Ακούσαμε πολλά (ήδη άρχισαν δηλαδή κάποιοι να λένε πολλά). Τάζουν πολλά. Υπόσχονται πολλά. Συγγενείς, φίλοι και γνωστοί βγαίνουν στο προσκήνιο. Μοιράζουν καρδούλες. Ανοίγουν αγκαλιές. Λένε γλυκόλογα, αυτά δηλαδή που νομίζουν ότι θα αρέσει να ακούει ο κόσμος. «Ψηφίστε με, με γνωρίζετε, με ξέρετε». Λόγια να 'ναι κι ό,τι να 'ναι. Τα πάντα όλα για να πιάσουν στασίδι. Και μετά; Μετά τι; Τα ίδια και τα ίδια. Ναι μεν αλλά. Γιατί άραγε; Μα γιατί τα συμφέροντα τα οποία θα κληθούν να υπηρετήσουν οι τοπικοί άρχοντες διαφοροποιούνται. Βλέπετε, άλλα τα συμφέροντα των λίγων, της ολιγαρχίας και άλλα των πολλών, του λαού. Αυτά τα συμφέροντα δεν πρόκειται ποτέ να ταυτιστούν. Δεν μπορούν να ταυτιστούν. Είναι νομοτέλεια. Τα συμφέροντα της αστικής τάξης, του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, των επιχειρηματικών ομίλων δεν μπορούν ποτέ να είναι ταυτόσημα με τα συμφέροντα του λαού. Οι πρώτοι αναζητούν καθημερινά με νύχια και με δόντια το κέρδος, ενώ ο λαός τη ζωή που του στερούν οι πρώτοι. Δωρεάν δημόσια Παιδεία, δωρεάν δημόσια Υγεία, δωρεάν δημόσια ψυχαγωγία, μαζικό λαϊκό αθλητισμό, δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες, φτηνό ρεύμα και καύσιμα, μηδενικό φόρο στα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης κ.λπ. Μια ζωή δηλαδή που θα καλύπτει τις ανάγκες του. Πραγματικές ανάγκες και όχι μυθοπλασίες.

Το τελευταίο διάστημα στη χώρα η μία καταστροφή (φυσική και μη) διαδέχεται την άλλη. Ανοχύρωτες οι πόλεις μας αφήνονται στο έλεος των πυρκαγιών, των πλημμυρών, του χιονιά. Οι τοπικές διοικήσεις (δήμοι/Περιφέρειες) τρέχουν και οχυρώνονται πίσω από την κεντρική διοίκηση (κυβέρνηση). Με ένα 112 και το μήνυμα «εκκενώστε για να σωθείτε» ή «μη βγείτε από τα σπίτια σας» ή «μη μένετε σε υπόγεια ή ισόγεια, ανεβείτε στους πάνω ορόφους» δήμοι και Περιφέρειες μεταφέρουν τις ευθύνες στον ίδιο τον πολίτη, στο ίδιο τον λαό και ομνύουν στο «πάμε κι όπου βγει». Αυτή θα είναι η ζωή μας; Αυτή η ζωή αρμόζει σε όλες και όλους μας; Οχι βέβαια. Υπάρχει κι άλλος δρόμος. Υπάρχει κι άλλος τρόπος. Ο τρόπος της αντίστασης, της διεκδίκησης, της μαχητικότητας, της ανατροπής. Ο δρόμος που «πάει αλλιώς».

Μετά την κακοκαιρία «Ιανός» που έπληξε το 2020 περιοχές της χώρας μας, κεντρική και τοπικές διοικήσεις διαφήμισαν με φιέστες και σόου ότι υλοποίησαν αντιπλημμυρικά έργα πρωτοφανούς έκτασης προκειμένου τάχατες να μην ξαναπνιγεί και να μην χάσει περιουσίες ο λαός. Εκατομμύρια ευρώ δαπανήθηκαν από το υστέρημα των πολιτών. Οι πρόσφατες όμως πλημμύρες ανέδειξαν πρώτα απ' όλα πως ό,τι ελάχιστο έγινε ήταν αποσπασματικό. Δεν υπήρχε δηλαδή ολοκληρωμένο σχέδιο έργων πρόληψης και προστασίας. Ανέδειξαν επίσης τις κακοτεχνίες των έργων που κατασκεύασαν οι μεγαλοεργολάβοι στους οποίους ανέθεσαν οι τοπικές διοικήσεις τα έργα. Γιατί; Γιατί ήθελαν να βάλουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα στις τσέπες τους. Τι και αν με τα λιγοστά χρήματα που δαπάνησαν ήταν πασιφανές ότι τα έργα θα είχαν κακοτεχνίες; «Καρφάκι δεν τους κάηκε». Ελεγχος δεν έγινε. Ευθύνη δεν αποδόθηκε και δεν αναλήφθηκε ποτέ και από κανέναν από τους πραγματικούς υπεύθυνους. Η ευθύνη μετακυλίεται πάντα στον λαό. Αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού στο αστικό κράτος.

«Υπάρχει παράδειγμα που μπορείτε να αποδείξετε ότι αυτά που λέει η "Λαϊκή Συσπείρωση" μπορούν πράγματι να υλοποιηθούν και δεν παραμένουν μαύρα γράμματα σε άσπρα χαρτιά;», ακούμε στις περιοδείες. Που δεν είναι θεωρίες; Ναι υπάρχει, είναι η απάντηση. Η διοίκηση του δήμου Πατρέων, με δήμαρχο εκλεγμένο από τη «Λαϊκή Συσπείρωση», τον Κώστα Πελετίδη για δύο θητείες. Μια δημοτική αρχή που φροντίζει να εξυπηρετεί τις ανάγκες του πατραϊκού λαού με όσα μέσα διαθέτει, αντιπολιτευόμενη εννοείται την κεντρική εξουσία. Με λαϊκά φροντιστήρια αλληλεγγύης όπου μπορούν να παρακολουθούν τα μαθήματα δωρεάν μαθητές παιδιά φτωχών λαϊκών οικογενειών. Με μειωμένα δημοτικά τέλη για τις λαϊκές οικογένειες και αυξημένα δημοτικά τέλη σε μεγαλοεπιχειρηματίες κ.λπ. Με κατασκευή έργων (πλατείες, πάρκα κ.λπ.) με εργασία από τους ίδιους τους τεχνικούς υπαλλήλους και τους εργάτες του δήμου και αυτεπιστασία του ίδιου του δήμου, χωρίς να δαπανάται ούτε 1 ευρώ σε καρχαρίες κατασκευαστικές εταιρείες. Με δωρεάν ψυχαγωγία (δωρεάν προβολές κινηματογραφικών ταινιών, δωρεάν θεατρικές παραστάσεις κ.λπ.), μαζικό λαϊκό αθλητισμό σε γήπεδα για όλους, πολιτισμό (εκδηλώσεις χωρίς αντίτιμο, αδάπανη παραχώρηση χώρων πολιτισμού, αποκατάσταση παλαιών και δημιουργία νέων χώρων πολιτισμού, δωρεάν καλλιτεχνική παιδεία). Υποστήριξη σε θέματα καθημερινής διαβίωσης (τρόφιμα, είδη ρουχισμού, παιχνίδι, φάρμακα κ.λπ.) πολιτών που βρίσκονται σε ένδεια. Αυτά που πραγματικά χρειάζεται ο κάθε πολίτης για να μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια και να καρπώνεται για αυτά που εισφέρει από το εισόδημά του.

Για όλα τα παραπάνω στις επερχόμενες τοπικές εκλογές επιλέγουμε μαχητές, αγωνιστές δημάρχους και περιφερειάρχες, δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους. Για μια μαχητική αντιπολίτευση (και από τη θέση διοίκησης δήμων και Περιφερειών) στην αντιλαϊκή πολιτική της κεντρικής διοίκησης, της κυβέρνησης. Για να πάρει ο λαός τις τύχες στα χέρια του. Επιλέγουμε τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης». Τα ψηφοδέλτια με το γαρύφαλλο.