«Εμείς νομοθετούμε για τους εργαζόμενους»: Κάτι τέτοια γυρνάει και λέει στα κανάλια ο υπουργός Εργασίας, Αδ. Γεωργιάδης, και μάλιστα προστατευμένος από ...αντιπάλους του, για να υπερασπιστεί το αντεργατικό νομοσχέδιο. Μάλιστα, μιλώντας στη Βουλή επιχείρησε για μια ακόμα φορά να αναποδογυρίσει την πραγματικότητα, με παραδείγματα όπως τα παρακάτω, στα οποία δίνουμε απάντηση:

Λέει η κυβέρνηση: «Είδατε κανένα επιχειρησιακό σωματείο να αντιδρά στο νομοσχέδιο; Αρα οι εργαζόμενοι συμφωνούν...».

Η αλήθεια: Αν δεν παίρνει χαμπάρι η κυβέρνηση από τις αντιδράσεις επιχειρησιακών σωματείων από όλους τους κλάδους, που χαρακτηρίζουν «τερατούργημα» το νομοσχέδιο, μπορεί έστω να ρίξει μια ματιά στα σωματεία που συμμετείχαν την Παρασκευή στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, ειδικά από μεγάλες επιχειρήσεις της μεταποίησης.

Ομως, αν πράγματι είναι τόσο ...φιλεργατικό το νομοσχέδιο της κυβέρνησης γιατί προεκλογικά το κρατούσε καταχωνιασμένο και δεν το παρουσίαζε ως μια ακόμα «εξαγγελία»; Γιατί το ξεφούρνισε λίγες μέρες μετά τις εκλογές; Αν πράγματι «νομοθετεί για τους εργαζόμενους», μπορεί να βρει έστω και ένα σωματείο που να επικροτεί το νομοσχέδιο, που να λέει ότι «καλώς νομοθετείται η δουλειά 13 ώρες τη μέρα»;

Ας αφήσει λοιπόν τα σάπια. Η κυβέρνηση ξέρει καλά ότι εκατοντάδες συνδικάτα από όλους τους κλάδους και τις επιχειρήσεις διατυπώνουν σε κάθε τους κινητοποίηση τα αιτήματά τους για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, για νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, για αυξήσεις στους μισθούς, για κατάργηση της δουλειάς - λάστιχο και της διευθέτησης του χρόνου εργασίας κ.ο.κ.

Λέει η κυβέρνηση: «Οι εργοδότες δεν βρίσκουν εξειδικευμένο προσωπικό. Γι' αυτό νομοθετούμε δουλειά τις Κυριακές στα εργοστάσια τροφίμων και εμφιαλωμένου νερού και 6ήμερη δουλειά στις επιχειρήσεις με βάρδιες».

Η αλήθεια: Η εργοδοσία δεν ψάχνει για εξειδικευμένο προσωπικό, αλλά για σύγχρονους σκλάβους, που θα δουλεύουν ήλιο με ήλιο σε συνθήκες ακραίας εντατικοποίησης. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του εργαζόμενου στην ΕΒΓΑ, που πρόσφατα πέθανε πάνω στη μηχανή ύστερα από απανωτά 13ωρα. Πρόκειται για εργαζόμενο και μάλιστα εξειδικευμένο που εργαζόταν με εξοντωτικά ωράρια, τα οποία πλέον γίνονται νόμιμα και μάλιστα θα επεκταθούν σε όλους τους κλάδους.

Το για ποιον νομοθετεί η κυβέρνηση φαίνεται και από το γεγονός ότι καταργεί και τυπικά την πενθήμερη εργασία όχι μόνο σε επιχειρήσεις συνεχούς παραγωγής, αλλά και σε όσες μπορούν να δουλεύουν 6 και 7 μέρες τη βδομάδα με το σύστημα των βαρδιών. Κατά παραγγελία λοιπόν του ΣΕΒ, και για να αποφεύγει η εργοδοσία να κάνει προσλήψεις ώστε να πέσει και η ανεργία, ξεζουμίζουν το ήδη λιγοστό προσωπικό. Μάλιστα, με τον τρόπο αυτό η ανεργία θα μένει σταθερά πάνω από το 10%, αφού σε διαφορετική περίπτωση (δηλαδή αν πέσει η ανεργία κάτω από 10%), σύμφωνα με τους δικούς τους νόμους, θα πρέπει να ξεπαγώσουν τις λεγόμενες «τριετίες», δηλαδή την προσαύξηση στον βασικό μισθό για κάθε τρία χρόνια προϋπηρεσίας. Για παράδειγμα, εργάτης με 9 χρόνια προϋπηρεσίας στη βιομηχανία, με καθεστώς 5ήμερης απασχόλησης και με μεικτό μισθό τα 1.000 ευρώ, με την 6η μέρα απασχόλησης που προβλέπει το νομοσχέδιο, θα δουλεύει 26 έως 27 μέρες τον μήνα, θα ασφαλίζεται για 25 μέρες, θα παίρνει 1.224 ευρώ μεικτά και θα έχει μόλις 4 ρεπό. Ο ίδιος εργαζόμενος, αν ξεπάγωναν σήμερα οι τριετίες, θα εργαζόταν 22 έως 23 μέρες τον μήνα, θα ασφαλιζόταν για 25 μέρες και θα έπαιρνε 1.300 ευρώ μεικτά τον μήνα, με 8 ρεπό τον μήνα!

Λέει η κυβέρνηση: Με τις συμβάσεις «ελάχιστης προβλεψιμότητας» χτυπάμε τη «μαύρη εργασία», π.χ. στον κλάδο του επισιτισμού (κέτερινγκ κ.λπ.).

Η αλήθεια: Είναι πράγματι εξοργιστικό, που ως δικαιολογία για την απογείωση της «ευελιξίας», η κυβέρνηση προβάλλει τη «μαύρη εργασία», για την οποία ευθύνονται η ίδια και η εργοδοσία που υπερασπίζεται. Δηλαδή, δεν φτάνει που οι εργαζόμενοι ξεζουμίζονται και εκβιάζονται για να δουλεύουν αδήλωτοι ή υποδηλωμένοι, τώρα θα το ...πληρώσουν κι από πάνω μέσα από τη νομιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας.

Αν η κυβέρνηση ήθελε πράγματι να χτυπήσει τη «μαύρη εργασία» θα ενίσχυε πραγματικά την Επιθεώρηση Εργασίας, ώστε να κάνει ελέγχους στις επιχειρήσεις και δεν θα κρατούσε το προσωπικό στο ελάχιστο, έτσι που να χρειάζεται 10 χρόνια για να κάνει ελέγχους σε όλους τους εργοδότες.

Ομως, ακόμα και το παράδειγμά της είναι αποτυχημένο, αφού ειδικά στον επισιτισμό υπάρχει το καθεστώς των «εξτρατζήδων» που η εργοδοσία μπορεί να επιστρατεύσει για δουλειά μιας μέρας, ανάλογα με τις ανάγκες της.

Προς τι λοιπόν η πρεμούρα της κυβέρνησης; Προφανώς οι συμβάσεις αυτές θα αξιοποιηθούν και σε άλλους κλάδους, όπως οι μεταφορές, τα logistics, τα λιμάνια κ.ά. Εκεί που οι εργαζόμενοι, όπως στην COSCO, έχουν δώσει μεγάλη μάχη για να μην είναι πάνω από το κινητό τους, περιμένοντας την ειδοποίηση να πάνε για δουλειά την επόμενη μέρα.