Η πολυεθνική και μητρική εταιρεία της ΒΙΟΜΕ, «Φίλκεραμ - Johnson», μετά την οικονομική κρίση του 2008 χρεοκόπησε, με αποτέλεσμα το 2011 οι 230 εργαζόμενοι της «Φίλκεραμ» και οι 70 της ΒΙΟΜΕ να βρεθούν στην ανεργία. Μετά από αγώνες και συλλογικές δράσεις περίπου 40 εργαζόμενοι αποφάσισαν το 2013 να κρατήσουν οι ίδιοι και να διαχειρίζονται το εργοστάσιο, συγκροτώντας ΚΟΙΝΣΕΠ. Σήμερα, 22 εργαζόμενοι που συμμετέχουν στην ΚΟΙΝΣΕΠ, βρίσκονται ξανά μπροστά στον κίνδυνο της ανεργίας με αφορμή αυτήν τη φορά τον πλειστηριασμό του οικοπέδου που λειτουργεί τόσα χρόνια η επιχείρηση.

Συγκεκριμένα, το οικόπεδο 140 στρεμμάτων στο οποίο βρίσκεται το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, ξεπουλήθηκε σε fund για μόλις 9 εκατομμύρια ευρώ, την ώρα που η πραγματική του αξία είχε υπολογιστεί το 2016 σε πάνω από 30 εκατομμύρια.

Η ΤΟ Βιομηχανίας Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του Κόμματος και δηλώνει ότι βρίσκεται στο πλευρό όσων κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους. Αναδεικνύει ότι συνένοχοι για αυτήν την εξέλιξη είναι οι κυβερνήσεις τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν χτίσει από κοινού όλο το αντιλαϊκό νομοθετικό πλαίσιο που ανοίγει τον δρόμο στα κοράκια των τραπεζών και των διαφόρων funds.

Αναφέρει ότι η πορεία της ΒΙΟΜΕ προσφέρει πλούσια συμπεράσματα για όλη την εργατική τάξη. Και σημειώνει: «Ολο το ιστορικό της χρεοκοπίας της Φίλκεραμ - Johnson και της ΒΙΟΜΕ επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ποιοι είναι αυτοί που κλείνουν τα εργοστάσια. Είναι η ίδια η καπιταλιστική οικονομία, ο ανελέητος ανταγωνισμός και το αστικό κράτος, που δεν διστάζει να θυσιάσει το δικαίωμα των εργαζομένων στην εργασία, όταν αυτό επιβάλλουν οι ανάγκες των επενδυτών. Tο κλείσιμο των εργοστασίων, οι χιλιάδες απολύσεις και η εξαθλίωση των εργατών είναι στο DNA αυτού του συστήματος.

Τη βαρβαρότητα αυτή βιώνουν καθημερινά εκατομμύρια εργαζόμενοι σε κάθε γωνιά του πλανήτη, είτε με την ένταση της εκμετάλλευσης, τα ωράρια - λάστιχο και τους μισθούς πείνας για όσους εργάζονται, είτε με την ανασφάλεια και τα επιδόματα - ψίχουλα για όσους χάνουν τη δουλειά τους.

Παρά τις θυσίες που έκαναν οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ όλα αυτά τα χρόνια, για να μην κλείσει οριστικά, παρέμεινε ισχυρός ο ανταγωνισμός με άλλες εταιρείες του κλάδου. Μάλιστα, για τους καπιταλιστές του κλάδου, το κράτος και οι κυβερνήσεις εξασφάλισαν το κατάλληλο επενδυτικό περιβάλλον και παροχές για να τονωθεί η ανταγωνιστικότητά τους, την ώρα που οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ είχαν σταθερά να αντιμετωπίσουν τις εχθρικές επιθέσεις απέναντί τους μαζί με όλους εκείνους τους παράγοντες που τσακίζουν συνολικά την εργατική τάξη.

Παρά τη σημαντική αλληλεγγύη που εκφράστηκε προς τους εργαζόμενους της αυτοδιαχειριζόμενης επιχείρησης, οι μισθοί τους έμειναν καθηλωμένοι για χρόνια στο επίπεδο του κατώτατου μισθού και μάλιστα σε συνθήκες που ο πληθωρισμός και η ακρίβεια τσακίζουν κόκαλα, όπως επίσης και η εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, το αυξημένο κόστος Ενέργειας, μεταφορών κ.λπ. Η αυτοδιαχείριση του εργοστασίου δεν κατάφερε να προστατέψει τους εργαζόμενους από αυτήν τη βάρβαρη πραγματικότητα.

Το λεγόμενο "πείραμα της ΒΙΟΜΕ" δεν είναι τελικά ένα αντίβαρο στον καπιταλισμό, παρά μια θαρραλέα αλλά άνιση προσπάθεια των εργαζομένων να κρατήσουν τις δουλειές τους.

Η πορεία της ΒΙΟΜΕ, η μειωμένη παραγωγή, η απαξίωση σημαντικών παραγωγικών υποδομών, η οικονομική κατάσταση των εργαζομένων, η συνεχιζόμενη επίθεση του κράτους επιβεβαιώνουν ότι η λειτουργία οποιασδήποτε ξεχωριστής επιχείρησης, ακόμα και συνεταιριστικής, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, δεν αυτονομείται απ' το συνολικότερο πλαίσιο λειτουργίας του καπιταλισμού. Η εξέλιξη με τον πλειστηριασμό του οικοπέδου επιβεβαιώνει τα παραπάνω.

Η επιβίωση στον ανταγωνισμό καθορίζεται από τον ατσάλινο νόμο του καπιταλιστικού κέρδους και προϋποθέτει την άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας με ένταση της εκμετάλλευσης και επενδύσεις σε νέα πιο εξελιγμένα μέσα παραγωγής. Ετσι, ακόμα και εγχειρήματα αυτοδιαχειριζόμενης ή συνεταιριστικής παραγωγής δεν ξεφεύγουν από την ανάγκη να έχουν κερδοφόρα δραστηριότητα. Για αυτό και στα πλαίσια αυτού του συστήματος μέσα στο οποίο λειτουργούν, υπάρχουν μόνο δύο ενδεχόμενα. Είτε αφομοιώνονται πλήρως και λειτουργούν ως καπιταλιστικές επιχειρήσεις, όπως έγινε με την "Mondragon Corporation" στην Ισπανία, που έχει πλέον τζίρους δισεκατομμυρίων και χιλιάδες εργαζόμενους, είτε λειτουργώντας ως μικρομεσαίες συνεταιριστικές επιχειρήσεις, συρρικνώνονται σημαντικά περιορίζοντας την παραγωγή και δίνουν αγώνα επιβίωσης, με πολλές τελικά να οδηγούνται στο κλείσιμο, όπως έγινε σε δεκάδες αντίστοιχες εταιρείες στην Αργεντινή και στην Ισπανία.

Να σταματήσει τώρα η αδιάκοπη επίθεση απέναντι στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ! Η εποχή που ζούμε φωνάζει: Σοσιαλισμός η απάντηση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα!

Διέξοδος στην παραπάνω κατάσταση, τόσο για τους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ όσο και για κάθε εργαζόμενο που βλέπει ο μισθός του να μην του βγάζει τον μήνα, είναι στη ρήξη με το σύστημα της εκμετάλλευσης, που γεννά τις οικονομικές κρίσεις, που κλείνει τα εργοστάσια, που ρίχνει την εργατική τάξη στην ανεργία.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να αξιοποιηθεί η σύγχρονη τεχνολογία, το επιστημονικά εξειδικευμένο και καταρτισμένο εργατικό δυναμικό, ώστε να ικανοποιηθούν οι ολοένα και διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες. Ορος για να γίνει αυτό είναι η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, όχι σαν ξεχωριστές μονάδες, αλλά ενταγμένα στον Κεντρικό Σχεδιασμό που θα καταρτίζεται από ένα κράτος όπου την εξουσία θα έχει η εργατική τάξη. Σε αυτήν την υπόθεση έχουν κάθε συμφέρον να ριχτούν όλοι οι εργάτες σήμερα, για να ανοίξουν με την πάλη τους αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική».

Το ΚΚΕ διεκδικεί και καλεί όλους τους εργαζόμενους να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους και να παλέψουν για:

• Να ακυρωθεί ο πλειστηριασμός του οικοπέδου και να διασφαλιστεί η λειτουργία της επιχείρησης. Κανένας εργαζόμενος χωρίς δουλειά και αξιοπρεπές εισόδημα.
• Καμία διακοπή ρεύματος. Να σταματήσουν εδώ και τώρα οι δολιοφθορές στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης.
• Να διασφαλιστεί με ευθύνη του κράτους και των παλιών μετόχων η καταβολή όλων των αποζημιώσεων και των χρωστούμενων δεδουλευμένων που δικαιούνται όσοι έχασαν τη δουλειά τους από το 2011 και μετά από την πτώχευση της μητρικής και της θυγατρικής εταιρείας.
• Να διασφαλιστεί εδώ και τώρα η ασφάλιση όλων αυτών των εργαζομένων, να αναγνωριστούν ως συντάξιμα όλα τα χρόνια από τότε που έκλεισε η επιχείρηση.