Στον πυρήνα της 32ης Αντιιμπεριαλιστικής Κατασκήνωσης βρίσκεται η επιδίωξη να συνδεθεί η διοργάνωση με την προσπάθεια του Κόμματος για τη μελέτη και ανάδειξη της Ιστορίας του επαναστατικού κινήματος της χώρας μας, την προσπάθεια οι νέες γενιές κομμουνιστών, συνολικά η νεολαία να έρθει σε επαφή με την πορεία της ταξικής πάλης στην Ελλάδα.

Ο εκπληκτικής ομορφιάς χώρος που θα φιλοξενήσει την κατασκήνωση αποτελεί ταυτόχρονα πεδίο μελέτης ορισμένων από τις κορυφαίες και πιο συγκλονιστικές σελίδες της εποποιίας του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και του ΚΚΕ. Σε αυτές η νεολαία άφησε το δικό της στίγμα. Το μεγαλύτερο ποσοστό της δύναμης του ΔΣΕ, γύρω στο 80%, αποτελούνταν από νέους και νέες. Σε αρκετούς λόχους νεολαίας πολλοί μαχητές ήταν μαθητές, ενώ το 30% της σύνθεσής τους ήταν νέες κοπέλες, ηλικίας 16 - 18 ετών.

Η νεολαία είχε καθοριστικό ρόλο και συμβολή σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη που έδωσε ο ΔΣΕ. Οι νέοι προσέδωσαν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ξεχωριστή μαχητικότητα και ζωντάνια.

Τον Οκτώβρη του 1947, ένα χρόνο μετά την ίδρυση του ΔΣΕ, συγκροτήθηκε η Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας (ΔΝΕ), με στόχο την καλύτερη καθοδήγηση μαχητών του ΔΣΕ, αναπτύσσοντας παράλληλα διαφωτιστική δουλειά και οργανώνοντας τους νέους στις ελεύθερες περιοχές. Η προηγούμενη οργάνωση νεολαίας στην οποία συμμετείχαν και νέοι κομμουνιστές, η ΕΠΟΝ, είχε τσακιστεί από τον κατασταλτικό οδοστρωτήρα του αστικού κράτους, πριν ακόμα η κυβέρνηση Σοφούλη τη θέσει και τυπικά εκτός νόμου, μαζί με το ΚΚΕ και το ΕΑΜ. Χιλιάδες ΕΠΟΝίτες είχαν μεταφερθεί στη Μακρόνησο, στις φυλακές και τις εξορίες. Η μετονομασία σε ΔΝΕ, όχι του συνόλου των ΕΠΟΝιτών αλλά μόνο των δυνάμεων της ΕΠΟΝίτικης νεολαίας που συμμετείχαν στον ΔΣΕ ή βρίσκονταν σε περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας, αποσκοπούσε στην προφύλαξη εκείνων των ΕΠΟΝιτών που βρίσκονταν έξω από αυτούς τους χώρους, να μη θεωρηθεί δηλαδή ότι ανήκουν στον ΔΣΕ. Με την ίδρυση της ΔΝΕ συγκροτήθηκαν ξεχωριστοί σχηματισμοί νεολαίας στον ΔΣΕ, ξεχωριστές διμοιρίες, λόχοι, ακόμα και τάγματα.

Η ΔΝΕ ανέπτυξε σημαντική δράση. Στην πρώτη γραμμή των μαχών, στον ανεφοδιασμό, στην επιμελητεία, στην πληροφόρηση, στην ανοικοδόμηση των περιοχών που απελευθέρωνε ο ΔΣΕ, στην παραγωγική διαδικασία (μάζεμα της σοδειάς κ.λπ.), στην πολιτιστική και μορφωτική δραστηριότητα στο βουνό και στα χωριά, στη διαφώτιση και προπαγανδιστική δουλειά. Επίσης, οι μαχητές της ΔΝΕ είχαν καθήκον να δημιουργήσουν ομάδες σαμποτέρ, ελεύθερων σκοπευτών, και να οργανώνουν την έξοδο των νέων προς το βουνό. Ξεχωριστής σημασίας ήταν η δουλειά των συνδέσμων των νέων μαχητών, εκείνων δηλαδή που συνέλεγαν πληροφορίες από το στρατόπεδο του εχθρού. Ανέπτυξαν δράση γύρω από πολιτιστικά ζητήματα, παρουσίαζαν θεατρικά έργα, ανέβαζαν πολιτιστικά δρώμενα και ψυχαγωγούσαν τους υπόλοιπους μαχητές. Ηταν πρώτοι στο τραγούδι, στο κέφι, στη ζωντάνια, ανύψωναν το ηθικό του ΔΣΕ.

Τα παραπάνω έχουν καταγραφεί σε πλήθος αφηγήσεων και μαρτυρίες ανταρτών. Σε πολλές από αυτές περιγράφεται ο θαυμασμός που έτρεφαν οι μαχητές για τις γυναίκες συναγωνίστριές τους, που ξεχώρισαν για το απαράμιλλο θάρρος και τη μαχητικότητά τους.

(Με αποσπάσματα από το τεύχος Ιουλίου - Αυγούστου του «Οδηγητή»)