INTIME NEWS

Η κυβερνητική αντίδραση σ' αυτή την ενοχλητική αγροτική «αντιπολίτευση» ήταν η γνωστή και αναμενόμενη: Εστειλε τους ροπαλοφόρους των ΜΑΤ να χτυπήσουν τους αγωνιζόμενους αγρότες της Θεσσαλίας, σε μια προσπάθεια να τρομοκρατήσει όλη την αγροτιά για να σταματήσει την κινητοποίησή της. Με την άμεση, απρόκλητη και βίαιη επίθεση των δυνάμεων καταστολής στην Καρδίτσα και στη Λάρισα, η κυβέρνηση θέλησε να στείλει και μήνυμα ότι είναι αποφασισμένη να αντιμετωπίσει «διά πυρός και σιδήρου» τις όποιες αγωνιστικές αντιδράσεις εκδηλωθούν ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της. Ενα μήνυμα που δεν απευθύνεται μόνο στους αγρότες, αλλά σε όλους τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που όσο περνάει ο καιρός υποφέρουν όλο και περισσότερο εξαιτίας αυτής της πολιτικής.

Πρόκειται για πρόκληση η οποία αποτυπώθηκε και στα ερωτήματα που με οργή απηύθυναν οι αγρότες προς τις κρατικές δυνάμεις καταστολής: «Πού ήταν όταν πνιγόταν ο κόσμος; Στα μπλόκα, το κράτος δεν "ολιγωρεί", δεν "αποπροσανατολίζεται", δεν "τα χάνει", δεν "αποσυντονίζεται", όπως συνέβη τον Σεπτέμβρη με τις πλημμύρες, όπως συνέβη και σε άλλες τραγωδίες και καταστροφές».

Μαζί με την επιχείρηση τρομοκρατίας επιστρατεύτηκαν και τα κυβερνητικά ψέματα, οι γνωστές κλισέ συκοφαντίες σε βάρος των αγροτών και του κινήματός τους, με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Λ. Αυγενάκη να επαναλαμβάνει τα κλασικά περί «κομματικής υποκίνησης των αγροτικών κινητοποιήσεων», προκαλώντας τις αντιδράσεις όλων των αγροτών. Και πώς να μην αντιδράσουν, δηλαδή, όταν και οι ίδιοι συμμετέχουν στις συλλογικές διαδικασίες του αγροτικού κινήματος που γίνονται στους Αγροτικούς Συλλόγους, στις Ομοσπονδίες και στην Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, καθώς και στις μαζικές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις στα χωριά όπου συζητούνται διεξοδικά και λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις.

Η κυβερνητική επιχείρηση συκοφάντησης και τρομοκράτησης απέτυχε πλήρως και οικτρά. Οι αγρότες όχι μόνο δεν τρομοκρατήθηκαν και δεν έκαναν πίσω, αλλά δυναμώνουν τα υπάρχοντα μπλόκα και στήνουν νέα, κλιμακώνοντας τον αγώνα τους.

Ολοι οι αγώνες της αγροτιάς ήταν δίκαιοι, καθώς πρόβαλλαν δίκαια και ζωτικής σημασίας αιτήματα, αλλά τούτη τη φορά το δίκαιο του αγροτικού αγώνα τυγχάνει καθολικής σχεδόν αναγνώρισης. Ακόμα και οι «γνωστοί και μη εξαιρετέοι αγροτομάχοι», που «βγάζουν σπυράκια» κάθε φορά που βλέπουν τα τρακτέρ στους δρόμους, τούτη τη φορά παραδέχονται ότι η αγροτιά έχει πάρα πολλά και πολύ σοβαρά προβλήματα και δικαίως αγωνίζεται για την επίλυσή τους. Βεβαίως, δεν ξεχνούν ποτέ να υπογραμμίζουν ότι «τα τρακτέρ δεν πρέπει να κλείνουν τους δρόμους και να δημιουργούν προβλήματα σε άλλους πολίτες», αφήνοντας έτσι ανοιχτό το παράθυρο για να καλλιεργείται ο λεγόμενος «κοινωνικός αυτοματισμός» σε βάρος του αγροτικού κινήματος.

Είναι, λοιπόν, κοινός τόπος πλέον ότι οι αγρότες βγαίνουν στους δρόμους διότι αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης, απειλείται πια η ίδια η ύπαρξή τους, ενώ, με την πείρα πολλών χρόνων που έχει αποκτηθεί, έχει γίνει συνείδηση στον αγροτικό κόσμο πως χωρίς αγώνα οργανωμένο, διεκδικητικό, μαζικό και δυναμικό κανένα από αυτά τα προβλήματα δεν πρόκειται να επιλυθεί.

Η πολιτική που ευθύνεται για την εκτίναξη του κόστους παραγωγής, για τις εξευτελιστικές τιμές, για το διώξιμο τελικά του παραγωγού από το χωράφι, είναι που κινητοποιεί αυτές τις μέρες και δεκάδες χιλιάδες αγρότες στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία και αλλού.

Το αγροτικό εισόδημα έχει συρρικνωθεί και δεν φτάνει ούτε για να εξασφαλιστούν τα στοιχειώδη προς το ζην της αγροτικής οικογένειας. Οι τιμές που οι αγρότες και κτηνοτρόφοι πουλούν τα προϊόντα τους στους εμπόρους παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα, σε αντίθεση με τις πανάκριβες τιμές που αυτά τα προϊόντα διατίθενται από το εμπόριο στη λαϊκή κατανάλωση. Η διαφορά της τιμής από το χωράφι στο ράφι είναι τεράστια - σε αρκετά προϊόντα φτάνει και στο 200% - με αποτέλεσμα να αυξάνονται συνεχώς τα κέρδη των μεσαζόντων και των μεγαλεμπόρων, σε βάρος και των παραγωγών και των καταναλωτών.

Από την άλλη, το κόστος παραγωγής εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη. Στα 10 τελευταία χρόνια, που οι τιμές παραγωγού παραμένουν στα ίδια χαμηλά επίπεδα, το κόστος του αγροτικού πετρελαίου ανέβηκε κατά 80% και του αγροτικού ρεύματος κατά 280%. Κοντά στο 200% είναι η αύξηση σε πολλά φυτοφάρμακα, στο 100% σε είδη λιπασμάτων, στο 50% στους σπόρους (είναι χαρακτηριστικό ότι ο παραγωγός πουλάει το σιτάρι στον έμπορα 30 - 40 λεπτά το κιλό και αγοράζει απ' αυτόν τον σπόρο 80 λεπτά το κιλό). Επίσης, το επιτόκιο των καλλιεργητικών δανείων από το 4% πριν από 10 χρόνια σήμερα ανέβηκε στο 7,5%, ενώ και όλες οι άλλες επιβαρύνσεις που επιβάλλονται στους αγρότες (ασφάλιστρα για την παραγωγή, εισφορές για τη σύνταξη και την υγεία, χαράτσια για την άρδευση στους ΤΟΕΒ και για τα έργα στον ΓΟΕΒ, για τις δηλώσεις ΟΣΔΕ και των ζημιών στην παραγωγή, φόροι κ.ά.) έχουν πάρει την ανηφόρα. Επιπλέον, με κάθε αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ επιβάλλονται και νέες περικοπές στις ενισχύσεις/επιδοτήσεις και το ίδιο έγινε με την τελευταία αναθεώρηση της ΚΑΠ.

Και δεν είναι μόνο το υψηλό κόστος παραγωγής που συνθλίβει το αγροτικό εισόδημα. Είναι και οι απανωτές καταστροφές στην αγροτική παραγωγή από τις κακές καιρικές συνθήκες και τις αρρώστιες, τις οποίες ο ΕΛΓΑ δεν αποζημιώνει - ή δίνει κάποια ψίχουλα στους πληγέντες παραγωγούς παρά το γεγονός ότι οι αγρότες πληρώνουν πανάκριβα ασφάλιστρα.

Τα τελευταία χρόνια η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή έχει υποστεί τρομερές ζημιές από την κακοκαιρία - ξηρασία, πυρκαγιές, παγετός, πλημμύρες κ.ά.) αλλά και από αρρώστιες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Θεσσαλία, στην οποία μόνο τα τρία τελευταία χρόνια είχαμε αποδεκατισμό της παραγωγής από την ξηρασία και τις πυρκαγιές που προηγήθηκαν και προπαντός από τις τρεις μεγάλες πλημμύρες που ακολούθησαν - πρώτα ο «Ιανός» και μετά οι δυο μεγάλες του περασμένου Σεπτέμβρη από τον «Daniel» - που μετέτρεψαν τον Θεσσαλικό κάμπο σε μια απέραντη λίμνη.

Οι πλημμύρες είχαν νεκρούς που πνίγηκαν αβοήθητοι μέσα στα πλημμυρισμένα σπίτια και τους δρόμους - ποτάμια των χωριών, ενώ πάνω από 7.000 σπίτια, επιχειρήσεις, ΙΧ αυτοκίνητα και άλλα περιουσιακά στοιχεία καταστράφηκαν. Σε ό,τι αφορά δε την παραγωγή, η ζημιά είναι τεράστια όχι μόνο σε επίπεδο Θεσσαλίας, αλλά γενικότερα της χώρας, αν λάβει κανείς υπόψη το γεγονός ότι στην Περιφέρεια Θεσσαλίας βρίσκεται το 12,3% της χρησιμοποιούμενης γεωργικής έκτασης της επικράτειας και πως πλημμύρισε το 1/3 αυτής της έκτασης, που υπολογίζεται σε 700.000 στρέμματα περίπου.

Οι καλλιέργειες που επλήγησαν ιδιαίτερα είναι αυτές του βαμβακιού (στην περιοχή παράγεται το 38% της πανελλαδικής παραγωγής), του καλαμποκιού (χιλιάδες στρέμματα πνίγηκαν και στους τέσσερις θεσσαλικούς νομούς) της βιομηχανικής ντομάτας (παράγεται το 52,8% της συνολικής πανελλαδικής παραγωγής), του τριφυλλιού, των οπωροκηπευτικών, δέντρων, αμπελιών κ.ά. Τεράστιες ήταν οι ζημιές και στη ζωική παραγωγή, καθώς υπολογίζεται ότι πνίγηκαν κοντά στα 250.000 παραγωγικά ζώα (αιγοπρόβατα, βοοειδή, χοιρινά, πουλερικά, μέλισσες), με αποτέλεσμα να υποστεί καίριο πλήγμα η παραγωγή ζωικών προϊόντων σε μια περιοχή όπου παράγεται το 20% της πανελλαδικής παραγωγής αιγοπρόβειου κρέατος, το 18,5% βόειου κρέατος, το 10% χοιρινού κρέατος, το 19,4% του πρόβειου γάλακτος, το 13,7% του κατσικίσιου γάλακτος, το 19,7% του αγελαδινού γάλακτος, το 40% του μαλακού τυριού, το 25% του σκληρού τυριού.

Καταστροφές στην αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή στη Θεσσαλία και σε όλη τη χώρα, εκτός από τις πλημμύρες, προκλήθηκαν από την ξηρασία και τις πυρκαγιές, καθώς και από αρρώστιες που έπληξαν τα φυτά και τα ζώα. Η φετινή μείωση της ελαιοπαραγωγής είναι τεράστια λόγω αντίξοων καιρικών συνθηκών και νόσων, ενώ ο περονόσπορος που «έπεσε» στα αμπέλια τα ρήμαξε. Ζημιές υπήρξαν, επίσης, στα μήλα, στα κεράσια, στα κάστανα, στα αμύγδαλα και σε άλλα φρούτα.

Η κυβέρνηση αμέσως μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία εμφανίστηκε να αναγνωρίζει το μέγεθος του προβλήματος που προέκυψε για τους αγρότες και γενικότερα τους κατοίκους της περιοχής και δεν δίστασε να μοιράζει αφειδώς υποσχέσεις για άμεση αποκατάσταση των ζημιών και για γρήγορες και δίκαιες αποζημιώσεις των πληγέντων.

Ομως, πολύ γρήγορα αποδείχτηκε ότι κορόιδευε και κοροϊδεύει με τον πιο αισχρό τρόπο τους αγρότες και τους άλλους πληγέντες της περιοχής. Σχεδόν πέντε μήνες μετά τις πλημμύρες υπάρχουν ακόμα πάρα πολλοί αγρότες και άλλοι πληγέντες που δεν έχουν πάρει ούτε καν τα 6.600 ευρώ που τους είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση, για να επιδιορθώσουν ζημιές και να αντικαταστήσουν τις κατεστραμμένες οικιακές συσκευές στα σπίτια τους που πλημμύρισαν, δεν πήραν την επιδότηση ενοικίου, με αποτέλεσμα είτε να πληρώνουν νοίκι ή να ζουν στις άθλιες συνθήκες της δομής προσφύγων του Κουτσόχερου, όπου μεταφέρθηκαν, δεν τους δόθηκε ούτε η προκαταβολή αποζημίωσης για τον αγροτικό εξοπλισμό τους που καταστράφηκε. Και βεβαίως, ακόμα περιμένουν τις αποζημιώσεις για τις ολοκληρωτικές ζημιές στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή.

Παράλληλα, οι βιοπαλαιστές αγρότες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για το μέλλον τους και για το αν θα μείνουν στα χωριά τους συνεχίζοντας την καλλιεργητική δραστηριότητα, αφού κυβέρνηση, τοπικές αρχές και επιχειρηματικοί όμιλοι είδαν την καταστροφή ως «ευκαιρία» και προωθούν σχέδια που υπηρετούν τις μπίζνες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και οδηγούν χιλιάδες αγρότες στο ξεκλήρισμα ή στην εγκατάλειψη του τόπου τους. Εκεί οδηγούν, για παράδειγμα, οι εξαγγελίες για την «αλλαγή παραγωγικού μοντέλου» στον Θεσσαλικό κάμπο, η «στροφή» σε πιο «σύγχρονες και δυναμικές καλλιέργειες», η περαιτέρω εμπορευματοποίηση του νερού με το πρόσχημα της «εξοικονόμησης υδάτινων πόρων», η ενίσχυση του προσανατολισμού των λεγόμενων «πράσινων» επενδύσεων, π.χ. φωτοβολταϊκά, αλλά και η υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση.

Ολα αυτά τα καυτά προβλήματα είναι που «υποκίνησαν» τους αγρότες να βγουν στους δρόμους και όχι «κάποιο κόμμα» - προφανώς υπονοεί το ΚΚΕ - όπως υποστηρίζει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης. Κι όσο η κυβέρνηση δεν λύνει αυτά τα προβλήματα, ικανοποιώντας τις δίκαιες και ζωτικής σημασίας αγροτικές διεκδικήσεις, ο αγώνας των αγροτών θα συνεχίζεται και θα εντείνεται. Και είναι «μακριά νυχτωμένοι» οι κυβερνώντες αν νομίζουν πως οι αγρότες θα τρομοκρατηθούν, ή θα βαρεθούν και θα τα παρατήσουν.