Σε μια τέτοια εποχή που κυριαρχούν οι ανταγωνισμοί, σε εφαρμογή μιας βεντάλιας «εθνικών στόχων» της ελληνικής αστικής τάξης, οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα προωθούν τη λεγόμενη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό η χώρα:
Το κεφάλαιο αξιοποιεί τις ενεργειακές πηγές, τον ορυκτό πλούτο, φθάνει στο παζάρεμα των κυριαρχικών δικαιωμάτων για να μεγιστοποιήσει την κερδοφορία του. Τα διαπραγματεύεται για να προχωρήσει η από κοινού αξιοποίησή τους με άλλα μονοπώλια, για την εξασφάλιση της θέσης του ελληνικού κεφαλαίου στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Διαχρονικά οι καπιταλιστές, ανάλογα με το τι τους εξυπηρετεί κάθε στιγμή, πότε παζαρεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας για να πάρουν κάτι καλύτερο ως αντάλλαγμα και πότε διεκδικούν νέα εδάφη και αγορές ή την αναθεώρηση των συνόρων μεταξύ των κρατών.
Επομένως, το κουβάρι των ανταγωνισμών κόβεται μόνο αν οι λαοί βαδίσουν τον δρόμο της ανατροπής. Αυτή είναι και η μοναδική επιλογή υπέρ των λαών τόσο της Ελλάδας, όσο και της Τουρκίας. Σε έναν τέτοιον αγώνα δεν μπορεί παρά πρωτοπόρα να είναι η νέα γενιά.
Η πάλη μας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ξεκινάει εκεί που «χτίζονται» οι ανταγωνισμοί που τον γεννούν, την περίοδο της ιμπεριαλιστικής ειρήνης. Η επίθεση που δεχόμαστε καθημερινά στη ζωή μας είναι το έδαφος στο οποίο εκκολάπτονται οι νέες τους συγκρούσεις. Καθημερινά οι οικογένειές μας δίνουν μάχη για την επιβίωση, την ακρίβεια, για τις σπουδές και τη δουλειά των παιδιών τους. Δίνουν μάχη για την περιουσία τους ενάντια στη φτώχεια. Παλεύουν ενάντια σε πυρκαγιές, πλημμύρες και χιονιάδες. Ζουν με τον μόνιμο φόβο της ανεργίας, αν θα φτάσει ο μισθός ή η σύνταξη. Στις ειδήσεις ακούμε μόνιμα για τις τουρκικές προκλήσεις, το ενδεχόμενο πολέμου για παραβιάσεις και οπλικά συστήματα. Αυτή είναι η ειρήνη τους «με το πιστόλι στον κρόταφο», που οι αστικές κυβερνήσεις έχουν επιφυλάξει στη νέα γενιά. Αυτή είναι η κανονικότητά τους που δεν περνάει αν δεν την προσπεράσουμε εμείς.
Τώρα είναι που πρέπει να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια σε όσους ευθύνονται σήμερα για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, σε όσους ακόμα και σε συνθήκες ειρήνης επιτίθενται στα δικαιώματά μας, σε όσους τσακίζουν τις ζωές μας. Σήμερα είναι η ώρα να δυναμώσουμε μαχητικά την πάλη απέναντι σε στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου και των αστικών κυβερνήσεων.
Χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας γιατί μας μετατρέπουν σε συνενόχους στη σφαγή ολόκληρων λαών. Είναι γνωστό ότι οι βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα χρησιμοποιήθηκαν για επεμβάσεις σε Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία κ.α., σε άλλες αποστολές ακόμη μακρύτερα έχουν φθάσει ακριβοπληρωμένα πολεμικά πλοία, αεροσκάφη και προσωπικό. Πρόσφατα ο Κυρ. Μητσοτάκης προδιέγραψε και μελλοντικές αποστολές σε Ινδικό και Ειρηνικό. Νωρίτερα βάφτισε τα νησιά του Αιγαίου «ΝΑΤΟικά νησιά».
Οι νέοι έχουν υποχρέωση να υπερασπιστούν τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, με κριτήριο τα δικαιώματα του λαού. Αν χρειαστεί κάτι τέτοιο, πρώτοι απ' όλους θα τρέξουν οι κομμουνιστές. Δεν έχουν όμως δουλειά σε άλλες αποστολές εκτός συνόρων. Ο ελληνικός λαός δεν ανέχεται να πληρώνει στρατιωτικούς εξοπλισμούς για την Ουκρανία, τον Ινδικό ή τον Ειρηνικό Ωκεανό!
Σε περιοχές όπως η Αλεξανδρούπολη, ο Βόλος, τα Χανιά και αλλού όπου υπάρχουν ΝΑΤΟικές βάσεις, αστικά κόμματα, δημοτικοί και περιφερειακοί άρχοντες προσπαθούν να πείσουν πως η ύπαρξή τους είναι αναγκαία για να ζήσει καλύτερα ο λαός της περιοχής. Ουσιαστικά θέτουν στον λαό και στους νέους το δίλημμα: Ανεργία και φτώχεια ή συμμετοχή στη βαρβαρότητα των πολέμων. Είναι κυριολεκτικά ντροπή και αίσχος! Τα αιματοβαμμένα χέρια των ιμπεριαλιστών δεν καθαρίζουν με κανένα χρηματικό ποσό. Ετσι, ο λαός μας δεν μπορεί να γίνεται συνένοχος στις δολοφονικές στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι δεν μπορούν να συμβιβάζονται με το γεγονός πως αντί οι πόλεις μας να χαρακτηρίζονται από αλληλεγγύη απέναντι σε άλλους λαούς, στους πρόσφυγες, το όνομά τους να γίνεται συνώνυμο των βομβαρδισμών, συνώνυμο με τα πολεμικά πλοία και αεροσκάφη του θανάτου. Ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι δεν είναι δυνατό να αποδέχονται τον 21ο αιώνα, ενώ η εργατική τάξη παράγει απέραντο πλούτο, να περιμένουμε το μεροκάματό της να εξαρτάται από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή μας και τα συμφέροντα των λίγων που είναι οικονομικά ισχυροί! Αντίθετα, προϋπόθεση για να γίνουμε αφέντες του τόπου και του πλούτου που παράγουμε είναι η πάλη απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς.
Επιβάλλεται η σύγκρουση με ΝΑΤΟ - ΕΕ και την πολύμορφη παρέμβασή τους στη χώρα. Πέρα από τις στρατιωτικές βάσεις που αφορούν, για παράδειγμα, όλο τον λαό, ειδικά οι νέοι δεν μπορεί να αποδέχονται και να μετέχουν σε εκπαιδευτικά, ή ερευνητικά προγράμματα, ή σε παραγωγές στον πολιτισμό και στον αθλητισμό κ.α. που προωθούνται από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Οι νέοι στρατευμένοι μάλιστα χρειάζεται να διεκδικούν τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους κατά τη διάρκεια της θητείας τους.
Σήμερα χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας για ικανοποίηση των αναγκών μας και για τα δικαιώματά μας, ενάντια στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ. Κάθε πατριώτης, ειδικά κάθε νέος άνθρωπος, οφείλει να απαιτήσει καμιά συμμετοχή Ενόπλων Δυνάμεων και πολεμικού εξοπλισμού εκτός συνόρων, σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να ανατρέψει αυτούς που τον σέρνουν στη σφαγή, ώστε να έρθει ο ίδιος ο λαός στην εξουσία και να «υπογράψει» μόνιμη ειρήνη και ευημερία!