμα στον χρόνο, τις χώρες και τα διαφορετικά είδη. Εχει τελικά «σύνορα» η μουσική;

-- Μάλλον η σωστή απάντηση είναι και ναι και όχι. Η μουσική γεννιέται σε έναν τόπο και εκφράζει τη ζωή του. Πώς αγαπούν οι άνθρωποι, πώς πενθούν, πώς γλεντάν. Αυτό όμως δεν μπορεί να την περιορίσει. Εδώ είναι η υπέρβαση που βρίσκουμε εμείς στο όλο εγχείρημα. Ζούμε σε μια εποχή που κανείς μπορεί πιο εύκολα να συναντηθεί με την παράδοση άλλων λαών, να εμπνευστεί από αυτούς, να συγκινηθεί, να ταρακουνηθεί από την τέχνη τους. Και δυστυχώς αυτή η ευκολία αξιοποιείται από μια βιομηχανία που παράγει έναν πολιτισμό προσβλητικό προς τον ίδιο τον άνθρωπο. Εμείς επιλέγουμε τον δρόμο μιας Τέχνης που να ενώνει, να ενώνει ανθρώπους με κοινά βιώματα, να ενώνει λαούς που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Οπως μπορεί ένας άνθρωπος που γεννήθηκε σε έναν τόπο να εμπνεύσει με τη ζωή του και το έργο του ολόκληρο τον πλανήτη, έτσι και μια μουσική. Κάπου γεννιέται, αλλά μπορεί να συγκλονίσει παντού. Από αυτήν τη σκοπιά δεν έχει σύνορα η μουσική.

-- Ο δίσκος παρουσιάζεται σε μια συγκυρία που υπάρχουν πολλές κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών για το ΠΔ85...

-- Δεν μπορεί το 2023 στην Ελλάδα να μην υπάρχει ένα ολοκληρωμένο σύστημα μουσικής εκπαίδευσης αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, με ενιαίο πρόγραμμα σπουδών, που θα μορφώνει ολόπλευρα τους νέους καλλιτέχνες. Ο λαός μας δεν χρειάζεται απλά τεχνίτες, ούτε μόνο εξειδικευμένους μουσικούς εκτελεστές, χρειάζεται ολόπλευρους καλλιτέχνες με γνώση και μόρφωση. Καλλιτέχνες που να εμπνέουν ανθρώπινα ιδανικά, να τραγουδούν της ζωής τα όμορφα αλλά και τα δύσκολα. Ας σκεφτούμε ποιον πολιτισμό εξυπηρετεί η υποβάθμιση των καλλιτεχνικών σπουδών. Θα πούμε μόνο πως ο αμόρφωτος μουσικός, όσες δεξιότητες και να αποκτήσει, δεν θα αποκτήσει αντίσταση στην τάση μιας πολιτιστικής βιομηχανίας που παράγει τη μισανθρωπιά, τον μισογυνισμό, την ασχήμια, τον εγωισμό και μάλιστα πολλές φορές στο όνομα της προόδου.

Φυσικά συντασσόμαστε με τα σωματεία μας, που παλεύουν αυτές τις μέρες κόντρα στο ΠΔ85 για μια αληθινή αναβάθμιση των σπουδών μας.

-- Και τα επόμενα σχέδια;

-- Είμαστε ήδη έτοιμοι για τις επόμενες ηχογραφήσεις, με αποκλειστικά δική μας μουσική. Πέρα από αυτό, το δημιουργικό κομμάτι δηλαδή, ελπίζουμε να παίξουμε πολλές φορές ζωντανά εντός και εκτός συνόρων, καθώς είναι αυτό που μας δίνει πραγματική ευχαρίστηση. Στις ζωντανές εμφανίσεις αντιλαμβάνεσαι την ουσία της μουσικής όταν την βιώνεις επιτόπου εκείνη τη στιγμή. Είναι κάτι ανεπανάληπτο.