Τα τελευταία χρόνια - και παρά τις ανέξοδες «κορόνες» της τέως και νυν πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ περί «αειφορίας», «βιώσιμης ανάπτυξης» και άλλων τέτοιων περισπούδαστων αναλύσεων - μόνιμο μέλημα της κυβέρνησης δεν είναι άλλο από το πώς θα αφαιρέσει και τα λιγοστά χαλινάρια από την όρεξη των ποικίλων εκπροσώπων της άρχουσας τάξης, για πλήρη ασυδοσία σε βάρος του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των κατοίκων της χώρας.

Τους ασκούς του Αιόλου, για την επίθεση κατά του περιβάλλοντος, άνοιξε διάπλατα η περιβαλλοντοκτόνα αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος. Από κει και πέρα, ακολούθησαν: Ο νόμος που επιτρέπει την τσιμεντοποίηση των αιγιαλών και των παραλιών της χώρας. Ο νόμος περί δήθεν «βιώσιμης ανάπτυξης της Αττικής», που μετατρέπει ολόκληρο το Λεκανοπέδιο σε μια απέραντη βιομηχανική περιοχή. Οι νόμοι για τα Ολυμπιακά έργα, με βάση τους οποίους και στο όνομα του ...αθάνατου ολυμπιακού πνεύματος αφανίζονται δασικές εκτάσεις και ελεύθεροι χώροι, μπαζώνονται θάλασσες και καταστρέφονται αρχαιολογικά μνημεία.

Η συνέχεια της κυβερνητικής αυτής λαίλαπας κατά του περιβάλλοντος γράφεται αυτές τις μέρες στη Βουλή, με το διαβόητο νομοσχέδιο για τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και την οριοθέτηση των ρεμάτων. Με το νομοσχέδιο αυτό, ούτε λίγο - ούτε πολύ, γίνεται «φύλλο και φτερό» ακόμη και αυτός ο νόμος 1650/86, που βεβαίως δεν αρκούσε για την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά ήταν και μοναδικός νόμος, που έθετε έστω κάποιους κανόνες περιορισμένης προστασίας του.

Με το νομοσχέδιο αυτό - και με πρόσχημα τη συμμόρφωση με συγκεκριμένες Οδηγίες της ΕΕ, οι οποίες, μάλιστα, βρίσκονται σε διαδικασία αναθεώρησης επί το αυστηρότερον - καταργείται η διαδικασία της προέγκρισης χωροθέτησης για τις πιο ρυπογόνες δραστηριότητες και αντικαθίσταται με μια απλή διεκπεραιωτικού χαρακτήρα διαδικασία. Με τον τρόπο αυτό, μπαίνει φραγμός στις ενοχλητικές για την κυβέρνηση και το μεγάλο κεφάλαιο προσφυγές στο ΣτΕ των κατοίκων σε ένα πρώιμο στάδιο, δηλαδή πριν ακόμη οριστικοποιηθεί η χωροθέτηση.

Με το ίδιο νομοσχέδιο, ανοίγει διάπλατα το «παράθυρο» για νομιμοποιήσεις μπαζωμάτων και οικοπεδοποιήσεις των ρεμάτων, καθώς προβλέπεται η τμηματική οριοθέτησή τους με διαδικασίες εξπρές ακόμη και από ...ιδιώτες! Και σαν να μην έφταναν αυτά, με διάφορες (ν)τροπολογίες στο ίδιο νομοσχέδιο επιχειρείται: Η αύξηση των συντελεστών δόμησης για τα Ολυμπιακά έργα, προκειμένου να επωφεληθούν οι ιδιώτες κατασκευαστές. Παρέχονται ανεξέλεγκτες εμπορικές χρήσεις στους σταθμούς του μετρό, επιβαρύνοντας τις γύρω περιοχές.

Δυστυχώς, η καταστροφική μανία της κυβέρνησης κατά του περιβάλλοντος θα έχει και συνέχεια. Το μαρτυρούν το νομοσχέδιο περί μεταφοράς συντελεστή δόμησης που ανακοινώθηκε και το δασοκτόνο νομοσχέδιο, που βρίσκεται στα σκαριά. Μήπως ήρθε η ώρα για τη λαϊκή αντεπίθεση και στον τομέα αυτόν; Αφορά, άλλωστε, το πιο σημαντικό αγαθό: Την υγεία μας.