Σοβαρές και δικαιολογημένες αντιδράσεις έχει προκαλέσει ένα από τα δέκα σημεία που έχει δώσει ως πρόγραμμα για την Παιδεία η ΝΔ, το οποίο αφορά την... «ελεύθερη επιλογή, από γονέα, της σχολικής μονάδας φοίτησης των μαθητών». Στην πράξη αυτό σημαίνει κατάργηση των γεωγραφικών ορίων που υπάρχουν σήμερα για τα σχολεία, κάτι που θα εκτοξεύσει την κατηγοριοποίησή τους και με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει σε μαράζωμα και κλείσιμο σχολείων.

Αν συνυπολογίσουμε ότι η παραπάνω πρόταση έρχεται ως συνέχεια της επιβολής της αντιδραστικής «αξιολόγησης», γίνεται εύκολα κατανοητό ότι οι γονείς στην πράξη θα προσπαθούν να επιτύχουν την εισαγωγή των παιδιών τους στα σχολεία με τις υψηλότερες βαθμολογίες και την καλύτερη φήμη. Αυτό σε επίπεδο γειτονιάς και δήμου θα οδηγήσει τα σχολεία που δεν επιλέγονται στο να συγκεντρώνουν τους πιο αδύναμους μαθητές οικονομικά και κοινωνικά. Για παράδειγμα, αν μεταξύ τριών ή τεσσάρων Δημοτικών Σχολείων σε μια περιοχή το ένα από αυτά συγκεντρώνει μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών μαθητών, που δεν έχουν την ίδια ευχέρεια στη γλώσσα, εύκολα μπορεί να βγάλει τη φήμη του «μη καλού σχολείου», να μην επιλέγεται και να συρρικνώνεται. Αν ένα από τα υπόλοιπα Δημοτικά έχει π.χ. προβλήματα υποδομής (μικρά προαύλια, απουσία εργαστηρίων, αιθουσών πολλαπλής χρήσης κ.ο.κ.), είναι επόμενο να μην προτιμάται και να μην επιλέγεται από τους γονείς. Ετσι, μάνι - μάνι θα διευρύνεται στην πράξη η κατηγοριοποίηση των σχολείων, θα υπάρχουν σχολεία που από το μαράζωμα και τη συρρίκνωση θα οδηγούνται στο κλείσιμο κ.ο.κ. Αλλωστε η αντίστοιχη εμπειρία από άλλες καπιταλιστικές χώρες, όπου έχουν ήδη προχωρήσει τέτοιες αλλαγές στην κατεύθυνση και της αυτονόμησης των σχολικών μονάδων, δείχνει ακριβώς ένταση της ταξικής διαφοροποίησης (που αποτυπώνεται και στο περιεχόμενο του τι διδάσκεται) και κλείσιμο σχολείων.

Τα παραπάνω έρχονται στη χώρα μας μετά τη θεσμοθέτηση του «πολλαπλού βιβλίου», που έχει ήδη ανοίξει τον δρόμο για τη διαμόρφωση τάξεων διαφορετικών επιπέδων, αυτών που θα μπορούν να ανταποκριθούν σε μια πιο απαιτητική προσέγγιση και αυτών που θα αρκούνται στα στοιχειώδη. Ερχονται να «κουμπώσουν» με την «αξιολόγηση» των σχολικών μονάδων, που θεσμοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ και επέκτεινε η ΝΔ, αλλά και με τις επιταγές του ΟΟΣΑ για μεγαλύτερη αυτονομία των σχολικών μονάδων, που τις υιοθετούν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ κ.ά.

Ταυτόχρονα όμως έρχονται σε μια χώρα όπου το κίνημα εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών έχει δείξει ότι μπορεί να βάζει φραγμούς και να φρενάρει τέτοιες αντιδραστικές αλλαγές, έχει καταγράψει ξεκάθαρα στα αιτήματά του ότι παλεύει για ένα αναβαθμισμένο και σύγχρονο σχολείο, ενιαίο για όλα τα παιδιά του λαού, γιατί όλα έχουν τα ίδια δικαιώματα στη μόρφωση.