Ηταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Αυτό θυμίζει η προσπάθεια της κυβέρνησης με τη βοήθεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ και των μέσων ενημέρωσης, να πείσει την «κοινή γνώμη» ότι η πολιτική της για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος όχι μόνο δε στρέφεται κατά των εργαζομένων, αλλά αντιθέτως ενισχύει τις παροχές και τα δικαιώματά τους. Τα μεγάλα συλλαλητήρια της περασμένης βδομάδας που οργάνωσαν σ' όλη τη χώρα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι αφ' ενός γνωρίζουν ότι τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει στην πολιτική της κυβέρνησης για την ισοπέδωση της Κοινωνικής Ασφάλισης, αφ' ετέρου δε νομιμοποιούν τις διαδικασίες του «κοινωνικού διαλόγου» - απάτη και τη συμμετοχή σ' αυτόν.

Τα πρώτα αποτελέσματα αυτών των εξελίξεων δεν άργησαν να έρθουν αφού υπό την πίεση των εργαζομένων τόσο η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, όσο και η ηγεσία της ΓΣΕΕ αναδιπλώθηκαν. Οχι γιατί άλλαξε η πολιτική τους, ή οι διαθέσεις τους, αλλά γιατί αντελήφθησαν ότι αν συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο του ενδοτισμού και του «κοινωνικού εταιρισμού», κινδυνεύουν να χάσουν και την επαφή τους με τους εργαζόμενους. Η αναδίπλωση εκφράστηκε με την άρνηση να πάρουν μέρος στη σύσκεψη του υπουργού Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκη για το πρόγραμμα χρηματοδότησης του ασφαλιστικού συστήματος. Ωστόσο αυτό δε σημαίνει ότι εγκαταλείπουν την τακτική της συνενοχής στα αντιασφαλιστικά κυβερνητικά σχέδια.

Αν όμως οι παραπάνω εξελίξεις έχουν μια σημασία για τους εργαζόμενους, αυτή βρίσκεται στο ότι αποδεικνύεται πως από τους ίδιους εξαρτάται η τελική έκβαση αυτής της σύγκρουσης. Και από την άποψη αυτή η συμμετοχή στην απεργία της 3ης του Απρίλη αποκτά εξαιρετική βαρύτητα.