Κορυφή στο παγόβουνο αποτελεί η απουσία ενός παιδιατρικού νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη, η υποστελέχωση των παιδιατρικών κλινικών των νοσοκομείων αλλά και των δομών ΠΦΥ, η έλλειψη κλινών ΜΕΘ και ΜΕΝ.

Μεταξύ άλλων αναφέρει το φυλλάδιο:

«Η απουσία ενός παιδιατρικού νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη αποτελεί σοβαρό αγκάθι. Πρέπει να ανεγερθεί με ευθύνη του κράτους, να εξασφαλιστεί η πλήρης πρόσβαση του λαού με αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν λειτουργία και επάρκεια σε προσωπικό και υποδομές. Ωστόσο, αυτό το πρόβλημα αποτελεί μονάχα την κορυφή του παγόβουνου.

Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) αποτελεί βασικό πυλώνα της υγειονομικής φροντίδας και πρέπει να μπει στο επίκεντρο.

Για τα παιδιά, το μεγαλύτερο μέρος της ΠΦΥ περιλαμβάνει την παρακολούθηση της υγείας και της πορείας της ανάπτυξης, την πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση αλλά και την εκπαίδευση και υποστήριξη των γονέων στο μεγάλωμα των παιδιών και την εξέλιξη της οικογένειας. Ο/η παιδίατρος φροντίζει τα παιδιά από τη γέννησή τους μέχρι την εφηβεία, ηλικίες με διαφορές στις βιολογικές, συναισθηματικές, ψυχολογικές και κοινωνικές ανάγκες. Αυτά χρειάζονται δομές με καταρτισμένους επιστήμονες (παιδιάτρους, παιδοψυχολόγους κ.λπ.), σύγχρονο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, ώστε να προάγουν την υγεία των παιδιών σε επίπεδο κοινότητας, σχολείου, γειτονιάς. Να μελετήσουν και να εξάγουν συμπεράσματα από μελέτες στον παιδιατρικό πληθυσμό, όπως π.χ. τον παιδικό καρκίνο, την παιδική παχυσαρκία, την εμβολιαστική κάλυψη. Να προτείνουν με διεπιστημονική προσέγγιση μέτρα ενίσχυσης της πρόληψης και αυτά να υλοποιηθούν μέσω κρατικών προγραμμάτων.

Τα παραπάνω δεν είναι "ευσεβείς πόθοι", αλλά αντικειμενικές δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, στο σημερινό επίπεδο ανάπτυξής τους.

Αν αναλογιστεί κανείς τη σημερινή πραγματικότητα στον τομέα των παιδιατρικών υπηρεσιών Υγείας, καταλήγει στο θλιβερό συμπέρασμα πως τα παιδιά του λαού απέχουν πολύ από το να λαμβάνουν αυτά που θα μπορούσαν, άρα και αυτά που αξίζουν σήμερα».

«Οι πρωτοβάθμιες παιδιατρικές υπηρεσίες Υγείας έχουν αφεθεί εξολοκλήρου στους ιδιώτες και στην περιβόητη "ατομική ευθύνη". Οι 15 δομές ΠΦΥ των δήμων Θεσσαλονίκης έχουν περίπου 20 παιδίατρους, που καλούνται να καλύψουν 1,1 εκατομμύρια ανθρώπους με περισσότερα από 160.000 παιδιά. Κάποιοι από αυτούς είναι διαθέσιμοι μόνο μία ημέρα τη βδομάδα και για λίγες ώρες, αφού δεν έχουν οργανική θέση στη δομή. Επιπλέον, οι ελάχιστοι παιδίατροι παροπλίζονται, αφού οι δομές δεν έχουν μικροβιολογικά και ακτινολογικά τμήματα, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να παραπέμπονται στα νοσοκομεία για εξετάσεις. Ιδια κατάσταση και στον τομέα της παιδοψυχιατρικής, με μόλις 18 νοσοκομειακές κλίνες για όλη τη Βόρεια Ελλάδα και με ουσιαστική ανυπαρξία δομών παιδικής προστασίας, με έλλειψη εξειδικευμένων δομών (όπως για τον αυτισμό κ.α.). Είναι πολύ "φθηνή" η δικαιολογία ότι τις ανάγκες καλύπτουν οι διάσπαρτοι ιδιώτες παιδίατροι συμβεβλημένοι με τον ΕΟΠΥΥ, αφού αυτή η νευραλγική υπηρεσία είναι αδύνατον να υλοποιείται ολοκληρωμένα δίχως ενιαίο σύστημα που θα οργανώνεται στο επίπεδο όλης της κοινωνίας.

Αν η συμβολή των ιδιωτών ήταν επαρκής, δεν θα συσσωρεύονταν περιστατικά στα νοσοκομεία εντείνοντας τις πολύωρες αναμονές. Επιπλέον, οι μεγάλες ελλείψεις σε γιατρούς "μπαλώνονται" με συμβασιούχους. Στο Ιπποκράτειο 37 οργανικές θέσεις καλύπτονται με 13 επικουρικούς παιδίατρους. Το νέο επιστημονικό προσωπικό της χώρας έρχεται αντιμέτωπο με τεράστιο φόρτο εργασίας, με μειωμένους μισθούς και με το μαρτύριο της εργασιακής ανασφάλειας. Σήμερα, οι παιδίατροι, το νοσηλευτικό προσωπικό και όλοι οι υγειονομικοί στο ΕΣΥ δεν θα έπρεπε να δουλεύουν ήλιο με ήλιο ή να κάνουν 8, 9 ή και περισσότερες εφημερίες τον μήνα. Είναι ανεπίτρεπτο να εξετάζονται και να θεραπεύονται μικρά παιδιά από εξοντωμένους από την κούραση και την αϋπνία υγειονομικούς.

Τεράστιο ζήτημα αποτελούν και οι ελλείψεις σε ΜΕΘ παίδων και νεογνών με μόνο 3 ΜΕΝΝ στη Θεσσαλονίκη που καλύπτουν Κεντρική και Δυτική Μακεδονία και 1 ΜΕΘ παίδων (10 κλίνες) για όλη τη Βόρεια Ελλάδα! Τα θλιβερά περιστατικά διακομιδής παιδιών από Γρεβενά, Κοζάνη και Δράμα σε Αθήνα και Πάτρα αναδεικνύουν με τραγικό τρόπο την ανεπάρκεια του συστήματος Υγείας, που θέτει σε κίνδυνο τις ζωές μικρών παιδιών.

Επιπλέον πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για εκπαίδευση σε εξειδικεύσεις παιδιατρικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι παιδοκαρδιολόγοι υπάρχουν μόνο σε ΑΧΕΠΑ και Παπαγεωργίου. Εκτός από ορισμένες εξειδικεύσεις - νεογνολογία, εντατικολογία και λοιμωξιολογία - δεν παρέχεται άλλη στην Ελλάδα και οι εξειδικευμένοι παιδίατροι σπανίζουν ή φεύγουν στο εξωτερικό.

Υπάρχουν χιλιάδες διαθέσιμοι υγειονομικοί για να στελεχώσουν το ΕΣΥ. Υπάρχουν και όλες οι προϋποθέσεις για να εκπαιδευτούν. Σήμερα μπορούν να διαμορφωθούν προγράμματα εκπαίδευσης για εξειδικεύσεις στα μεγάλα νοσοκομεία της χώρας, για να καλυφθούν όλα τα κενά, αρκεί οι ανάγκες σε ειδικότητες να προσδιορίζονται με επιστημονικά κριτήρια και όχι με βάση το αν χωράνε στον προϋπολογισμό του εμπορευματοποιημένου νοσοκομείου. Αντίστοιχα, μπορούν να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, αρκεί να μην θεωρούνται τα ιατρικά όργανα και η νέα τεχνολογία "επιλέξιμες επενδύσεις" μόνο αν επιστρέφουν κέρδη».

Απαντώντας στο ερώτημα τι είναι αυτό που μπαίνει εμπόδιο στην κάλυψη των παιδιατρικών αναγκών, σημειώνει:

«Υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες όλων των μέχρι τώρα κυβερνήσεων ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, ΥΠΕ και διοικήσεων νοσοκομείων, που κινούμενοι πάντα στη λογική κόστους - οφέλους, υποχρηματοδότησαν, υποστελέχωσαν και υποβάθμισαν τις υπηρεσίες Υγείας. Δεν έχτισαν τον υγειονομικό χάρτη με βάση τις ανάγκες του πληθυσμού, αλλά με βάση επιχειρηματικά κριτήρια και τις περιβόητες "αντοχές της οικονομίας". Είναι αποτέλεσμα της προώθησης του "νέου ΕΣΥ" της υποβάθμισης και της παραπέρα εμπορευματοποίησης, που προωθεί η σημερινή κυβέρνηση, συνεχίζοντας το ίδιο έργο με τις προηγούμενες. Αυτή η πολιτική θεωρεί την πρόληψη στην Υγεία "μη επιλέξιμη δαπάνη", αφού δεν αποφέρει άμεσα κέρδη. Είναι η ίδια πολιτική που δεν προλαμβάνει προδιαγεγραμμένα θανατηφόρα δυστυχήματα στα μέσα μεταφοράς και αφήνει τον λαό απροστάτευτο απέναντι σε φυσικές καταστροφές.

Αυτή είναι η αιτία που σήμερα δεν μπορούν να υλοποιηθούν οι ανάγκες σε παιδιατρική περίθαλψη με κύρια έμφαση στην πρόληψη και την προαγωγή της σωματικής και ψυχικής υγείας των παιδιών. Στην ίδια ζυγαριά κόστους - οφέλους τέθηκε και το Παιδιατρικό Νοσοκομείο στο Φίλυρο Θεσσαλονίκης και για αυτό ακυρώθηκε η δωρεά στην οποία θα στηριζόταν η ανέγερσή του, αφού φαίνεται ότι τα ιδρύματα των καπιταλιστών έβαλαν τιμή στην υγεία και τη ζωή των παιδιών του λαού και τη βρήκαν πολύ ακριβή! Επιπλέον, αν και το νέο νοσοκομείο παρουσιάζεται ως πανάκεια, η λειτουργία του θα διέπεται από τους κανόνες της αγοράς, εντείνοντας τις αιτίες των προβλημάτων.

Τα κέρδη των λίγων μπαίνουν εμπόδιο στην ευημερία των πολλών. Και από το παράδειγμα των παιδιατρικών υπηρεσιών αποδεικνύεται ότι η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι αστικές κυβερνήσεις δεν απευθύνεται στον λαό, αλλά σε μια χούφτα επιχειρηματικούς ομίλους. Επομένως, η πολιτική της οποιασδήποτε αντιλαϊκής κυβέρνησης πρέπει να βρίσκει απέναντί της ενωμένους τους εργαζόμενους που θα αγωνίζονται με κριτήριο και κατεύθυνση την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, όπως αυτές προσδιορίζονται από τις σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης και της παραγωγικότητας».

Η ΤΕ Υγείας - Πρόνοιας καλεί τους γιατρούς, τους παιδίατρους, συνολικά τους υγειονομικούς και τον λαό της περιοχής να στηρίξουν το ΚΚΕ και να παλέψουν μαζί με τους κομμουνιστές για να δυναμώσει η σύγκρουση με τις αιτίες που γεννούν και διαιωνίζουν τα εκρηκτικά προβλήματα.

Γιατί, όπως αναδεικνύει, το ΚΚΕ σήμερα μπαίνει μπροστά στον αγώνα:

«Για την ανάπτυξη ολοκληρωμένου δικτύου κρατικών δομών για την προστασία του παιδιού. Για να μην υπάρχει πραγματικά καμία ανοχή σε φαινόμενα κακοποίησης. Για να απαγορευτεί διά παντός η παιδική εργασία και κανένα παιδί να μη στερείται την πλήρη πρόσβαση στην Παιδεία, στην Υγεία, στον αθλητισμό και πολιτισμό.

Για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία με έμφαση στην πρόληψη. Για την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας.

Για την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, για σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ μέσα και έξω από τη Βουλή δυναμώνει αυτόν τον αγώνα, φωτίζει τον δρόμο για τη διέξοδο!».