Και δίνουμε υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε στον δρόμο τους, ότι δεν πρόκειται ποτέ να προδώσουμε τη θυσία τους, για να ξημερώσουν τελικά οι καλύτερες μέρες για τη χώρα και τον λαό μας τις οποίες πόθησαν και εκείνοι.

Το ποτάμι του αίματος που πότισε εκείνη τη μέρα τον τοίχο της Καισαριανής, ο ανθρώπινος σωρός που ψήλωνε «ίσα ένα αντρίκειο ανάστημα» μετά από κάθε ναζιστική τουφεκιά, ήταν μία ακόμα ηρωική πράξη αντίστασης των εκμεταλλευόμενων απέναντι στους εκμεταλλευτές τους. Μια μάχη ανάμεσα σε δύο κόσμους που τους χωρίζει άβυσσος. Μια μάχη ανάμεσα στην πραγματική πρόοδο και την οπισθοδρόμηση.

Μέσα από τέτοιες ηρωικές στιγμές έχει αποτυπωθεί στη συλλογική μνήμη και συνείδηση του λαού μας η έννοια της προόδου, δηλαδή της αταλάντευτης ανυποχώρητης πάλης, ακόμα και κόντρα στον πιο δύσκολο συσχετισμό δυνάμεων, που όμως πάντα αποδεικνύει πως το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό και να νικήσει!

Αυτή είναι η πρόοδος που γνωρίζει ο λαός μας, οι ανοιχτόμυαλοι, προοδευτικοί, αριστεροί άνθρωποι που ζουν στην Καισαριανή, στην Κοκκινιά, στο Περιστέρι, σε κάθε λαϊκή γειτονιά της Αττικής και όλης της Ελλάδας.

Γι' αυτό και οργίζονται όταν ακούν κάποιους να βρωμίζουν τη λέξη «πρόοδο», βάζοντάς την μαζί με την ΕΕ των υπερμνημονίων, μαζί με έννοιες όπως «μεταρρυθμίσεις», «ανάπτυξη», «επενδύσεις», «κερδοφορία» - όλες, μα όλες, ταυτισμένες με την εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των εργαζομένων, του λαού.

Ναι, οι τίμιοι άνθρωποι εξοργίζονται όταν, ακόμα και σήμερα, ορισμένοι τυχοδιώκτες, δήθεν προοδευτικοί, τολμούν να βάζουν τη σημαία του αγώνα, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, δίπλα στην αιματοβαμμένη σημαία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Αυτό λέμε ξανά από δω από την Καισαριανή: Δεν επιτρέπεται κανένας να μαγαρίζει τις αξίες, τις έννοιες, τα σύμβολα και τις σημαίες για τις οποίες θυσιάστηκαν τόσοι και τόσοι αγωνιστές.

Εμείς δεν κρατάμε μόνο κάποια γαρίφαλα μπροστά στις κάμερες. Μαζί με αυτά κρατάμε κυρίως τις σημαίες του αγώνα, της πάλης. Αυτές τις σημαίες εμείς τις κρατάμε ψηλά και συνεχίζουμε.

Η 1η Μάη 1944 ήταν μία μέρα που ξεχείλιζε από κόκκινο αίμα, αλλά παράλληλα ξεχείλιζε από θάρρος και περηφάνια. Ενας προς ένας, 200 κομμουνιστές αντιστασιακοί «έφυγαν» περήφανα, χωρίς να λυγίσουν, χωρίς να ζητήσουν χάρη. Ακόμα και σε όσους παρουσιάστηκε η ευκαιρία να γλιτώσουν τον εαυτό τους, όπως ο ήρωας του ΚΚΕ Ναπολέων Σουκατζίδης, αρνήθηκαν, για να μη βρεθεί άλλος στη θέση τους. Αυτοί ήταν πάντα οι κομμουνιστές.

Αυτοί είναι και σήμερα, σε διαφορετικές φυσικά συνθήκες, όπου έχουμε να αντιμετωπίσουμε διαφορετικού τύπου διλήμματα, εκβιασμούς και απειλές.

Πάντως η στόχευση είναι ίδια: Να απαρνηθούμε τις αξίες, την ιδεολογία μας, τον κόσμο του μόχθου που εκφράζουμε. Για να βρεθεί αδύναμος ο λαός, το κίνημά του, να μην μπορεί να σηκώσει κεφάλι, να σταθεί όρθιος και να βαδίσει στον δρόμο της ανατροπής με το ΚΚΕ. Και επειδή τα έχουν βρει σκούρα μαζί μας, έχουν το θράσος να μας λένε ότι έχουμε βολευτεί στην άνεση της αντιπολίτευσης.

Σε ποιον τα λένε αυτά; Στους κομμουνιστές και τους άλλους αγωνιστές που αντιμετωπίζουν απολύσεις, τρομοκρατία, δικαστήρια για τη δράση τους; Που έχουν απαρνηθεί προνόμια και κάθε ευκαιρία για ατομικό βόλεμα, προκειμένου να μείνουν δίπλα στον λαό που μοχθεί;

Ποιοι τολμούν να κουνάνε το δάχτυλο στο ΚΚΕ; Αυτοί που μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος έχει τις μεγαλύτερες βίλες και ποιος πήρε τις περισσότερες μίζες; Που με όλη τους την πολιτική υπηρετούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, την ώρα που ο ελληνικός λαός υποφέρει;

Με τη σημερινή εκδήλωση και κυρίως με την καθημερινή και ακούραστη δράση χιλιάδων μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, βαστάμε γερά το νήμα που μας ενώνει με όσους θυσιάστηκαν για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Οι νεκροί εργάτες του Σικάγο το 1886, η απολογία του Σπάις, η στάση και τα συγκλονιστικά τελευταία σημειώματα των 200 κομμουνιστών πριν την εκτέλεσή τους στην Καισαριανή, οι νεκροί και οι νεκρές εργάτριες στο Φουρμί της Βόρειας Γαλλίας την Πρωτομαγιά του 1891, αποτελούν ιστορικά διδάγματα ανάμεσα σε πολλά που μας εμπνέουν, μας μαχητικοποιούν, ώστε να αντιμετωπίζουμε με το ίδιο σθένος, με την ίδια περηφάνια, την επίθεση του αυταρχικού κράτους, της ασύδοτης εργοδοσίας. Να κρατάμε ψηλά τη σημαία των συμφερόντων της εργατικής τάξης απέναντι στους εκμεταλλευτές της, τους ιμπεριαλιστές που αιματοκυλούν τον πλανήτη.

Είναι οδηγός έμπνευσης για να φέρει στο προσκήνιο ο εργαζόμενος λαός την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του, να παλέψει για τον πλούτο που παράγει και τον κλέβουν μια χούφτα παράσιτα.

Το τελευταίο διάστημα οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα λαϊκά στρώματα, βιώνουν με τον πιο τραγικό τρόπο την επίθεση των κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών ομίλων στη ζωή τους, στα εργατικά δικαιώματα.

Το έγκλημα των Τεμπών, που συντάραξε όλη τη χώρα τον προηγούμενο μήνα, διαδέχονται τις τελευταίες μέρες νέα εργοδοτικά εγκλήματα σε χώρους δουλειάς, στην «ΕΒΓΑ», στα Ναυπηγεία της Σύρου, στη Χαλκίδα, στην Αργολίδα, στην Τρίπολη, αφήνοντας πίσω νεκρούς και τραυματίες. Είναι τα «άλλα Τέμπη» της καθημερινότητάς μας, που δεν βρίσκουν δημοσιότητα, δεν προσφέρονται για τον γνωστό δικομματικό καβγά, δεν έχουν σταθμάρχες αλλά μόνο αφεντικά. Ομως σε όλα αυτά θρηνούμε νεκρούς, σε όλα αυτά εργατικές - λαϊκές οικογένειες βυθίζονται στο πένθος.

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι η ώρα ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία να βγάλουν συμπεράσματα για την πολιτική των κυβερνήσεων και των κομμάτων που πίνουν νερό στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δηλαδή του καπιταλιστικού κέρδους. Των μονόδρομων που οδηγούν σε νέα βάσανα τον λαό μας το αμέσως επόμενο διάστημα, για να πιαστούν οι διάφοροι αντιλαϊκοί στόχοι του κεφαλαίου.

Είναι αυτοί οι μονόδρομοι, αυτές οι επιλογές:

• Που αφήνουν απροστάτευτη την Υγεία του λαού.
• Που αφήνουν τους εργαζόμενους εκτεθειμένους στους επαγγελματικούς κινδύνους.
• Που συμπιέζουν το λαϊκό εισόδημα και μετατρέπουν τα αιτήματα για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς σε επιδόματα, pass και vouchers.
• Είναι αυτές οι επιλογές που γκρεμίζουν τις δυνατότητες να καλύπτουμε αξιοπρεπώς τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις και οι απεργίες του Μαρτίου, με βασικό αίτημα - προσταγή να μη συγκαλυφθούν οι ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών, τα χιλιάδες νεανικά στόματα που φώναζαν «ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ - Νέα Δημοκρατία, αυτό το έγκλημα έχει ιστορία», καταγράφουν μια δυναμική που δεν πρέπει να κοπάσει. Αντιθέτως, πρέπει να δυναμώσει, να απλωθεί και να γίνει οργανωμένο ρεύμα διεκδίκησης. Και ώθηση σε αυτό μπορεί να δώσει μόνο ένα πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ στις εκλογές της 21ης Μάη.

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που οι λαοί σε αρκετές χώρες, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Αγγλία και όχι μόνο στην Ευρώπη, κινητοποιούνται, προχωρούν σε πανεθνικές απεργίες, παραλύοντας μεγάλους κλάδους της οικονομίας, εργοστάσια, τις Μεταφορές, την Ενέργεια. Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν και τους ίδιους αγώνες δίνουν, είτε έχουν νεοφιλελεύθερες είτε δήθεν προοδευτικές κυβερνήσεις.

Αντίστοιχα και στη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια σημαδεύτηκαν από μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις σε κλάδους και χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στις δύσκολες συνθήκες της πανδημίας.

Οι αγώνες για την προστασία της Υγείας του λαού, μαζί με τους αγώνες για το μεροκάματο, για Συλλογικές Συμβάσεις, για το δικαίωμα στην εργασία, έφεραν στο προσκήνιο τους υγειονομικούς, τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, της COSCO, της «e-food», των Πετρελαίων και των Λιπασμάτων της Καβάλας, τους οικοδόμους, τους μεταλλεργάτες, και άλλων κλάδων και χώρων δουλειάς.

Αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά περίτρανα ότι τρόπος για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός τις αντιφάσεις του και να ζήσουμε όλοι - και το κεφάλαιο και η εργατική τάξη - ευτυχισμένοι, δεν υπάρχει. Δυστυχώς το φάρμακο για το ένα πρόβλημα γίνεται φαρμάκι για το άλλο.

Αυτό ζούμε σήμερα, αυτό ζουν όλοι οι λαοί όλα τα τελευταία χρόνια. Πότε με την κρίση, τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις, πότε με τον πληθωρισμό, πότε με την άνοδο των επιτοκίων που επιβαρύνει τις δόσεις στα δάνειά τους και φέρνει πιο κοντά τη νέα κρίση.

Ολες αυτές οι επιλογές έγιναν και γίνονται με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου και όλες βγάζουν χαμένο τον λαό. Είτε με περιοριστική - νεοφιλελεύθερη πολιτική, που μια χαρά την εφάρμοσε και ο «αντινεοφιλελεύθερος» ΣΥΡΙΖΑ, είτε με επεκτατική - κεϊνσιανή πολιτική, που μια χαρά την εφάρμοσε και η ΝΔ.

Κάπως έτσι φτάσαμε σε νέα μείωση του πραγματικού μισθού κατά 7,4% το 2022. Και έχει το θράσος ο πρωθυπουργός να ζητάει τη στήριξη των εργαζομένων για να φτάσει λέει - αν φτάσει - ο μέσος μισθός το 2027 εκεί που ήταν το 2011. Οπως λέμε, ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι...

Η διέξοδος όμως βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ και στην αναμέτρηση της εργατικής τάξης με την αντιλαϊκή πολιτική, με τους αντιδραστικούς νόμους που σμπαραλιάζουν το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Με ισχυρό το ΚΚΕ και μαζικούς εργατικούς αγώνες μπορούμε να επιβάλουμε την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ για τις ΣΣΕ και τους μισθούς.

Να επιβάλουμε την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης, ως αφετηρία για την αύξηση του κατώτατου μισθού, υιοθετώντας τα αιτήματα των συνδικάτων για αυξήσεις πάνω από 850 ευρώ και ταυτόχρονη επαναφορά των τριετιών. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ένας εργαζόμενος με μια τριετία θα δει τον μισθό του να αυξάνεται στα 935 ευρώ σήμερα και όχι το 2027, που υπόσχεται η ΝΔ.

Αυτή η πρόταση είναι συνδεδεμένη με τις υπόλοιπες προτάσεις του ΚΚΕ για σταθερό ημερήσιο χρόνο δουλειάς, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο και χωρίς απλήρωτες υπερωρίες, με την επαναφορά της Κυριακής αργίας. Είναι συνδεδεμένη με την πρόταση για ρήτρα αναπροσαρμογής των μισθών με βάση τον πληθωρισμό. Με την επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού στο Δημόσιο, για τους οποίους η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λένε κουβέντα, και τη χορήγηση όλων των μισθολογικών κλιμακίων.

Με ισχυρό το ΚΚΕ και μαζικούς εργατικούς αγώνες μπορούμε να επιβάλουμε την επαναφορά και των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την υποχρεωτικότητά τους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, που αποτελεί βασική προϋπόθεση για να αυξηθούν οι μισθοί σε όλες τις κλίμακες.

Αυτή είναι η μόνη φιλολαϊκή απάντηση στα ψέματα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ ότι δήθεν θα αυξηθεί ο μέσος μισθός χωρίς να καταργηθούν οι νόμοι που έχουν υπονομεύσει τις κλαδικές Συμβάσεις Εργασίας.

Με βάση και την πρόσφατη πείρα, θέτουμε το ειλικρινές ερώτημα μέσα στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τη νεολαία, όλο τον λαό μας: Η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε ένα σύστημα που βασίζεται και λειτουργεί με βάση τον νόμο του αδηφάγου κέρδους;

Είναι αυτός ο νόμος που χαρακτηρίζει κόστος τον μισθό, την ασφάλιση αυτών που χωρίς τη δική τους δουλειά δεν παράγεται κανένα αγαθό, καμία υπηρεσία. Είναι ο ίδιος νόμος που θεωρεί κόστος τα μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας, που διέλυσε 57 οικογένειες πρόσφατα στα Τέμπη, που ευθύνεται για τα δεκάδες εργοδοτικά εγκλήματα σε κλάδους και χώρους δουλειάς, που ξεσπιτώνει εργατικές - λαϊκές οικογένειες.

Με βάση αυτόν τον νόμο και τους στόχους που απορρέουν από αυτόν διαμορφώνουν τα προγράμματά τους όλα τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει έως σήμερα, και θέλουν να υπηρετήσουν ξανά το σύστημα αυτό από κυβερνητικές θέσεις. Γι' αυτό και τα προγράμματα όλων τους γράφουν με μεγάλα γράμματα φράσεις όπως «πράσινη ανάπτυξη», «απελευθέρωση αγορών», «δημοσιονομική εξισορρόπηση», «σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος» και άλλα πολλά τέτοια.

Και για όσους δεν γνωρίζουν, κάποιες από αυτές τις βαρύγδουπες λέξεις τις ακούνε και νομίζουν ότι τους χαϊδεύουν τα αυτιά, ότι ίσως πρόκειται για κάτι καλό. Ομως όλα αυτά για τους πολλούς σημαίνουν νέα βάσανα την επόμενη μέρα. Σημαίνουν καινούργια «πράσινα» χαράτσια, πλειστηριασμούς, πανάκριβο ρεύμα και νερό.

Παρά τους ομηρικούς καβγάδες για το ποιος και πώς θα κυβερνήσει, υπάρχει κοινή πλεύση από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ στα βασικά ζητήματα που καθορίζουν το τι θα κάνει αυτός που θα κυβερνήσει.

Γι' αυτό και μπορούν να τα βρίσκουν μια χαρά οι δυνάμεις τους στη διοίκηση της ΓΣΕΕ, η οποία έκανε διακοπές στο Καβούρι όταν οι εργαζόμενοι απεργούσαν στις 8 Μάρτη, για να μοιράσουν τις καρέκλες στο προεδρείο. 'Η οι δυνάμεις τους σε δήμους όπου υπάρχει κομμουνιστής δήμαρχος, ώστε να μην επανεκλεγεί, όπως κάνουν στην Πάτρα. Αλλά ακόμα και σε δήμους με αγωνιστική παράδοση, όπου μπορεί να εκλεγεί ξανά κομμουνιστής δήμαρχος, όπως κάνουν εδώ στην Καισαριανή, όπου οι παρατάξεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ έγιναν ένα.

Αντίστοιχη σύμπλευση υπάρχει και από κόμματα - εφεδρείες του συστήματος, τους χρήσιμους «πρόθυμους». Τα κόμματα μίας χρήσης, που έχουν ρόλο συγκολλητικής ουσίας σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις και συνολικά ταυτίζονται στη γενική γραμμή, που συμπυκνώνεται στο εξής: Ολα για την καπιταλιστική ανάπτυξη, όλα για τις επενδύσεις, όλα για την προστασία των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.

Ολοι αυτοί κατηγορούν το ΚΚΕ πως τάχα έχει παρωχημένες θέσεις. Πως δεν έχει προτάσεις για τα σημερινά προβλήματα.

Είναι έτσι όμως; Τότε τι ήταν όλες αυτές οι τροπολογίες που καταθέσαμε στη Βουλή για την άμεση ανακούφιση του εργαζόμενου λαού και τις απέρριψαν όλοι τους χωρίς συζήτηση;

Μήπως το ΚΚΕ δεν έχει Πρόγραμμα εξουσίας - διακυβέρνησης; Αλήθεια, τι είναι τότε αυτό που ξορκίζουν, συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν όλοι τους σε κάθε ευκαιρία;

Ας αναρωτηθεί ο κάθε εργαζόμενος: Αυτοί που φωνάζουν και τσακώνονται μεταξύ τους, για ζητήματα που δεν αγγίζουν κανέναν εργαζόμενο, πώς και δεν τσακώνονται καθόλου για ζητήματα που αφορούν πραγματικά τις ζωές μας;

Οπως τον απαράδεκτο νόμο που απαγορεύει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό και παρέχει εξουσιοδότηση στον υπουργό Εργασίας να εκδίδει απόφαση με μοναδικό κριτήριο την ανταγωνιστικότητα των ομίλων;

Πολύ απλά γιατί αυτός ο νόμος φέρει τα ονόματα του υπουργού της ΝΔ, Βρούτση, και της υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ, Αχτσιόγλου. Οι ίδιες αυτές κυβερνήσεις έφεραν νόμους που κατήργησαν την κυριακάτικη αργία, που επιμήκυναν τον εργάσιμο χρόνο.

Η πρόσφατη τροπολογία του Αδωνι Γεωργιάδη, για δουλειά μέχρι τις 12 τα μεσάνυχτα σε δήθεν τουριστικές περιοχές, πάτησε πάνω σε νόμους του ΣΥΡΙΖΑ. «Πρόκειται για μέτρο εκσυγχρονισμού της οικονομίας με αναπτυξιακή λογική», δήλωνε το 2017 ο τότε υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Τώρα, βλέπετε, πουλάνε προεκλογικό παραμύθι στον ελληνικό λαό, ότι από το 2015 έως το 2019 κυβερνούσε μόνη της η τρόικα και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ... Αλλά τότε πώς γίνεται να περηφανεύονται γι' αυτά που νομοθετούσαν; Το θράσος τους δεν έχει όρια...

Δηλαδή, 150 σχεδόν χρόνια ύστερα από την εξέγερση των εργατών του Σικάγο, που έδωσαν το αίμα τους για να κατοχυρώσουν την 8ωρη εργασία, να δουλεύεις όσες ώρες δούλευαν το 1870 και με τη μαγκούρα στο χέρι, και αυτό να θεωρείται «σύγχρονο»!

Ας μας λύσουν όμως και μια απορία: Αφού επρόκειτο να κυβερνήσει η τρόικα, τότε γιατί μετά την ορκωμοσία του, τον Γενάρη του 2015, ο κύριος Τσίπρας ήρθε σε τούτον εδώ τον ιερό χώρο του Σκοπευτηρίου να καταθέσει στεφάνι, και δεν πήγαινε κατευθείαν στα γραφεία της ΕΕ, στη γερμανική, στην αμερικάνικη πρεσβεία ή όπου αλλού ένιωθε πιο άνετα;

Ελεος πια με την ασέβεια, την καπηλεία και τον αμοραλισμό!

Σήμερα το ΚΚΕ σάς κοιτάει στα μάτια έναν προς έναν. Ο,τι και να πουν, ό,τι και να τάξουν, όσους εκβιασμούς κι αν αξιοποιήσουν, υπάρχει πλέον αρκετή πείρα για να τους κάνουμε πέρα. Και όπως λέει και ο λαός μας, «έχει παραχοντρύνει το πράγμα» για να μπορούν να μας παραμυθιάζουν, τα μέτρα της επόμενης μέρας των εκλογών, με όποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί, ήδη τα γνωρίζουμε.

Αυτές τις μέρες, απέναντι στα ψεύτικα διλήμματα που προσπαθούν να επιβάλουν, πρέπει να μπουν στο επίκεντρο τα αληθινά ερωτήματα:

• Σταθερή εργασία με δικαιώματα ή κακοπληρωμένη part time εργασία;
• Αξιοπρεπείς μισθοί που θα καλύπτουν τις ανάγκες μας ή τα ψίχουλα των pass;
• 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο ή ωράριο ήλιο με ήλιο, που μας πάει πίσω δύο αιώνες;
• Μέτρα προστασίας της υγείας στους χώρους δουλειάς, στις Μεταφορές, ελεγκτικοί μηχανισμοί παντού, ή εργαζόμενοι που θα αποτελούν καύσιμη ύλη για τα κέρδη τους;
• Ουσιαστική προστασία της λαϊκής κατοικίας, νέο κατασκευαστικό πρόγραμμα με ευθύνη του κράτους για σύγχρονα, φτηνά σπίτια, ή να γίνονται οι νέοι και οι νέες θηράματα στα «κοράκια» των τραπεζιτών και των μεγαλοκατασκευαστών;

Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα φωτίζουν και το σύνθημά μας: Είναι μόνοι τους και είμαστε όλοι μας!

Και αυτό επιβεβαιώνεται καθημερινά! Οπως προχθές που ο Γεωργιάδης της ΝΔ πήγε προεκλογική επίσκεψη σε εταιρεία υπό την επίβλεψη της εργοδοσίας, η οποία ανοιχτά τρομοκρατούσε και εκβίαζε τους εργαζόμενους.

Οι υπουργοί της ΝΔ με την εργοδοσία που τρομοκρατεί, και απέναντί τους οι βουλευτές του ΚΚΕ, που πρωτοστατούν για να σπάσει η εργοδοτική τρομοκρατία και να ιεραρχήσουν οι εργαζόμενοι τις δικές τους ανάγκες και όχι τα συμφέροντα των αφεντικών.

Ναι, είναι μόνοι τους: Οι εκμεταλλευτές, οι καπιταλιστές, οι ενώσεις τους και τα κόμματά τους! Και είμαστε όλοι εμείς οι εργάτες, οι άνθρωποι του μόχθου, οι υπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, επιστήμονες, αγρότες, οι νέοι, οι γυναίκες...

Και το Κόμμα, το ΚΚΕ, και η Νεολαία του, η ΚΝΕ, που παλεύουν με σημαία τα δικαιώματα όλων αυτών. Γι' αυτό σας καλούμε να ενισχύσετε και με την ψήφο σας εκείνη τη δύναμη που αγωνίζεται αδιάκοπα ώστε να ανέβει η απαιτητικότητα, η αγωνιστικότητα του εργαζόμενου λαού. Που αποκαλύπτει τι σχεδιάζουν οι αντίπαλοί του, που μπαίνει μπροστά σε όλους τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες.

Είναι γνωστό, ακόμα και σε ανθρώπους που δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας, πως πίσω από κάθε αγώνα, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, από κάτω θα βρίσκεται ένας κομμουνιστής, ένας συνεπής αγωνιστής. Τέτοιοι δοκιμασμένοι αγωνιστές, πρόεδροι και μέλη Διοικητικών Συμβουλίων εργατικών σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, στελεχώνουν και τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Αυτά είναι για εμάς τα πιο διάσημα, τα πιο λαμπερά πρόσωπα, γιατί είναι γνωστοί και αναγνωρισμένοι από τους συναδέλφους τους.

Είναι συγκινητικές οι δηλώσεις ανθρώπων που αναγνωρίζουν στους κομμουνιστές που δρουν μέσα από τα σωματεία τους και το ΠΑΜΕ εκείνη τη δύναμη που τους βοηθά να αντιμετωπίσουν το πρόβλημά τους: Είτε το ξεσπίτωμα από πλειστηριασμό, είτε τη διακοπή ρεύματος, είτε την προσπάθεια απόλυσης, είτε ένα οξυμένο πρόβλημα στη γειτονιά. Αναφέρουν πως βρήκαν νέους συντρόφους και φίλους μπροστά στο προσωπικό τους μαρτύριο.

Αυτός ο αγώνας δείχνει τις δυνατότητες που υπάρχουν για να δυναμώσει η αντίσταση, γειώνουν στην πραγματική ζωή το σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό», φωτίζουν τον δρόμο της σύγκρουσης.

Ενα πιο ισχυρό ΚΚΕ και στις εκλογές πολλαπλασιάζει αυτές τις αντιστάσεις, δίνει άλλες δυνατότητες για την προετοιμασία της συνολικής αντεπίθεσης. Ας το κάνουμε λοιπόν πράξη!

Από δω, από την ηρωική και αλύγιστη Καισαριανή, απευθυνόμαστε σε όλους όσοι νιώθουν αριστεροί, δημοκράτες, προοδευτικοί, σε όλους τους ανθρώπους καλής θέλησης. Σε όλους όσοι εξοργίστηκαν ακούγοντας σήμερα τον Τσίπρα στο Μενίδι να μιλάει στους Πόντιους παλιννοστούντες και να αναπαράγει όλη τη σκουριασμένη προπαγάνδα των αστικών επιτελείων ενάντια στη Σοβιετική Ενωση, γιατί κατανοούν ότι πρόοδος και αντικομμουνισμός δεν συμβιβάζονται.

Σε όλους όσοι δεν ψάχνουν τη χαμένη τιμή της ΝΔ, όπως κάνουν ο Τσίπρας και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν βάζουν μπροστά από τη «δεξιά» διάφορους προσδιορισμούς, γιατί δεν αθωώνουν, δεν ξεπλένουν κανέναν. Σε όλους όσοι, όταν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζαν υπέρ στα αντιλαϊκά νομοσχέδια της ΝΔ, εκείνοι φώναζαν ΚΑΤΑ.

Σε όλους όσοι δεν καταθέτουν τις αξίες και τα ιδανικά τους στα παζάρια του αστικού πολιτικού συστήματος για το ποιος με ποιον θα υλοποιήσει το κοινό για όλους αντιλαϊκό κυβερνητικό πρόγραμμα.

Σε όλους όσοι, όταν ακούνε τον Τσίπρα να λέει με χυδαίο, αγοραίο τρόπο, πού θα βρει τους βουλευτές που μπορεί να του λείπουν για να γίνει αυτός πρωθυπουργός ξανά, νιώθουν μόνο αποστροφή.

Σε όλους όσοι, βλέποντας τις κολεγιές του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ απέναντι στο ΚΚΕ, αηδιάζουν με τις βρώμικες επιθέσεις απέναντι στους πρωτοπόρους κομμουνιστές και σκέφτονται πως ήρθε η ώρα να μετακινηθούν... Πολιτικά, συνειδητά και συναισθηματικά.

Ναι, αυτό πρέπει να κάνουν, ένα βήμα μπροστά, και θα βρεθούν δίπλα στο ΚΚΕ. Εχουμε για όλους και όλες μια θέση δίπλα μας, στους αγώνες.

Από δω, από τη μεγάλη αυτή γιορτή για την Εργατική Πρωτομαγιά, απευθυνόμαστε σε όλους όσοι άκουγαν την καρδιά τους να χτυπάει δυνατά...

Τότε που οι κομμουνιστές στην Πρωτομαγιά της πανδημίας, του 2020, έσπαγαν τις απαγορεύσεις και έστελναν από τη μικρή Ελλάδα μήνυμα αντίστασης - ανάτασης στην εργατική τάξη όλου του κόσμου.

Τότε, το 2022, που το «Πανσπουδαστική Πρώτη Δύναμη» ακούστηκε σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας!

Τότε, πριν έναν περίπου μήνα, που το ΚΚΕ στην πλατεία της Βαστίλης στο Παρίσι τραγούδησε τον ύμνο της «Διεθνούς» με χιλιάδες Γάλλους εργαζόμενους.

Και σήμερα έχουμε μαζί μας, ανάμεσά μας, αυτούς τους πολύτιμους Γάλλους συντρόφους των ταξικών γαλλικών συνδικάτων, που βρίσκονται στην πρωτοπορία του αγώνα. Ναι, πολλές φορές χτύπησε η καρδιά μας, η καρδιά σας δυνατά αυτά τα τέσσερα χρόνια, και η αιτία ήταν η στάση, η δράση, το αγωνιστικό πείσμα του ΚΚΕ.

Τώρα το νιώθετε καλά πως η καρδιά που χτυπάει δυνατά, αριστερά, δεν μπορεί παρά να είναι μόνο ΚΚΕ! Δυνατά μπορεί να χτυπήσει η καρδιά όλων και το βράδυ των εκλογών, αν το ΚΚΕ βρεθεί πολύ πιο ψηλά!

Ελάτε μαζί να το καταφέρουμε! Για να δυναμώσει η αισιοδοξία, η ελπίδα πως μπορούμε να ανοίξουμε τον δρόμο της πραγματικής προόδου!

Συνεχίζουμε, βάζουμε τα δυνατά μας! Βρισκόμαστε πλέον στην τελευταία και πιο κρίσιμη φάση της μεγάλης πολιτικής εκλογικής μάχης που δίνει το Κόμμα μας απέναντι στο αστικό πολιτικό σύστημα και στα κόμματά του. Μάχη καθοριστική για την επόμενη μέρα, για την προοπτική της πάλης του λαού, για να βγει με μεγαλύτερες δυνατότητες το ίδιο το λαϊκό κίνημα, με πιο ισχυρό το ΚΚΕ απέναντι σε κάθε εκδοχή αντιλαϊκής κυβέρνησης.

Ξέρουμε καλά ότι πολλά θα κριθούν τις επόμενες μέρες από το πόσο περισσότερες δυνάμεις θα ριχτούν στη μάχη. Εκεί βρίσκεται η δύναμή μας. Αυτό είναι το καθήκον μας. Τώρα είναι ώρα συλλογικής και ατομικής ευθύνης, του κάθε κομμουνιστή και της κάθε κομμουνίστριας, όλων των φίλων του Κόμματος.

Να απευθυνθούμε πλατιά στον κάθε άνθρωπο του λαού, στους νέους, στις γυναίκες, χωρίς κανέναν περιορισμό, χωρίς καμία προκατάληψη, χωρίς κανέναν δισταγμό, φόβο, ανεξάρτητα τι είχε ψηφίσει ο καθένας και η καθεμία τις άλλες φορές.

Δεν υπάρχουν, αυτή ειδικά τη φορά, όρια και φραγμοί στον εργατικό - λαϊκό κόσμο όπου απευθύνεται το ΚΚΕ. Υπάρχουν σήμερα παντού περισσότεροι άνθρωποι που προβληματίζονται, ακούνε θετικά αυτά που λέει το Κόμμα μας.

Αξιοποιούμε κάθε μέρα, κάθε ώρα που μένει αυτές τις 3 βδομάδες, για να φτάσουμε σε όσο γίνεται περισσότερους. Στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, με τα προεκλογικά μας φυλλάδια, τον «Ριζοσπάστη», το ψηφοδέλτιο.

Να οργανώσουμε πάρα πολλές μικρές και μεγαλύτερες συσκέψεις. Να συζητήσουμε για την πολιτική του Κόμματος, να απαντήσουμε ερωτήματα, να αποκρούσουμε τις επιθέσεις, τις βρωμιές του αντιπάλου, και να αχρηστεύσουμε τα διλήμματά του. Να βάλουμε στη μάχη, να δείξουμε τι πρέπει να κάνουν σε όσους ειλικρινά μας λένε ότι θέλουν να δουν ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ στις 21 Μάη.

Απόψε, ας απολαύσουμε τώρα όλοι μαζί την υπέροχη συναυλία που μας έχουν ετοιμάσει οι αγαπημένοι μας καλλιτέχνες, για να πάρουμε λίγη παραπάνω δύναμη.

Αύριο πλημμυρίζουμε τους δρόμους και τις πλατείες όλης της χώρας, τιμούμε τη μέρα της παγκόσμιας εργατικής τάξης απεργώντας. Διαδηλώνοντας ότι το μέλλον μας δεν είναι η βαρβαρότητα και η εκμετάλλευση, ότι στους εκβιασμούς τους και στον ρεαλισμό της υποταγής απαντάμε φέρνοντας στο προσκήνιο τις δικές μας, σύγχρονες ανάγκες.

Ναι, βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες και τις ανάγκες των παιδιών μας. Γι' αυτό, λοιπόν, δυνατό ΚΚΕ - δύναμη για τον λαό.

Γιατί εμείς ξέρουμε καλύτερα από τον καθέναν ότι:

«Τρέλα είναι να εγκαταλείψουμε τα όνειρά μας.

Το να αλλάξουμε τον κόσμο δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία.

Είναι Δικαιοσύνη!».

Γι' αυτό και μόνο ο λαός σώζει τον λαό, στον δρόμο της ανατροπής, με πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ!