Πιο συγκεκριμένα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να καταργήσει τον «αναχρονιστικό θεσμό της υποχρεωτικής υπηρεσίας ιατρών υπαίθρου» και να θεσμοθετήσει την «υποχρεωτική θητεία προσωπικού ιατρού, η οποία θα διαρκεί ένα έτος», σε αστικές και ημιαστικές - αγροτικές περιοχές.

Σχολιάζοντας τις παραπάνω εξαγγελίες η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) σημειώνει: «Θα περίμενε κανείς (...) ότι αφού η κυβέρνηση και η κα Αγαπηδάκη αναγνώρισαν επιτέλους αυτό που λέμε χρόνια ότι πρέπει να καταργηθεί ο θεσμός του αγροτικού γιατρού, θα προχωρούσαν ταυτόχρονα σε μαζικές μόνιμες προσλήψεις παθολόγων, γενικών γιατρών, γιατρών όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων στα Κέντρα Υγείας και τα αποκεντρωμένα Περιφερειακά Ιατρεία για την κάλυψη του συνόλου των υγειονομικών αναγκών του πληθυσμού απολύτως δωρεάν».

Ομως, ο σχεδιασμός της κυβέρνησης προβλέπει τα ακριβώς αντίθετα από τα παραπάνω.

Η ΟΕΝΓΕ εξηγεί ότι «το συγκεκριμένο μέτρο είναι ενταγμένο στην παραπέρα προώθηση του περίφημου "gate keeping", της ενίσχυσης της λειτουργίας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ως φραγμού προς τα νοσοκομεία και προς τους γιατρούς άλλων ειδικοτήτων. Στην καλύτερη περίπτωση αυτό που εξασφαλίζεται στους ασθενείς είναι ένα υποτυπώδες πακέτο παροχών Υγείας, συνταγογράφησης και στοιχειωδών εξετάσεων για ορισμένα προβλήματα υγείας και όχι για όλα, για συγκεκριμένες ώρες της μέρας, για κάποιες μέρες τη βδομάδα και όχι 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες τη βδομάδα, 30 μέρες τον μήνα, 365 μέρες τον χρόνο. Ούτε καν αυτό το "λίγα, για λίγους και για λίγο" δεν μπορεί να εξασφαλίσει η επιστράτευση αποφοίτων της Ιατρικής χωρίς εκπαίδευση, που βαφτίζονται από την κυβέρνηση προσωπικοί γιατροί».

Η ΟΕΝΓΕ επικαλείται μάλιστα την πραγματική πείρα που επιβεβαιώνει τα παραπάνω, θέτοντας τα ερωτήματα:

«Πώς θα μπορέσει ο αγροτικός γιατρός που καλύπτει την τακτική πρωινή λειτουργία των Περιφερειακών Ιατρείων και των Κέντρων Υγείας, που καλύπτει τα επείγοντα του Κέντρου Υγείας, που μετακινείται συνεχώς για να εφημερεύσει στα επείγοντα του νοσοκομείου, που του αναθέτουν να διακομίσει βαρέως πάσχοντες, διασωληνωμένους ασθενείς, να έχει ταυτόχρονα στην ευθύνη του 2.000 ασθενείς; Πότε ακριβώς θα προλάβει να τους δει έστω μία φορά;

Στην καλύτερη περίπτωση, με ρυθμό 20 ασθενείς/μέρα και υπό την προϋπόθεση ότι λειτουργούν καθημερινά τα τακτικά ιατρεία στο Κέντρο Υγείας και στο Περιφερειακό Ιατρείο, ο πληθυσμός ευθύνης του θα εξεταστεί σε 5 μήνες. Αν, όπως συχνά συμβαίνει στα Κέντρα Υγείας των μη αστικών περιοχών και τα Περιφερειακά Ιατρεία, τα τακτικά ιατρεία λειτουργούν 2 φορές τη βδομάδα οι 5 μήνες καθυστέρησης σχεδόν τριπλασιάζονται. Ο "προσωπικός" γιατρός θα έχει τελειώσει την υποχρεωτική του θητεία και δεν θα έχει προλάβει καν να εξετάσει έστω μια φορά όλο τον πληθυσμό ευθύνης του. Ο πληθυσμός αναφοράς θα έχει κάθε χρόνο και διαφορετικό προσωπικό γιατρό, με αποτέλεσμα την ασυνέχεια στην παρακολούθηση του ασθενούς».

Η ΟΕΝΓΕ ξεκαθαρίζει ότι πρόκειται για εξέλιξη που θα φέρει «ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση στις ήδη υποτυπώδεις υπηρεσίες και οι παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας θα είναι πιο κάτω και "από τα λίγα, για λίγους και για λίγο". Επιπρόσθετα, είναι ορατός ο κίνδυνος να δυναμώσει το ογκούμενο ρεύμα μετανάστευσης νέων γιατρών στο εξωτερικό για να κάνουν ειδικότητα εξαιτίας της ανάθεσης σε νέους πτυχιούχους Ιατρικής πριν καν από την έναρξη ειδικότητας ευθυνών που δεν τους αναλογούν. Αυτό άλλωστε έχει συμβεί πρόσφατα με τους αγροτικούς γιατρούς που εξαναγκάζονταν να μετακινούνται από τα ΚΥ και τα ΠΙ που υπηρετούσαν για να εφημερεύουν στα νοσοκομεία, πολλές φορές ολομόναχοι».

Στη συνέχεια, σχολιάζοντας τις κυβερνητικές ανακοινώσεις για «κίνητρα» στους νέους γιατρούς που επιλέγουν την ειδικότητα της Παθολογίας και της Γενικής Ιατρικής, και πιο συγκεκριμένα για «επιπλέον 30.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα», η ΟΕΝΓΕ υπογραμμίζει: «Ελλείψεις όμως δεν έχουμε μόνο σε παθολόγους και γενικούς γιατρούς αλλά και σε άλλες κρίσιμες ειδικότητες (ακτινολόγους, αναισθησιολόγους, γιατρούς Εργασίας).

Αλλά την κυβέρνηση δεν την ενδιαφέρει να έχουμε τον απαιτούμενο αριθμό όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων για να μπορεί το δημόσιο σύστημα Υγείας να καλύπτει απολύτως δωρεάν το σύνολο των σύγχρονων αναγκών σε υπηρεσίες Υγείας. Αυτό που την ενδιαφέρει είναι να πολλαπλασιαστεί ο αριθμός των γιατρών - "κοφτών" που θα εμποδίζουν την πρόσβαση των ασθενών σε γιατρούς άλλων ειδικοτήτων, που θα στερούν από τους ασθενείς αναγκαίες εξετάσεις και φάρμακα για να μειωθεί το κόστος, να πέσει ακόμα μεγαλύτερο "τσεκούρι" στις δαπάνες και τις παροχές από το κράτος και από τον ΕΟΠΥΥ. Αυτό άλλωστε προβλέπεται στα μνημόνια διαρκείας και τους μηχανισμούς επιτήρησης της ΕΕ, σύμφωνα με τα οποία η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας παίζει ρόλο - κλειδί για τον περιορισμό του κόστους. Σε αυτό θα εκπαιδεύονται οι γιατροί στις περίφημες πανεπιστημιακές μονάδες ΠΦΥ που θα ιδρυθούν. Πώς θα ασκούν την Ιατρική με το κριτήριο του κόστους - οφέλους, πώς θα ψαλιδίζουν αναγκαίες εξετάσεις, φάρμακα, θεραπείες για να μην υπερβαίνουν τα όρια των πετσοκομμένων προϋπολογισμών!

Τα 30.000 δεν ήταν ισχυρό κίνητρο για να ενταχθούν οι αυτοαπασχολούμενοι στον θεσμό του προσωπικού γιατρού, όπως άλλωστε έχει ομολογήσει η ίδια η κυρία Αγαπηδάκη. Γιατί θα αποτελέσει κίνητρο για έναν νέο γιατρό, πολύ περισσότερο που όχι μόνο δεν βελτιώνονται αλλά επιδεινώνονται συνεχώς οι όροι δουλειάς των γιατρών στο δημόσιο σύστημα Υγείας;».

Η ΟΕΝΓΕ, στον αντίποδα των παραπάνω, απαιτώντας να μην προχωρήσουν οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης, διεκδικεί μεταξύ άλλων μαζικές και μόνιμες προσλήψεις γιατρών στα νοσοκομεία και την ΠΦΥ, μονιμοποιήσεις όλων των επικουρικών και διπλασιασμό των απολαβών όλων των γιατρών.