Αρκεί να διαβάσει κανείς τις εαρινές «συστάσεις» της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία για να καταλάβει ότι η επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ θα είναι ακόμα χειρότερη για τον λαό.

Πάνω από 350 αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης περιμένουν στην ουρά για να προστεθούν στους 400 και πλέον νόμους που ψήφισε το Κοινοβούλιο στην περασμένη θητεία του.

Μάλιστα, ο νέος κύκλος της επίθεσης θα ανοίξει σε συνθήκες αυστηρότερης δημοσιονομικής πειθαρχίας για τα κράτη - μέλη της ΕΕ, με υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για τη χώρα μας, περισσότερα φορολογικά βάρη για μισθωτούς και ελευθεροεπαγγελματίες, νέα σαρωτική επίθεση σε εργασιακά, ασφαλιστικά και μορφωτικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Καθήλωση μισθών, νέους «κόφτες» στην Υγεία, ένταση της φοροληστείας, ματωμένα πλεονάσματα, πογκρόμ πλειστηριασμών.

Το ΚΚΕ άλλωστε όλη αυτήν την περίοδο ήταν το μόνο κόμμα που επέμενε ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη όποιος και αν τη σχηματίσει, για τον λόγο ότι χειρότεροι, αντιδραστικότεροι είναι οι στόχοι των επιχειρηματικών ομίλων, της ΕΕ, του ίδιου του συστήματος που τα άλλα κόμματα υπηρετούν.

Δίκαια λοιπόν η πλειοψηφία του λαού στέκεται με προβληματισμό και ανησυχία μπροστά στην «επόμενη μέρα» μετά τις εκλογές. Γιατί είναι σίγουρο ότι η ΝΔ θα αξιοποιήσει το ποσοστό της για να «τρέξει» πιο γρήγορα και πιο επιθετικά τις μεταρρυθμίσεις που έχει ήδη δρομολογήσει από την προηγούμενη θητεία της και οι οποίες αποτυπώνονται στο «μνημόνιο διαρκείας» της ΕΕ, του οποίου οι συστάσεις δημοσιοποιήθηκαν μέσα στη βδομάδα.

Οι συστάσεις όμως αυτές δεν είναι μόνο «εγχειρίδιο διακυβέρνησης» αλλά και «εγχειρίδιο συναίνεσης».

Για όλα τα άλλα κόμματα και πρώτα απ' όλα για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που η πολιτική τους «τρέχει» στις ίδιες αντιλαϊκές ράγες της δημοσιονομικής σταθερότητας, του Ταμείου Ανάκαμψης, της «πράσινης» ανάπτυξης, αλλά και της παραπέρα εμπλοκής της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό.

Αυτό αποδεικνύεται άλλωστε και από προηγούμενες κοινοβουλευτικές θητείες, ακόμα κι όταν το κόμμα ή τα κόμματα που κυβερνούσαν είχαν μικρότερα ποσοστά και ισχνότερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Για παράδειγμα, την προηγούμενη τετραετία, η διαφορά των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ήταν 72 βουλευτές (στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές στις 21 Μάη είναι 75). ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είχαν μαζί 108 βουλευτές και η ΝΔ 158 (τώρα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν μαζί 112 βουλευτές, λόγω απλής αναλογικής).

Με τη συναίνεση όμως και των τριών κομμάτων, ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ στους μισούς απ' αυτούς, η Βουλή ψήφισε εκατοντάδες νέους αντιλαϊκούς νόμους, καταγράφοντας ένα από τα υψηλότερα επίπεδα κοινοβουλευτικής συνεννόησης ανάμεσα στα τρία πρώτα κόμματα, όπως αποτυπώνεται και σε επίσημα στοιχεία της Βουλής.

Η στάση αυτή είναι αποτέλεσμα των κοινών δεσμεύσεων, της στρατηγικής τους σύγκλισης στις ίδιες κατευθύνσεις που θυσιάζουν λαϊκές ανάγκες και τα δικαιώματα για να στηρίξουν τα συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου.

Ετσι, μπορεί να διαφωνούν, για παράδειγμα, στο ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος από το Ταμείο Ανάκαμψης, όχι όμως για τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενά του.

Μπορεί να διαφωνούν αν τα ΝΑΤΟικά εξοπλιστικά προγράμματα θα υλοποιηθούν από γερμανικά ή γαλλικά μονοπώλια, όχι όμως για τη ΝΑΤΟική δέσμευση να συνεχίσει να δίνει η Ελλάδα πάνω από 2% του ΑΕΠ σε αυτά τα εξοπλιστικά.

Μπορεί να διαφωνούν για το αν θα μειωθεί ή θα αυξηθεί ο ένας ή ο άλλος φορολογικός συντελεστής, αλλά όχι για το ότι το 95% των φορολογικών βαρών θα συνεχίσουν να το σηκώνουν οι μισθωτοί, την ώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα απολαμβάνουν φοροελαφρύνσεις και απαλλαγές.

Τέτοια «αντιπολίτευση» ο λαός δεν την χρειάζεται.

Εξάλλου έχουν δοκιμαστεί:

Ως κυβερνήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ εφάρμοσαν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική για να θωρακίσουν τα κέρδη του κεφαλαίου, ψήφισαν μνημόνια και εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους που είναι όλοι σε ισχύ, πετσοκόβοντας το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού και μετά... «το τέλος των μνημονίων». «Εσπειραν» όλη την Ελλάδα με αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και τη μετέτρεψαν σε ορμητήριο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. «Απογείωσαν» την καταστολή, ξυλοφορτώνοντας με ΜΑΤ και πνίγοντας με χημικά συνταξιούχους, εργάτες, νέους όταν αυτοί διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους.

Ως αντιπολίτευση στήριξαν αυτήν την πολιτική. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως... «ισχυρή αντιπολίτευση» με ποσοστό 31,5% την προηγούμενη τετραετία, ψήφισε στη Βουλή το 50% των νομοσχεδίων της κυβέρνησης ΝΔ, της «χειρότερης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης». Το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το 70% των νομοσχεδίων της κυβέρνησης. Με κάθε ευκαιρία - ακόμα και όταν καταψήφιζαν για να σώζονται κάπως τα προσχήματα - διαβεβαίωναν για την «υπεύθυνη» και «εποικοδομητική» αντιπολίτευση και καταλόγιζαν στη ΝΔ «έλλειψη συναίνεσης». Μέσα στην πανδημία και την κλιμάκωση της επίθεσης στην Υγεία και στα δικαιώματα του λαού έλεγαν «θα λογαριαστούμε μετά» και πρότειναν υπουργό Υγείας «κοινής αποδοχής». Παρέα ψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο τα ψηφίσματα για ακόμα βαθύτερη εμπλοκή στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία, με αποστολές όπλων, εκπαιδεύσεις στρατιωτικών κ.ά. Παρέα απέρριψαν τις προτάσεις νόμου που κατέθεσε το ΚΚΕ για τη στήριξη των εργαζομένων και του λαού.

Γνωρίζουμε επίσης τα «κοστολογημένα» προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες και τις «αντοχές» του κεφαλαίου. Αλλωστε, το αντιλαϊκό πρόγραμμα της επόμενης μέρας, οι συστάσεις της Κομισιόν είναι και δικό τους πρόγραμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ φώναζε «Μητσοτάκης και επενδυτική βαθμίδα είναι έννοιες ασύμβατες», όταν προϋπόθεση της «επενδυτικής βαθμίδας» είναι το παραπέρα πετσόκομμα του λαού και η ικανότητα της κυβέρνησης να προχωρά όλες τις αντιλαϊκές ανατροπές που έχουν ανάγκη τα μονοπώλια. Το ΠΑΣΟΚ δήλωνε και δηλώνει ακόμα έτοιμο να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ με «προγραμματικό πλαίσιο». Ηδη άλλωστε προετοιμάζουν τις αντιλαϊκές συναινέσεις της επόμενης μέρας, όπως, για παράδειγμα, με την ακόμα πιο αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος που προωθεί η ΝΔ και δηλώνουν πρόθυμοι να συνδράμουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, μεταξύ άλλων για το άρθρο 16 για τα πανεπιστήμια.