«Η επέκταση των ΑΠΕ στο μείγμα της ηλεκτροπαραγωγής θα οδηγήσει σε φτηνότερο ρεύμα»... Πόσες και πόσες φορές δεν ακούστηκε αυτή η εξαγγελία από εκπροσώπους της κυβέρνησης και των «πράσινων» αρπακτικών! Οπως και όλοι οι άλλοι, όμως, αποδεικνύεται κι αυτό ένας τεράστιος μύθος!

Οι ΑΠΕ, μαζί με τα υδροηλεκτρικά, κυριάρχησαν στο μείγμα της ηλεκτροπαραγωγής για τη χώρα μας ήδη από το 2022. Ηταν η χρονιά που το φυσικό αέριο και ο λιγνίτης βρέθηκαν για πρώτη φορά κάτω από τα αιολικά, τα φωτοβολταϊκά και τις άλλες «πράσινες» πηγές Ενέργειας. Την ίδια χρονιά, όμως, οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος έσπαγαν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο (βλέπε θέμα στη σελίδα 5).

Αυτή η τάση επικράτησης των ΑΠΕ στο μείγμα της ηλεκτροπαραγωγής σταθεροποιήθηκε και ενισχύθηκε το 2023, οπότε καταγράφηκε ιστορικό ρεκόρ, με το 50% της ζήτησης σε ηλεκτρική ενέργεια να καλύπτεται από τέτοιες πηγές. Για πρώτη φορά μάλιστα η ανανεώσιμη Ενέργεια ξεπέρασε τα ορυκτά καύσιμα και τις καθαρές εισαγωγές αθροιστικά, καταγράφοντας αύξηση 5%, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, στο μείγμα της ηλεκτροπαραγωγής.

Αποκλειστικά οι ΑΠΕ είχαν ποσοστό 42,7% στο μείγμα, ενώ την υπόλοιπη ζήτηση κάλυψαν το φυσικό αέριο με μερίδιο 29,5% (το χαμηλότερο από το 2019), οι καθαρές εισαγωγές με 11,6%, ο λιγνίτης με 8,9% και τα μεγάλα υδροηλεκτρικά με 7,5%. Το ιστορικό υψηλό των ΑΠΕ οδήγησε ταυτόχρονα σε ιστορικό χαμηλό τον λιγνίτη.

Η επέκταση των ΑΠΕ αντανακλάται και σε στοιχεία για την ισχύ που προσθέτουν στο σύστημα τα «πράσινα» έργα, τα οποία ολοκληρώνονται τμηματικά από χρόνο σε χρόνο. Ετσι, στο ηλεκτρικό σύστημα της χώρας προστέθηκαν το τελευταίο διάστημα πάνω από 4 GW έργων ΑΠΕ, χωρίς να υπολογίζονται τα νησιά που δεν είναι ακόμα συνδεδεμένα με το δίκτυο.

Ως αποτέλεσμα, το συνολικό δυναμικό των ΑΠΕ έφτασε τον περασμένο Οκτώβρη στα 11,19 GW. Το σύνολο των αιολικών παράγει 5 GW ηλεκτρικής ενέργειας, τα φωτοβολταϊκά άλλα 6,3 GW, τα μικρά υδροηλεκτρικά 281 MW, η βιομάζα 134 MW και η συμπαραγωγή 255 MW. Αυτές οι «επιδόσεις» όμως δεν φέρνουν φτηνότερο ρεύμα για τα λαϊκά νοικοκυριά, όπως αποδεικνύει και η εξέλιξη των τιμών. Αντίθετα, γεμίζουν τα ταμεία των ενεργειακών ομίλων και των κατασκευαστικών, που ετοιμάζονται να βουτήξουν εκ νέου με τα μούτρα στη μαρμίτα των επιδοτήσεων και των διευκολύνσεων για τα επόμενα επενδυτικά σχέδιά τους.

Τέλος, με αφορμή τις τιμές που ανακοίνωσαν οι πάροχοι της Ενέργειας για τον Γενάρη του 2024, γράφτηκε από πολλούς «αναλυτές» των σομόν σελίδων ότι επιβεβαιώνεται τάχα η σημασία της «εξυγίανσης» και ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ ΑΕ, επειδή μπορεί να δίνει τη φτηνότερη τιμή κιλοβατώρας και να παίζει ρόλο στον καθορισμό της τιμής στον ανταγωνισμό.

Δηλαδή, εκεί που μας χρωστούσαν, ζητάνε και το βόδι! Δεν φτάνει που ο λαός πληρώνει πανάκριβα την «πράσινη μετάβαση», δεν φτάνει που στερείται τον λιγνίτη, ένα φτηνό και άφθονο καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή, δεν φτάνει που πλήρωσε και πληρώνει την απολιγνιτοποίηση με ανεργία και εγκατάλειψη ολόκληρων περιοχών, τώρα του ζητάνε να απολογηθεί κι από πάνω για τις μαζικές αντιδράσεις στην πολιτική της «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ ΑΕ από όλες τις κυβερνήσεις!

Θυμίζουμε ότι ειδικά στη Δυτική Μακεδονία και στην περιοχή της Μεγαλόπολης οι συνέπειες είναι τραγικές για τους εργαζόμενους και τον λαό. Μελέτες που καταγράφουν τις επιπτώσεις της απολιγνιτοποίησης από το 2012 κιόλας, και με χρονικό ορίζοντα το 2040, κάνουν λόγο για ετήσια απώλεια εισοδημάτων ύψους 1,2 δισ. ευρώ (συνολικά 9 δισ. ευρώ για την περίοδο 2013 - 2028) και συνολική απώλεια 21.000 θέσεων εργασίας, που αποτελεί και τη χαριστική βολή σε αυτές τις περιοχές.