Συντάξεις για όλους

Β. Αρχανιώτης και Γ. Βασιοκώστας, Πρόεδρος και Γραμματέας αντίστοιχα του Παραρτήματος Σπερχειάδας της ΠΕΑΤΑΘ.

(προς την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ). Στα πάνδεινα που πέρασε ο ελληνικός λαός κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής 1941-1945, προστέθηκαν και εκείνα που γνώρισαν οι αγωνιστές από τις μισαλλόδοξες κυβερνήσεις που επικράτησαν μετά τη Βάρκιζα, με τη βοήθεια και προτροπή των Εγγλέζων. Ξυλοδαρμοί, σκοτωμοί, φυλακίσεις, εξορίες, στρατοδικεία, κοινωνικά φρονήματα, ανάγκασαν τους αγωνιστές να πάρουν πάλι τα βουνά...

Και πέρασαν τα χρόνια, τα δύσκολα χρόνια, ώσπου ήρθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έλεγε ότι ήταν σοσιαλιστικό και υποσχέθηκε συντάξεις σ' όλους τους αντιστασιακούς. Ομως μέχρι σήμερα, η υπόσχεση για συντάξεις, δεν ολοκληρώθηκε για όλους. Πήραν μερικοί, όχι όμως όλοι. Και ρωτούμε γιατί; Επίσης θεωρούμε αντισυνταγματικό τον νόμο, με τον οποίο οι συντάξεις των αντιστασιακών δεν παίρνουν αύξηση, όπως όλων των άλλων συνταξιούχων. Πολλές διαμαρτυρίες έχουν γίνει μέχρι σήμερα, αλλά οι αρμόδιοι μας εμπαίζουν. Δεν αρκεί μόνο το Μετάλλιο Ανδρείας που μας έδωσαν, πρέπει να δικαιωθούμε και υλικά, όπως μας έχουν υποσχεθεί. Απαιτούμε συντάξεις σε όλους τους Αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.

Η Ρωσία σήμερα

Μιχάλης Σάρδης, Αθήνα. Διαβάζοντας το άρθρο του Β. Φυτσιλή (12-3-02), που αναφέρεται στα όσα φρικιαστικά συμβαίνουν σήμερα στη μεγάλη χώρα του Λένιν, του Γκόργκι, του Γκαγκάριν και πολλών άλλων πρωτοπόρων Σοβιετικών ανθρώπων, ο νους μου δεν μπορεί να μην πάει στον μεγάλο ηγέτη τον Στάλιν, τον άνθρωπο που παρέλαβε τη Ρωσία με το ξύλινο άροτρο και την «έβγαλε» στο διάστημα. Τον μεγαλοφυή τιμονιέρη και νικητή του φασισμού, του δημιουργού της υπερδύναμης, του προστάτη των φτωχών και καταφρονεμένων. Του ανθρώπου που το όνομά του ήταν δεύτερο στην πολεμική ιαχή του σοβιετικού στρατιώτη: «Για την πατρίδα, για τον Στάλιν, εμπρός..»

Εζησα το θάνατο του Στάλιν. Μόλις ο κόσμος το πληροφορήθηκε, άφησε τις δουλιές του κι έτρεχε στους δρόμους αλλόφρων, κλαίγοντας. Ο καθένας ζητούσε από τον διπλανό του στήριγμα και όλοι μαζί κατευθύνονταν προς το άγαλμά του. Από το στόμα των πιο πολλών άκουγες τη φράση:«Τώρα τι θα γίνουμε;» Η έλλειψη του Στάλιν και κατοπινής αντάξιας με αυτόν ηγεσίας, έφερε τη σημερινή κατάντια της πρώην μεγάλης Σοβιετικής Ενωσης.

Ντροπή

Γιώργος Παυλής, Καρλόβασι Σάμου. Τα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, με την ανοχή των αρμοδίων της κυβέρνησης, χάριν του κέρδους, έχουν αφηνιάσει. Και αυτό βέβαια το κατάντημα, δεν είναι ξαφνικό, ήρθε σιγά-σιγά, ώστε σήμερα πια να απολαμβάνουμε τα κάθε είδους σκουπίδια big brother κτλ. Δεν τα βλέπει αυτά η κυβέρνηση ώστε να βάλει επιτέλους... χειρόφρενο; Ολα αυτά, ξεμυαλίζουν τη νεολαία, την αποχαυνώνουν ούτως ώστε να μην μπορεί να σκέπτεται και να αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον. Πόσο «στοργική» σκέπτομαι είναι η εξουσία προς τη νεολαία μας, για όλους έχει και κάτι «καλό» να χαρίσει. Ναρκωτικά, ανεργία, αποβλάκωση, και υποσχέσεις για γρήγορη και εύκολη «αποκατάσταση». Ντροπή!